İzlediğiniz politik tartışmalar sırasında televizyonunuzun sesini kapatmayı deneyin. Böylece dil ve tartışmanın konusunu ortadan kaldırabilir ve sözlü-olmayan iletişime (duruş, jest ve mimikler, vs.) odaklanabilirsiniz. Hoş, genellikle daha muhafazakar olan grupların tartışmalarında sesi kapatmaya pek gerek yoktur, zira tartışma konusu çok da önemli değildir. Ne üzerine tartışılırsa tartışılsın, genellikle görülen tek şey birbirine yönelik hakaret, yanlış bilgiler üzerinden küçümseme, diğerlerinin "gizli motivasyonlarını" sorgulama ve hatta anatomi ve görünümden yola çıkarak argümanlar üretmeye çalışmaktır. Aslına bakarsanız bu, tam da maymunların harika bir şekilde yaptıkları davranışlardır: ürkütme, korkutma, tehdit etme, omuzları silkme, kendi göğüslerini yumruklama, vs.
Dünyaca ünlü primatolog ve hayvan davranışları bilimcisi Frans de Waal, 1982 yılında "Şempanze Politikası" isimli kitabı yazmaya karar vermiştir, çünkü erkek şempanzeler arası güç politikaları, insanlar arası güç dinamikleri ile neredeyse birebir aynıdır. Kurdukları dostluklardan tutun da, yaptıkları antlaşmalara kadar! Örneğin şempanzeler, kendileriyle dost olan diğer erkek şempanzelerin kendi bölgelerindeki yiyeceklere ulaşmasına izin verirken, rakip şempanzeleri uzak tutmaya çalışırlar. Tıpkı insanlarda olduğu gibi şempanzelerde de baskınlık (dominantlık) fiziksel güç ile değil, topluımun ne kadarlık bir kesiminin ona destek vermesiyle belirlenir.
