Stanford Marshmallow Deneyi Nedir? Çocukken Sergilenen Öz Kontrol, Yetişkinlikte Başarıyı Nasıl Etkiler?

Stanford Marshmallow Deneyi, 1960'ların sonu 1970'lerin başlarında yapılmış, çocukların lezzetli bir atıştırmalıkla (mesela bir marshmallowla!) bir odaya yerleştirildiği ve bu atıştırmalığı yemeden kısa bir süre beklerlerse ekstra bir atıştırmalıkla ödüllendirildikleri bir psikolojik deneydi.^[1] Bu deneyin takibinde yapılan çalışmalar, çocukların bu durumda özdenetim sergileme kabiliyetlerinin (yani odadaki atıştırmalığı yemeden bekleyebilmelerinin) akademik başarı ve fiziksel sağlık gibi geniş bir olumlu sonuç yelpazesi ile korelasyon gösterdiğini gösterdi.^{[2], [3], [4]}

Popüler medyada büyük ilgi gören bu deney, bu konu üzerinde diğer çalışmalar ile desteklenen bir konsept olan özdenetimin önemini vurgulamakta kullanılmaya devam etmektedir.^[5]

Ancak Stanford marshmallow deneyinin takibinde yapılan çalışmalar, bu deneyi metodolojisindeki çeşitli sorunlar nedeniyle eleştirmektedir.^[6] Ayrıca, geniş kapsamlı bir tekrarlama çalışmasının sonuçları da, özellikle aile geçmişi ve ev ortamı gibi ilgili arka plan faktörleri de çalışma kapsamına alındığında, marshmallow testinin ileriye dönük tahminlerde bulunma gücüne yönelik şüphelerin uyanmasına sebep olmaktadır.^[6]

Bütün bu eleştirilere karşın Stanford marshmallow deneyi, özdenetim ve insanların öz kontrole yönelik algıları konusunda kayda değer etki yaratmış olması sebebiyle ilgi çekici bir konu olmaya devam etmektedir.

Bu makalenin ilerleyen kısımlarında Stanford marsmallow deneyini ve özdenetimin önemine yönelik ilgili diğer çalışmaları öğrenecek, çalışmaya yöneltilen temel eleştirileri görecek ve ihtiyaç duyduğunuzda birkaç basit teknik ile öz kontrolünüzü nasıl artırabileceğinizi keşfedeceksiniz.

Effectviology

Stanford Marshmallow Deneyinin Tasarımı ve Sonuçları

Stanford marsmallow deneyine yönelik ilk veri toplama çalışmaları 1968 ve 1972 yılları arasında, Stanford Üniversitesi'nin Bing Anaokulu'na giden 4 yaşlarında, yürümeye yeni başlayan ve okul öncesi eğitim alan öğrencileri ile başladı.^[7] Deneyin ana süreci şu şekilde işledi:

• İlk aşamada çocuk, yemek istediği bir atıştırmalığı (bir marshmallow, kraker veya kurabiye) seçerek bir odaya alındı.
• Ardından çocuğa araştırmacının birkaç dakikalığına odadan ayrılması gerektiği; eğer araştırmacı geri dönene dek atıştırmalığı yemezse kendi seçeceği bir atıştırmalıkla ödüllendirileceği söylendi.

Çocukların doyumu erteleme kabiliyeti bu noktada atıştırmalıklarını yemeden araştırmacının dönmesini bekleyip beklemedikleriyle; eğer atıştırmalıklarını yerlerse araştırmacının odadan ayrılmasından ne kadar sonra yedikleriyle veya araştırmacıyı ne kadar süre sonra odaya geri çağırdıklarıyla ölçüldü.

Deney kısa ve basit olmasına karşın araştırmacılar, çocukların erken yaşta bu deneyde gösterdikleri performans ile çeşitli alanlarda geleceğe dönük başarılarının tahmin edilebileceğini bulguladı. Çalışmaya göre atıştırmalıklarını yemeden önce daha uzun süre bekleyebilen çocuklar,

• Ebeveynleri tarafından, büyüdüklerinde akademik ve sosyal açıdan daha yeterli, akıcı konuşabilen, dikkatli ve mantıklı olarak değerlendirilen;^[4]
• Ergenliklerinde gerilim ve stresle daha iyi başa çıkabilen;^[8]
• Üniversite sınavından (SAT) daha yüksek puanlar alabilen;^[3]
• 30 yıl sonra aşırı kilolu olma olasılığı daha düşük olan bireyler olmaktadır.^[2]

Not: Stanford marsmallow deneyini yürüten, çalışma arkadaşları ile 1970 ve 1972 yıllarında öncül bulguları ve takip çalışmaları yayınlayan ana araştırmacı psikolog Walter Mischel'dir.^[9] Deneyle ilgili dikkate değer iki diğer araştırmacı ise öncül çalışmalarda yer almış Ebbe B. Ebbesen ve takip çalışmalarında yer almış Yuichi Shoda'dır.

