İnsanların çoğu günde minimum 2-4 aralığında öksürmekte bu öksürükler yemeğin boğaza kaçması ve tükürük yutma sonucu olur. Kimi insanlarda günde 5-20 kere öksürmekte ve öksürük arttıkça risk fazla önem taşımakta. Fazla öksürük damarlarda oluşan basınç sonucu iç kanamaya yol açabilmekte veya ciğerlerde kalıcı hasara yol açmakta. Bugün en çok ciğerlere zarar veren o hastalığı anlatacağız. Üst Solunum Ve Solunum Yolu hastalıkları. Hastalık vücutta oluşan salgının solunum yolundan ciğerlere girecekken devamlı ciğerlerden atılması için öksürükle tepki gösteriyor. Kimi zaman bu salgı farklı bir hastalığı tetikliyor ve salgı ciğerlere inince tedavi gerektiriyor. Öncelikle ciğere inmeyen salgı konumuz olduğu için bunu konuşmalıyız. Doktorlar genellikle burun spreyi ve fazla su içmeyi öneriyorlarki su salgıyla beraber vücuttan atılsın ve sprey salgı oluşumunu azaltsın. İnsanlar çabuk önlem almadıkça bu farklı semptomlarda gözüküyor. Mesela ciğere inmiş bir salgı ciğerden atılıncaya kadar günde 15-40 civarı öksürük gözleniyor. İnsanlar iç kanama riskiyle karşı karşıya kalıyor ve ciğerleri hasar alıyor. Kimi zaman tütün kullanımı soluk borusu zedelenmelerine bile yol açıyor. Tedavi süresince hasta tütün kullanmıyor ve ilaçlar ile salgıyı ciğerden atıyor ve sonrasında su tüketerek vücuttan atıyor. Bu yüzden tütün kullanımını azaltmalı su kullanımı azaltmalıyızki ciğerlerimiz zarar görmesin.

“ Dinozorlar, milyonlarca yıl önce Dünya’nın en etkileyici canlıları arasında yer aldı. Bu devasa yaratıkların zeka ve algı seviyeleri, modern bilim insanlarını hala şaşırtmaya devam ediyor. Bu yazıda, Velociraptor, Tyrannosaurus Rex (T-Rex) ve Stegosaurus gibi üç farklı dinozor türünün zeka ve algılarına dair bilgileri inceleyeceğiz.”

Velociraptor: Küçük Ama Zeki Avcı

2010 senesinde Türkiye'deki evrimsel biyolojiye dair bilgi düzeyini arttırmak amacıyla Evrim Ağacı'nın kurulmasından bu yana, yazar kadrosuna birbirinden donanımlı araştırmacıların alınmasıyla birlikte adeta bir "Bilim Ağacı" haline dönüştüğümüzü söylemek yerinde olurdu. Bu süreçte bilim camiasının karşısında duran ve popülerliği yüksek olan sahtebilimsel iddiaları da ele almamak bir hata olurdu. Karşımıza her gün çıkan onlarca bilgiyle bombardımana uğruyoruz ve nelerin gerçek olup olmadığını sorgulamakta zorlanıyoruz. İşte bu sebeple devreye bir filtre sistemi görevi gören Bilimsel Şüphecilik (İng: Scientific Skepticism) adını verdiğimiz bir yöntem giriyor.

Sadece site üzerindeki paylaşımlarla da yetinmedik, 2017 senesinde kolları sıvayıp sizler için bir kitap çalışmasına başladık ve 2019'da baskısını tamamlamakla önemli bir katkıda bulunacağımızı umut ediyoruz. Buradaki makale bu kitabın bir özeti sayılabilir, ancak bu kadarıyla da asla yetinmeyin. Araştırın, sorgulayın ve daha fazlasını merak edin...

Genellikle hastalıkların "modern çağ sıkıntıları" olduğunu sanarız. Hatta öyle ki, bunu bir adım öteye götürerek "modern teknolojilerin bu hastalıklara neden olduğunu" iddia edenler vardır. Evet, modern çağda çok daha sabit yaşantılar sürdürmemizin, aktif yaşamdan uzaklaşmış olmamızın ve belki beslenme şeklimizin bir miktar değişmesinin (işlenmiş etlerin ve hormonlu bitkilerin yaşantımıza girmesinin) hastalıkların görülme sıklığında bazı etkileri olabilir. Bu konu bilimsel olarak incelenir ve belli sonuçlara ulaşılabilir.

Fakat bu bir iddiadır, "modern yaşamın yeni hastalıklar yarattığı" bambaşka bir iddiadır. Bu sonuncusu, neredeyse her zaman hatalı bir düşünce şeklidir. Hastalıkların büyük bir kısmının yüz binlerce yıldır var olduğu düşünülmektedir. Üstelik insanlarda gördüğümüz hastalıkların ezici bir çoğunluğu ya birebir aynı ya da benzer olacak şekilde diğer hayvan türlerinde de bulunmaktadır. Hatta modern bilim ve evrimsel biyoloji sayesinde bazı hastalıkların ve hastalık yapıcı unsurların çok uzun zaman dilimlerine yayılmış evrimlerini analiz edip, bunlar sayesinde savunma stratejileri geliştirmemiz mümkün olabilmektedir.

