Monotremata diye bilinen Tek Delikliler takımında sadece ornitorenk (Ornithorhynchus anatinus) türünü barındıran ornitorenkgiller (Ornithorhynchidae) ve 4 tür echidna diye bilinen dikenli karıncayiyengiller (Tachyglossidae spp.) üyesi günümüzde hayatta. Dikenli karıncayiyengiller (Tachyglossidae) ailesine mensup olan ekidneler, yumurtlayan memelilerdir. Ornitorenkler (Platypus) ile beraber Tek Delikliler yani Monotremata takımını oluştururlar. Bu takımın günümüze kadar ulaşan son iki temsilcileri olan ekidneler ve ornitorenkler 19-48 milyon yıl önce birbirlerinden ayrılmışlardır. Bu özel takımın en belirgin özelliği, isminden de tahmin edebileceğiniz gibi; bağırsakların, idrar yolunun ve cinsel organın aynı çıkışa bağlanmasıdır. Bu canlıların "tasarımı" oldukça tutumlu olmuş gibi gözüküyor.

Yumurtlayan bir memeli ilk duyduğunuzda kulağınıza biraz tuhaf gelebilir. Ama tıpkı diğer memeliler gibi ekidneler de yavrularını emzirirler ve dikenlerinin altında bir post barındırırlar. Ayrıca unutmamak gerekir ki memeliler sınıfladırılırken, üreme yöntemlerinden ziyade evrimsel akrabalıkları göz önünde bulundurularak sınıflandırlırlar. İlkin memelilerin (keseliler hariç) de tıpkı ekidneler gibi yumurtlayarak üredikleri düşünülmektedir. Yani yaklaşık 200 milyon yıl önceden günümüze ulaşan monotremler, üreme yöntemlerini değiştirecek bir seçilim baskısına maruz kalmamış ilkin memeliler gözü ile bakılabilir. Ekidnelerin vücut sıcaklıkları türden türe farklılık göstermekle beraber 31° ila 33° arasında değişir. Eğer ki aynı bakış açısını sürdürür ve ilkin memelilere benzediklerini göz önüne alırsak, vücut sıcaklıklarının normal memelilere göre daha düşük olmasını anlamlandırabiliriz. Ne de olsa her evrimsel süreç gibi sürüngenler ve memeliler arası geçiş de zamanının içine yayılmış bir şekilde gerçekleşmiştir.

Telekinezi (veya psikokinezi), arada hiçbir fiziksel etkileşim olmaksızın, bir kişinin sadece zihnini kullanarak fiziksel dünyayı etkileyebilmesine verilen bir isimdir.^[1][2] Telepati ise, bir insandan uzaktaki bir diğer insana, hiçbir teknolojik araç, fiziksel etkileşim veya aşina olduğumuz duyusal yöntemler olmaksızın (örneğin konuşmaksızın), anlık veya anlığa yakın bir hızda bilgi iletebilmek ve o kişiler arası iletişim kurulabilmesi demektir.^[3][4]

Yani örneğin bu yazının yazarı olarak ben, telekinetik olsaydım, sadece zihnimi kullanarak bu yazıyı yazdığım ekranı veya klavyeyi, onlara hiç dokunmadan sağa sola hareket ettirebilmeliydim. Veya az ötede oturan eşime, onunla konuşmadan onu sevdiğimi söyleyebilmeliydim ve o da benim "Seni seviyorum." sözcüğümü, sanki ben onu söylemişçesine zihninde duyabilmeliydi. Ama sadece içinde bulunduğum odayla sınırlı kalmak zorunda da değilim. Mesela sizin şu anda elinizde tuttuğunuz telefonu yere düşürebilir veya bilgisayarınızın faresini istediğim gibi hareket ettirebilirdim. Bu yazıyı Evrim Ağacı sitesine yazmaksızın, sadece telepatik yöntemlerle her birinizin beynine ulaştırabilmeliydim. Ama bunu yapamıyorum. Telekinetik/telepatik yeteneklerim olmadığı için değil. Telekinezi/telepati diye bir şey olmadığı için...^[5][6][7]

Hayvanlar çevrelerinden aldıkları bilgileri bir yere hareket etmek, aktiviteleri için zamanlarını ayarlamak, miktarı değerlendirmek veya geçmişi hatırlamak için nasıl kullanırlar?