Marshmallow Deneyini Kullanan Diğer Çalışmalar

Birkaç çalışma, marshmallow deneyini bu deneyde çocukların performansını etkileyen faktörleri bulgulamak için kullanmıştır.

Örneğin bazı çalışmalar, "güven" kavramının marshmallow deneyinde çocukların beklemesini etkilediğini bulgulamıştır. Bu etki çocuklara beklemeleri durumunda ek ödül sözünü veren, araştırmayı yürüten araştırmacıya duyulan özel güvende de, çocukların tanımadıkları insanlara duydukları güvende de kendini göstermektedir.^{[10], [11], [12]} Buna ek olarak sosyal güvenin etkisine ilişkin benzer sonuçlar, yetişkinlerle yapılan doyumu erteleme konulu deneylerde de bulgulanmıştır.^[13]

Bunun da yanında bir başka çalışma çocukların "iç grup" (çocukların kendilerini bir parçası olarak gördüğü grup) bireylerinin beklediklerine; ancak "dış grup" bireylerinin beklemediklerine inandıklarında, tersinin doğru olduklarına inandıkları duruma kıyasla doyumu daha uzun süre ertelediğini bulgulamıştır.^[14]

Son olarak, başka bir çalışmada 1960'ların sonu, 1980'ler ve 2000'lerden üç doğum kohortu ele alınarak, bu dönemlerde doğan çocukların marshmallow testindeki performansları karşılaştırılmış ve beklentilerin aksine çocukların hazzı erteleme becerilerinin zaman içinde artmakta olduğu bulgulanmıştır.^[15] Bu bulgu, başka çalışmalarda da tekrarlanarak doğrulanmıştır.^[16]

Pexels

Özdenetimin Önemini Konu Alan Diğer Araştırmalar

Kelly McGonigal, "İrade İçgüdüsü: Özdenetim Nasıl Çalışır, Neden Önemlidir ve Daha Fazlasını Elde Etmek İçin Ne Yapabilirsiniz?" isimli kitabında şu sözlere yer vermektedir:^[17]

Dikkatlerini, duygularını ve eylemlerini daha iyi kontrol edebilen insanlar, neresinden bakarsanız bakın daha iyi durumdadır. Daha mutlu ve daha sağlıklıdırlar. İlişkileri daha tatmin edici ve daha uzun sürelidir. Daha fazla para kazanırlar ve kariyerlerinde daha ileri giderler. Stresi daha iyi yönetebilir, çatışmalarla başa çıkabilir ve zorlukların üstesinden gelebilirler ve hatta daha uzun yaşarlar.Erdemler konusunda zirve, irade gücüne aittir. Özdenetim akademik başarıda zekadan; etkili liderlikte karizmadan daha güçlüdür... ve evlilikte mutluluk konusunda empatiden daha önemlidir...

Özdenetim konusunda Stanford marshmallow yöntemi yerine farklı yöntemlerle yapılan diğer araştırmalar, hayatın erken dönemlerinde ölçülen özdenetimin daha sonra bir dizi olumlu sonuçla ilişkili olduğu fikrini desteklemektedir.

Örneğin, bir çalışma çocukluktaki özdenetimin yetişkinlikteki istihdam oranlarını öngördüğünü, özdenetimi düşük olan bireylerin işsiz kalma olasılığının daha yüksek olduğunu ortaya koymaktadır.^[18]

Benzer şekilde, başka bir çalışmada da çocukluktaki özdenetim ile yetişkinlikte mali durum, fiziksel sağlık, madde bağımlılığı ve suç işleme gibi faktörleri öngörülmüş ve daha yüksek özdenetim seviyelerinin daha iyi sonuçlara yol açtığı bulgulanmıştır.^[19] Araştırmacılar zeka ve ailesel sosyoekonomik durum gibi çocukların gelişiminde önemli rol oynayan arka plan faktörlerini çalışma kapsamına dahil ettiğinde bile bu durum geçerliliğini korumuştur. Daha sonra yapılan bir çalışmada bu bulgular tekrarlanmış, ilgili arka plan faktörlerinin çocukların gelişiminde oynadığı rol daha büyük ölçüde vurgulanmıştır.^[20]

Özdenetim alanında yapılan çalışmalar, arka plan faktörlerinin yetişkinlikte dahi başarı alanında önemli bir rol oynadığını ortaya koymaktadır.