İnternet, günlük yaşamla o kadar iç içe geçmiştir ki, bu müthiş teknolojinin ne kadar olağanüstü bir başarı ve hazine olduğunu unutmak kolaydır. Sadece birkaç on yıl içinde, insanlığın bilgi birikiminin büyük bir kısmı toplu olarak yazıya döküldü ve internet bağlantısı olan herkesin erişimine sunuldu.

Ancak tüm bunlar sona ermek üzere. Yapay zekanın ortaya çıkışı, yazarların, sanatçıların ve diğer yaratıcıların insan kitlelerine ulaşmasını sağlayan karmaşık çevrimiçi ekosistemi yok etmekle tehdit ediyor.

İnsanların beslenmesindeki başlıca evrimsel değişikliklerden ilki, en az 2,6 milyon yıl önce büyük hayvanların et ve kemik iliklerini menülerine dahil etmeleriydi.

İlk insansıların beslenme biçimi muhtemelen günümüz şempanzelerininkine benziyordu: çok miktarda meyve, yaprak, çiçek, ağaç kabuğu, böcek ve et içeren hem otçul hem de etçil bir beslenme düzenine sahiplerdi (örneğin Andrews & Martin 1991; Milton 1999; Watts 2008). Diş morfolojisi ve dişlerin mikro düzeyde aşınması ile ilgili çalışmaların gösterdiğine göre bazı insansıların yedikleri şeyler arasında tohumlar ve sert kabuklu yemişler gibi sert gıda maddeleri ile kökler ve yumru kökler gibi yer altı depolama organları bulunabilirdi (Jolly 1970; Peters & O'Brien 1981; Teaford & Ungar 2000; Luca ve ark. 2010). İnsansıların yedikleri şeyler en az 2,6 milyon yıl öncesinden itibaren belirgin şekilde genişlemeye başladı; bazıları yiyecekleri arasına küçüklerinden büyüklerine kadar her çeşit hayvanın et ve iliğini dahil etmeye başladılar. Bu çarpıcı değişimin kanıtlarını 5N1K sorularını sorarak inceleyelim: Ne zaman, Nerede, Kim, Ne, Niçin ve Nasıl?

Yaşam, 4 milyar yıl kadar önce, okyanus tabanlarında başladı. Milyarlarca yıl boyunca gezegenimizdeki yaşam, sadece denizlere ve okyanuslara hükmetti; mikrobik yaşam haricinde karalara adapte olabilen hiçbir makroskobik canlı yoktu. Sonrasında mantarlar, bitkiler ve nihayetinde böcekler karalara çıkmaya ve bu yaşam alanlarına da adapte olmaya başladılar. Karasal canlılara katılan son grup, omurgalı hayvanlar oldu. Balıklar içerisinden ayrılan bir grup, bugün kurbağa ve semender gibi hayvanlarla temsil edilen amfibilerin atalarına evrimleştiler. Amfibiler, hem suda hem karada yaşayabilen hayvanlardır ve bunlar, tamamen karasal yaşama adapte olmuş sürüngenlerin atalarıdır. Sürüngenler içerisinden bir dal memelilere evrimleşmiş, dinozorların yok oluşunu takiben yükselişe geçen memeliler içerisinde bir dal, primatlara gidecek soy hatlarının atası olmuş, bunlar içerisinden bir grup da bugün Homo sapiens olarak da bilinen biz modern insana evrimleşecek türlerin yolağı olmuştur.

Bu açıdan bakılacak olursa, "Hepimiz balığız." demek mümkündür. Kimi zaman bu argüman, sanki abartılı veya anormalmiş gibi algılanabiliyor. "Daha maymunu hazmedemedik, ne balığı?" gibi tepkiler alabiliyor. Ancak bilimsel gerçekler, bizlerin onları hazmedebilme hızından ve becerisinden bağımsız gerçeklerdir. Dahası, bu gerçekte hazmedilemeyecek pek bir şey yoktur; nihayetinde evrimsel biyoloji sayesinde biliyoruz ki yaşam tek hücreli organizmalardan başlayarak günümüzdeki çeşitliliğine erişmiştir (ve bu yolda, birçok tür yok olmuştur), dolayısıyla insanın ataları elbette sadece maymunlar veya primatlar olamaz; sonuçta maymunların ve primatların da ataları olmalıdır - ve elbette, vardır. Kemirgenler, ilkin memeliler, sürüngenler, amfibiler, balıklar, ilkel çok hücreli canlılar ve tek hücreli canlılar, insan evriminin daha erken basamaklarındaki atalarının sadece birkaçıdır. "Hepimiz balığız." derken, bunlardan sadece bir tanesi öne çıkarılmaktadır; tıpkı "maymun meselesinde" insanın atalarından bir grubun abartılı bir şekilde vurgulanması gibi...