Bir kovanın derinliklerinde, bir bal arısı (Apis mellifera) çılgınca dans eder. O dans ettikçe diğer bal arıları arka ayakları ve antenleri ile onun vücuduna dokunarak çevresine toplanır. Daha sonra bu gözlemciler birer birer dansı bırakır, kovan girişine yönelir ve aynı yöne doğru uçarlar. Çünkü dans eden arı bol yiyecek kaynağına olan mesafeyi ve besin kaynağının yönünü onlara bildirmiştir (Görsel 1). Bir saat içerisinde işçi (yiyecek toplayıcı) arılar dönerler ve kendi dansları ile diğer işçi arılara yiyecek kaynağının yerini göstermeye hazırdırlar.

“Öf, canım sıkıldı”.

Günlük hayatımızda sıklıkla karşılaştığımız bir ifade bu. Bu cümleyi sarf etmişsek demek istediğimiz şey, o anda çevremizdeki şeylerin bizi yeterince eğlendirmediği, zihnimizin veya bedenimizin daha fazla meşguliyete ihtiyaç duyduğudur. Öyle ya, kimse bir kuyrukta yarım saat beklemek istemez. Ya da randevulaştığınız birinin geciktiğini düşünün. Bunlar sıkıcı durumlar. Ancak bazı insanlar, bizim sıkıcı olarak gördüğümüz şartların çok daha şiddetlisini yaşadılar. 

Uyku hem hücresel hem de moleküler mekanizmalar tarafından merkezi, bölgesel ve yerel olarak düzenlenen karmaşık bir fizyolojik süreçtir. İnsanlar zamanlarının üçte birini uyuyarak ve en iyi zamanda yeterli miktarda uykularını alarak geçirirler. Çünkü hayatta kalmak için tıpkı yiyecek ve su gibi doğru miktar gereklidir.

Uyklu ihtiyacı bireyden bireye değişir, yetişkinlerde ortalama gece uyku süresi yaklaşık 8 saat olmakla birlikte çocuklarda ve yaşlılarda bu süre azalabilir veya artabilir. Bununla birlikte sağlıklı bir uyku; öznel memnuniyet, uygun zamanlama, yeterli süre, yüksek verimlilik ve uyanıklık saatlerinde sürekli uyanıklık ile karakterize edilebilir.

Fareler kanalizasyonlarda dolaşmaya, hamamböcekleri mutfak köşelerinde saklanmaya başlamadan çok önce, istenmeyen başka bir misafir erken medeniyetleri rahatsız ediyordu. Biology Letters dergisinde yayımlanan yeni bir genetik çalışması, otel odalarınıza musallat olan ve kanla beslenen tahtakurularının şehirlerde dolaşan ilk haşereler olduğunu gösteriyor.^[1] Ekip, tahtakurularının on binlerce yıldır insanları rahatsız eden tehdit olduğunu öne sürüyor. Araştırmada yer almayan Dresden Teknoloji Üniversitesi'nden evrimsel biyolog Klaus Reinhardt, çalışma hakkında şunları söylüyor:

Yine de bazı araştırmacılar, tahtakurularının bu unvanı gerçekten hak edip etmediği konusunda kararsız olduklarını söylüyor. Pek çok tahtakurusu türü hayatta kalmak için insanlara ve kana ihtiyaç duyar. Ancak bilim insanları, çok uzun zaman önce tahtakurularının tercih ettiği asıl avların sadece yarasalar olduğunu düşünüyor. Genetik kanıtlar, yaklaşık 245.000 yıl önce bazı tahtakurularının ilk insanlara geçtiğini gösteriyor.

Bartolomeo Camillo Emilio Golgi (7 Temmuz 1843-21 Ocak 1926), 1906 yılında sinir sisteminin yapısı üzerindeki çalışmaları nedeniyle Ramón y Cajal ile birlikte Nobel Fizyoloji/Tıp Ödülüne layık görülmüş İtalyan bir bilim insanı ve doktordur. Soy ismi, biyoloji derslerinden aşina olduğumuz Golgi cisimciğine ve ayrıca Golgi tendon organı, Golgi tendon refleksi ve bir dizi diğer tıbbi terime daha isim babası olmuştur. Gelin Camillo Golgi'yi biraz daha yakıdan tanıyalım.

Camillo Golgi'nin babası da aynı kendisi gibi bir doktordu. Camillo, günümüzde İtalya topraklarında bulunan Brescia yakınlarındaki Corteno köyünde (günümüzde bu köy "Corteno Golgi" olarak adlandırılmaktadır) dört erkek kardeşin üçüncüsü olarak dünyaya geldi. 1860'da Pavia Üniversitesi Tıp Fakültesine kayıt olana kadar, eğitimini doğduğu bölgede tamamladı.