Örneğin, bir kilo verme programına katılan bireyler üzerinde yapılan bir araştırma, özdenetimi daha yüksek bireylerin daha az besin tükettiğini ve daha fazla egzersiz yaptığını; böylelikle daha fazla zayıfladığını bulgulamıştır.^[21]

Benzer şekilde üniversite öğrencileri üzerinde yapılan bir çalışma, daha yüksek özdenetim düzeylerinin "daha yüksek not ortalaması, daha iyi uyum (daha az psikopatoloji raporu, daha yüksek benlik saygısı), daha az aşırı yeme (EN: binge eating) ve alkol kullanımı, daha iyi ilişkiler ve kişilerarası beceriler, güvenli bağlanma ve daha optimal duygusal tepkiler" ile ilişkili olduğunu göstermiştir.^[5]

Bu çalışmalar genel olarak konuyla ilgili diğer çalışmalarla birlikte, hem çocukluk döneminde hem de yaşamın sonraki aşamalarında ölçülen özdenetimin bir dizi olumlu sonuçla ilişkili olduğunu ve bunun sahip olunması gereken önemli bir kabiliyet olduğunu göstermektedir.^{[22], [23], [24]}

Pexels

Kavramlar ve Terimler

Marshmallow deneyi, insanların hazzı erteleme becerisine odaklanmıştır; bu, bazen "sabır" olarak adlandırılan özdenetimin bir yönüdür.^[25] Bununla birlikte deneyin ana hatlarıyla özdenetimin iyi bir belirleyicisi olduğu, örneğin insanların endişe duydukları bir şeyi yapmaları yönünde kendilerini telkin etmeleri gibi özdenetim kabiliyetlerini öngörebildiği düşünülmektedir.^[26]

Genel olarak özdenetim, insanların hedefleri doğrultusunda davranışlarını kontrol etme becerileri açısından oldukça önemlidir. Bu kabiliyet, bir kimsenin davranışlarını kontrol altına almasını sağlayan görev geçişi ve davranışsal ketleme gibi bilişsel süreç ve kabiliyetlerden, yani beynin yürütücü fonksiyonlarından da etkilenmektedir.^[27]

Psikoloji alanında ilgili bir diğer kavram ise "özenlilik" (İng: "conscientiousness") kavramıdır. Disiplinli, amaca odaklı, düzenli ve dikkatli anlamına gelen bu kavram, bireylerin doyumu erteleme kabiliyetlerinin en büyük öncüllerinden biridir.^[28]

Agora Bilim Pazarı

Globe Dünya Küresi: Yeşil, 26 cm, Işıklı

Yeryüzündeki tüm ülkeleri, sınırlarını, başkentlerini, önemli şehirlerini gösteren Globe Green, baktıkça doğanın güzelliğini hissettirecek hem gerçek bir eğitim materyali hemde şık bir aksesuar görünümündedir.

• Harita Türü: Siyasi
• Çap: 26 santimetre
• Işık Durumu: Işıklı

Devamını Göster

₺810.00

Satın Al Tüm Ürünler

• Dış Sitelerde Paylaş

Not: "İrade" terimi bazen "özdenetim" terimi yerine kullanılır, ancak iradeyi bireylerin özdenetim uygularken kullandıkları bir şey olarak ele almak da mümkündür.^{[29], [30]}

Stanford Marshmallow Deneyine Yönelik Eleştiriler ve Deneyin Tekrarları

Stanford marshmallow deneyi araştırma dünyasında ve medyada büyük ölçüde olumlu karşılansa da çeşitli gruplar tarafından ağır şekilde eleştirilmiştir. Deneye yönelik temel eleştiriler şunlardır:^[6]

• Deneyde kullanılan ilk örneklem, Stanford Üniversitesi'nden sağlandığı için yüksek oranda seçici olarak değerlendirilmektedir.
• Deneye ilişkin ileri çalışmalarda kullanılan gruplar küçük ve ilk örneklemden daha seçicidir; bu çalışmalarda ilk deneyde kullanılan ve araştırmacıların ulaşabildiği çocuklar kullanılmıştır.
• Veri analizlerinde ailenin sosyoekonomik durumu ve genel bilişsel kabiliyetler gibi potansiyel karıştırıcı etmenleri göz önünde bulundurulmamıştır.

Bu eleştiriler ışığında, Stanford marshmallow deneyinden elde edilen bulguların geçerliliğini değerlendirmek için geniş bir tekrar çalışması yapılmıştır. Bu tekrar çalışmasında okul öncesi dönemdeki çocukların marshmallow testinde doyumu erteleme becerilerinin 15 yaşında çeşitli akademik ve davranışsal sonuçları ne kadar iyi öngördüğü incelenmiştir.

Araştırmacılar, çalışmalarında daha büyük bir örneklem kullanmaları, üniversiteyi bitirmemiş annelerin çocuklarına odaklanmaları ve orijinal marshmallow deneyinin değiştirilmiş bir versiyonunu uygulamaları gibi farklar sebebiyle çalışmalarını "Mischel ve Shoda'nın ufuk açıcı çalışmasının geleneksel değil, kavramsal bir kopyası" olarak değerlendirmektedir.

Tekrar çalışması, 4 yaşında doyumu erteleme becerisi ile 15 yaşında yüksek başarının öngörüldüğünü bulgulamıştır. Ancak, bu ilişkinin etki büyüklüğü orijinal çalışmadakinin sadece yarısı kadardır ve araştırmacılar aile geçmişi, ev ortamı ve erken bilişsel yetenek gibi ilgili faktörleri çalışma kapsamına aldıklarında bu oran üçte iki oranında azalmıştır.

Dahası, araştırmacılar erken doyumu erteleme becerisinden kaynaklanan başarı artışının büyük bir kısmının yalnızca 20 saniye bekleme becerisi ile ilişkilendirildiğini tespit etmiştir. Bu süre, orijinal çalışmayı yürüten araştırmacılar tarafından öne sürülen doyumu erteleme becerisi ile daha sonraki akademik başarı arasındaki ilişkinin öncelikle ilgili üstbilişsel stratejileri kullanma becerisinden kaynaklandığı hipotezinin sorgulanmasına yol açmaktadır; zira bu tür stratejilerin çocukların sadece 20 saniye bekleme becerisinde önemli bir rol oynaması pek olası değildir.

Bu replikasyonun bulguları, 4.5 yaşında doyumu erteleme becerisinin, ilgili arka plan faktörleri göz önüne alındığında çocukların 15 yaşındaki akademik başarılarını öngörmediğini ortaya koyan başka bir replikasyon tarafından desteklenmektedir.^[31]

Buna ek olarak, orijinal sürecin daha yakından takip edildiği, ancak daha küçük bir örneklem ile yürütülen orijinal çalışmanın farklı bir kopyası, 4 yaşında doyumu erteleme becerisinin, çocukların on yıldan uzun bir süre sonra bilişsel kontrol gerektiren bir görevdeki performansını öngörmediğini bulgulamıştır.^[32] Bununla birlikte çocukların dikkatlerini ödüllendirici uyaranların etkisinde kaybetmeme becerisi, ilgili görevi doğruluk düşmeksizin daha yüksek hızla tamamlayabilme kabiliyeti ile ilişkilendirilmiştir.

Ayrıca, Stanford marshmallow deneyinin orijinal örneklemi üzerinde yapılan bir takip çalışması, insanların okul öncesi yaşlarda hazzı ertelemeleri ile 40'lı yaşların sonlarındaki ekonomik durumları arasında anlamlı bir ilişki olmadığını ortaya koymuştur.^[33] Buna karşın çalışma kapsamında geç yaşlarda alınan daha kapsamlı öz yönetim tedbirleri ile 40'lı yaşlarda ekonomik durum arasında bir ilişki tespit edilmiştir.

Stanford marsmallow deneyine eleştiri getiren araştırmaların bir kısmının da birçok açıdan eleştirildiği dikkat çekmektedir.^[34] Örneğin deneyin başat tekrar çalışmalarından biri, konu hakkında yazılmış bir makalede, şu sözlerle eleştirilmiştir:^{[6], [35]}

Modellerinde kullanılan değişkenlerin birçoğu, doyumun ertelenmesine destek olan temel süreçleri ölçen faktörleri konu alması sebebiyle kirletici etken olarak kabul edilmemeliydi.

Eleştiriler ve tekrar deneyleri genel olarak ele alındığında Stanford marshmallow deneyine gölge düşürmüştür; ancak konuya ilişkin kayda değer boyutta destek niteliğinde kanıt da göz önünde bulundurulduğunda araştırmanın çocuklukta veya yetişkinlikte sergilenen özdenetimin hayat başarısı konusunda önemli bir rol oynadığı anlaşılmaktadır. Marshmallow deneyinin temel sorununun basit ve çekici olmasına karşın yeterince güçlü olmayan yönteminden kaynaklandığı düşünülmektedir.

Pixabay

Özdenetimin Bilişsel Mekanizmaları

Araştırmacılar, Stanford marshmallow deneyinin bulgularına dayanarak öz kontrol gerektiren bir durumla karşılaştığımızda iki bilişsel sistemi devreye soktuğumuzu öne sürmektedir:^{[36], [37]}

• Sıcak sistem: Sıcak sistem dürtüsel, duygusal sistemimizdir. Bu sisteme dayanan sıcak davranışlar, ödüllere odaklanmak (örneğin bir lokumun tadının nasıl olacağını hayal etmek) gibi şeyleri içerir. Bu davranışlar özdenetimimizi zayıflatır ve cezbedilmeye karşı koymamızı zorlaştırır.
• Soğuk sistem: Soğuk sistem rasyonel, duygusal olarak nötr sistemimizdir. Bu sisteme dayanan soğuk stratejiler, başarılı bir şekilde kendi dikkatimizi dağıtma (örneğin, potansiyel cezbedilmeyle ilgisi olmayan bir oyun oynama) gibi şeyleri içerir. Bu stratejiler özdenetim uygulamamıza ve doyumu başarılı bir şekilde ertelememize yardımcı olur.

Bu mekanizmalara dayanarak özdenetimimizin, soğuk stratejiler kullanarak sıcak davranışların ortaya çıkmasını engelleme becerimizle ilgili olduğunu söyleyebiliriz.

Marsmallow Deneyi ve Özdenetim Becerisine Yönelik Dersler

Marshmallow testi ilk olarak özdenetimin önemini gösteren bir deney olarak tanınsa da insanların özdenetimlerini nasıl daha iyi kullanabilecekleri konusunda da çeşitli bilgiler sunmaktadır.

Örneğin, Stanford marshmallow deneyi üzerine yapılan orijinal çalışmalardan biri, çocukların deney sırasında özdenetim becerilerini etkileyen çeşitli faktörleri tanımlamaktadır:^[1]

• Kendilerine bir oyuncakla oynayarak ya da bir oyuncakla oynamayı düşünerek dikkatlerini dağıtmaları söylenen çocuklar hazzı daha uzun süre erteleyebilmişlerdir.
• "Eğlenceli şeyler" düşünmeleri söylenen çocuklar, "üzücü düşünceler" düşünmeleri söylenen çocuklara kıyasla önemli ölçüde daha uzun süre bekleyebilmiştir.
• Zamanlarını testin ödüllerini düşünerek geçirmeleri söylenen çocuklar genellikle doyumu ertelemekte zorlanmıştır.

Bunların da ötesinde konu hakkında yapılan çalışmalarda, araştırmacıların bu konuda bir direktif vermemiş olmasına karşın, çocukların cezbedilmeyle nasıl başa çıktığına yönelik bulgular da yer almaktadır. Konu hakkında yapılan ilk çalışmada şu sözlere yer verilmektedir:^[9]

Bazı çocuklar tarafından kullanılan en çarpıcı erteleme stratejilerinden biri son derece basit ve etkiliydi. Bu çocuklar, hoş olmayan bekleme durumunu daha keyifli bir bekleme dışı duruma dönüştürerek beklemelerini kolaylaştırıyor gibi görünüyorlardı. Zamanlarını psikolojik olarak beklemekten başka bir şey (neredeyse herhangi bir şey) yaparak geçirmelerini sağlayan dikkat dağıtma teknikleri geliştirmişlerdi.

Çocuklar, uzun süreli dikkatlerini bekledikleri nesnelere odaklamak yerine bu nesnelere bakmaktan kaçındılar. Bazı çocuklar gözlerini elleriyle kapattı, başlarını kollarına dayadı ve benzer başka tekniklerle gözlerini ödül nesnelerinden kaçırdı. Birçoğu ödülün gecikmesinin yarattığı hayal kırıklığını kendi dikkatlerini dağıtarak azaltmaya çalışıyor gibiydi; kendi kendilerine konuşuyor, şarkı söylüyor, elleri ve ayaklarıyla oyunlar icat ediyor ve hatta beklerken uyumaya çalışıyorlardı. Hatta bir çocuk başarıyla uyudu...

