Bu seçilim mekanizmalarından akraba seçiliminden kaynaklı. Örneğin bazı hayvanlar avcıyı gördüğünde bağırır. Bu, doğal seçilimle açıklanamaz çünkü bu durumda avcı bağıran hayvanın yerini anlayabilir. Beşer hayvandan oluşan iki aile düşünelim. Biri akrabalarını koruma dürtüsüne sahip olsun, diğeri olmasın. Yani iki özelliğin görülme sıklığı %50. Avcı geldiğinde akrabalarına sahip çıkmayan grupta bir hayvan bu avcıyı gördü ama kimseye söylemedi ve akrabalarına haber vermediği için akrabalarından ikisi avlandı. Korumacı olup avcı görüldüğünde haber veren grupta ise biri bağırdı. Bu diğerlerinin kaçmasını sağladı ama bağıranın yeri anlaşıldığı o avlandı. Sonuç olarak 7 hayvan kaldı. 4'ü korumacı, 3'ü değil. Korumacılığın görülme sıklığı %50 iken şimdi yaklaşık %57. Bunların sayısı daha çok olduğu için genlerini de yeni nesillere daha çok aktarabildiler ve bu sürekli gerçekleşerek bu özelliğin görünme sıklığını giderek artırdı.
Özetlemek gerekirse akrabalarını koruma ve onlar için fedakarlık yapmak belki yapan canlı için ölümle sonuçlanabilir. Ancak bu kişi tüm akraba grubunu ya da en azından birden fazla koruma dürtüsüne sahip akrabasını kurtarınca, toplamda korumacı olmayanlara göre daha az kayıp yaşandı ve korumacılığın görülme sıklığı arttı. Evrim ağacının akraba seçilimi makalesini okumanızı tavsiye ederim.
