İnsanların kötü olma sebebi empati yapmamalarıdır. İnsanlar kendilerinde doğal olarak biyolojik kökeni olan empati özelliklerini çalıştırmayıp bunu bir nevi geri planda bırakarak veya buna duyarsızlaşarak kötü olabilirler. Empati derin bir biyolojik özellikle bizlerin bilinçdışına kadar uzanan şekilde bedenlerimizde olan bir özelliktir. Yapılan çalışmalar ayna nöronlar nedeniyle bunun böyle olduğunu göstermektedir. Bu nedenle örneğin birine zarar vermek öznel bir durum değil bütün insanlar için geçerli olacak şekilde kötü bir durumdur. Empatinin biyolojik mekanizması bulunması bu durumu ve bu değerlendirmeyi zorunlu olarak ortaya çıkarır. [1]
Bu nedenle bir insana zarar vermek (kötü olmak) insanın kendisine yapılmasını istemediği bir davranıştır. Yine bir insana iyilik yapmak da empati ile yani o kişinin içinde bulunduğu zor durumu düşünsel olarak algılamakla mümkündür. Bu durumda karşısındakine iyilik yapan insanin herhangi bir çıkar gözetmeden bu empatiyle karşısındakine yardım etmesi bencil bir davranış olarak görülemez. Kişinin karşısındakinin durumuna dair duyduğu vicdani rahatsızlığı empati yoluyla hissetmesi bir bencillik değil tam aksine ona çıkar gözetmeden yardım etmesi bir fedakarlığı gerektirir. Böyle bir duruma bencillik olarak algılamak veya tanımlamak zor durumdaki kişiyi gören ancak buna rağmen ona yardım etmeyen (çıkarlarından vazgeçmeyen zahmete girmeyen) kişi için kullanılabilr. Karşılıksız çıkar gözetmeden yardım eden kişi için bencillik tabirini kullanmak yanlış bir denklem kurulduğunu gösterir. Hiç yardım eli uzatmayan ve vicdanını (kendinde doğal olarak bulunan empati yeteneğini) örten kişi ile yardım edeni aynı kefeye koymayla sonuçlanan bu gibi niteleme hatalarının da ilginç olduğunu belirtmek gerek.
Kaynaklar
- C. Keysers. (2011). Empatik Beyin.