Tüm Reklamları Kapat

Bu gözlemler kesin olmamakla birlikte bir kimsenin nihai ödüle yönelik (bekleme) davranışlarını sürdürürken dikkatini bir başka alana kaydırmasının ödülün kısa süreliğine ertelenmesini sağlayan temel adımlardan biri olabileceğini göstermektedir. Yani bir kimse beklenen şeyi (marshmallow'u) beklerken bu şeyi düşünmezse doyumu, özellikle doyumun hayalinin kurulduğu senaryolara kıyasla daha uzun süre erteleyebilir.

Pixabay

Yani bir cezbedilme halinde özdenetim sergilemek için sizi cezbeden potansiyel ödülü veya bu ödülü beklemenin ne kadar zor olduğunu bir saplantı haline getirmemeli, bunun yerine kafanızda bu olumsuz düşünceler belirdiğinde zihinsel olarak "çıkış yolları" aramalısınız.

Bunu dikkatinizi dağıtarak ve kitap okumak, oyun oynamak veya bir arkadaşınızla konuşmak gibi konudan bağımsız olumlu deneyimlerle başarabilirsiniz. Deneyim ne kadar olumlu olursa ve sizi potansiyel ödülden ne kadar uzaklaştırabilirse, kısıtlama ve özdenetim sergilemeniz o kadar kolaylaşacaktır.

Bunu yapmak oldukça zor gelebilir; ancak araştırmalar özdenetim eğitiminin uzun vadede faydalı olabileceğini ve küçük özdenetim eylemlerini düzenli olarak uygulayarak özdenetiminizi güçlendirebileceğinizi göstermektedir. Konuyla ilgili Walter Mischel tarafından yazılan, "Marsmallow Deneyi: Başarıya Giden Yol, Özkontrol" isimli kitapta da şu sözlere yer verilmektedir:^{[38], [39], [40], [41]}

...geleceğe yönelik sonuçlar için doyumu erteleme kabiliyeti elde edilebilir bir bilişsel kabiliyettir.

Bu önemlidir, çünkü atıştırma davranışınızı azaltmak gibi görünüşte önemsiz bir şey yapmanın bile gelecekte spor salonunda kendinizi zorlamak veya iş yapmak söz konusu olduğunda erteleme eğilimlerinizle mücadele etmek gibi ilgisiz alanlarda özdenetim uygulamanıza yardımcı olabileceği anlamına gelir.

Not: Marshmallow testi hakkında yazılan kitapta, özdenetiminizi geliştirmek için kullanabileceğiniz, gelecekteki benliğinizle bağlantınızı artırmak ve eğer-o zaman uygulama planları oluşturmak gibi diğer teknikler de ele alınmaktadır.^[41]

Özet ve Sonuçlar

• Stanford marshmallow deneyi, 1960'ların sonu ile 1970'lerin başında yapılan ve çocukların marshmallow gibi lezzetli bir atıştırmalığın bulunduğu bir odaya yerleştirildiği ve yemeden önce kısa bir süre beklemeleri halinde ödül olarak ekstra bir atıştırmalık aldıkları psikolojik bir çalışmadır.
• Deney üzerinde yapılan takip çalışmaları, çocukların bu senaryoda atıştırmalıkları yemeden önce bekleyerek özdenetim uygulayabilme becerilerinin, yaşamlarının ilerleyen dönemlerinde akademik başarı ve fiziksel sağlık gibi çok çeşitli olumlu sonuçlarla ilişkili olduğunu ortaya koymaktadır
• Marshmallow deneyinin geçerliliği bir dizi çalışma tarafından sorgulanmış olmakla beraber bazı araştırmalarla da desteklenmiştir ve genel olarak marshmallow testi, bazı yönlerden kusurlu olsa da özdenetimin yine de insanların gelişiminde önemli bir rol oynadığını ortaya koymaktadır..
• Stanford marshmallow deneyini gerçekleştiren araştırmacılar, doyumu erteleme becerimizin sıcak, dürtüsel sistemimizi engellemek için soğuk, rasyonel bilişsel sistemimizi devreye sokma becerimize bağlı olduğunu öne sürmektedir.
• Bu nedenle özdenetim kabiliyetinizi geliştirmek istiyorsanız dikkatinizi cezbedici ödüllerden başka bir alana kaydırmak gibi soğuk stratejiler kullanabilir; böylelikle cezbedici ödüle karşı koymanın zorluğunu takıntı haline getirmek gibi sıcak davranışları engelleyebilirsiniz.