Germanyum elementinin kimyasal sembolü "Ge"dir. Periyodik tablonun dördüncü periyodunun 4A grubunda bulunmaktadır. Atom numarası 33 ve atom ağırlığı ise 72.630 dur. Erime noktası 1211.40 K (938.25°C veya 1720.85°F), kaynama noktası ise 3106 K (2833°C veya 5131°F) olarak ölçülmüştür. Oda sıcaklığında katı fazda bulunmaktadır.^[1] Germanyum atomları, 32 elektron, 32 proton ve dış kabukta 4 değerlik elektrona sahiptir. Germanyumun doğal olarak oluşan beş izotopu vardır. En yaygın olanı Germanyum-74'tür.

Saf germanyum sert, parlak, gri-beyaz ve kırılgan bir metaloiddir. Elmas benzeri kristal yapıya sahip olup, kimyasal ve fiziksel özellikleri silikona benzemektedir. Germanyum havada ve suda stabildir ve nitrik asit dışında alkali ve asitlerden etkilenmez. Donduğunda veya katılaştığında genişleyen birkaç elementten biridir. Bir metaloid olarak germanyum hem metal hem de metal olmayan özelliklere sahiptir. Aynı zamanda bir yarı iletkendir, yani bir yalıtkan ve bir iletken arasında elektriksel iletkenliğe sahiptir.^[2]

Bir kitabı baştan sona okuduğunuzu düşünün fakat gözlükleriniz yüzünden "m" harfi ile ‘n’ harfini ayırt edemediniz. Acaba ne kadar çok detayı kaçırırsınız? 

Normalde bildiğimiz ve DNA ve RNA'nın tümünü oluşturan nükleotitler 5 tanedir: Adenin, Timin, Guanin, Sitozin ve Urasil. Genetik bilimciler, DNA alfabesinde "altıncı bir nükleotidin" bulunması sonucu benzer bir problemle karşılaştılar: Sitozin olarak bildiğimiz molekülün, aslında 2 farklı versiyonu bulunuyor olabilir. Ancak bu versiyonlar (nükleotit modifikasyonları) birbirine o kadar benziyorlar ki, dikkatsiz bir gözden kaçmaları çok kolay. Fakat bu iki versiyonun, birbirinden çok ayrı görevleri var gibi gözüküyor. Ne var ki bugüne kadar bilim insanları, bu modifikasyonların olduğu doku ve hücre tiplerini bu kadar ayrıntılı inceleyemiyordu.

Journal of Vertebrate Paleontology dergisinde yeni yayımlanan bir makale, ankilozorların Kuzey Amerika'da Orta Kretase'de varlığını doğruluyor.

Ankylosauria kladı, otçul, kuş kalçalı (ornithischian), kaplumbağalara benzer kemikli osteodermler şeklinde zırha sahip dinozorları içeren bir gruptur. İlk olarak Orta Jura'da, Kuzey Afrika'da ortaya çıkmışlardır. İsimleri Latince "kavisli kertenkele" anlamına gelir. Bir topuza benzeyen kuyrukları, ankilozorları karakterize ettiği düşünülen oldukça özel yapılardır.

YZ konusunda bilgilenmek isteme sebeplerimden biri de “kötü robotlar” kavramının kafamı her zaman karıştırmış olması. Kötü niyetli robotlar hakkındaki filmlerin hepsi tamamiyle gerçek dışı geliyordu ve gerçek hayatta YZ'nin tehlikeli olacağı bir durum nasıl olur anlamıyordum. Robotları yapan bizleriz, e o zaman neden onları olumsuz bir şey olabilecek şekilde tasarlayalım? Neden bir sürü güvenlik tedbiri eklemeyelim? Bir YZ sisteminin güç kaynağını istediğimizde kesip kapatamaz mıyız? Bir robot neden kötü bir şey yapmak istesin ki? Bir robot neden bir şey “istesin” ki? Son derece şüpheciydim. Ama sonra gerçekten zeki insanların konuştukları şeyleri duydum...

Bu insanlar buralarda bir yerde olma eğilimi gösteriyordu:

Kaçıngan Kişilik Bozukluğu, yaygın bir sosyal inhibisyon (davranışsal ketlenme) modeli, yetersizlik duyguları ve olumsuz değerlendirilmeye karşı aşırı duyarlılık ile karakterizedir. Kaçıngan kişilik bozukluğu olan kişiler, kendilerini istenmeyen ve diğerlerinden izole olarak algılayarak, sosyal etkileşimlerden belirgin bir kaçınma gösterirler.

Zayıflatıcı doğasına rağmen, Kaçıngan Kişilik Bozukluğu nispeten az çalışılmıştır. Mevcut araştırmaların çoğu tanısal yönlere odaklanırken, farmakolojik tedavilerin etkileri büyük ölçüde bilinmemektedir ve psikoterapötik müdahaleler üzerine araştırma azdır.

Hiçbir insan ya da hayvan birbirinin aynı yüz şekline sahip değildir. Artık bilim insanları bu en ufak farklılıkların bile nasıl oluşmuş olabileceğine dair daha iyi bir fikirleri var. Lawrence Berkeley Ulusal laboratuvarı'ndan Araştırmayı yöneten Axel Visel, farelerdeki genetik arttırıcı/güçlendirici proteinlerin (protein sentezlemeyen ancak diğer genlerin ifadesini değiştiren DNA bölgeleri) yüz şeklini oluşturduğunu gösterdi. Çalışma, Science dergisinde yayımlandı. Visel, New Scientist dergisine şunları söyledi:

Araştırmacılar işe farelerdeki kromatin immunopresipitasyonu için p300 kullanarak embriyonik kraniyofasiyel dokuları toplayarak başladı. Bu protein, genetik güçlendiriciler ile ilişkili protein sıralamayı takip etti. 4.399 günçlendirici tespit edildi ve bunların insan genomu boyunca korunduğu görüldü. Daha sonra, tahmin ettikleri her 205 güçlendiricinin kontrolü altında olan LacZ genleri açısından genetiği değiştirilmiş fareler ürettiler ve test edilen bu dizilimlerin 121'inde kafatası ve yüz oluşumunda etkileri olduğu görüldü. İfade, güçlendiriciler arasında büyük farklılıklara sahipti. 

Zebra, Atgiller (Equidae) ailesine mensup olan, çizgilere sahip üç türü barındıran grubun adıdır. Safari yaparken veya belgesel izlerken (tabii zebraları doğal ortamlarında gözlemleyecek kadar şanslı olmadığınızı varsayarsak) çoğumuzun aklına bu soru gelmiştir: “Zebralar neden çizgilidir?”

Sadece zebraların değil, atların evrimi bilim insanlarının çok uzun süredir ilgi alanları arasında yer almıştır. Bunun sebebi, atların hayatımızdaki önemli rolü ve insanın evrimi ile mesafe kat etmesi konusundaki katkılarıdır. Burada, atların detaylı evrimine girmeyeceğiz, zira konumuzu çok uzatır ve dallandırır. Ancak kısaca, zebraların evrimine sebep olacak evrimsel dala bakabiliriz: