Hayatın anlamsız gelmesi düşüncesinden nasıl kurtulurum?

Zamanında benim de karşılaştığım can sıkıcı bir durum, isteksizlik ve hevessizliğin de arkasından geldiği adeta dipsiz bir kuyuya dönüştüğüm bir dönem olmuştu bu sorun sayesinde.

Hala bu durumu yaşamaya devam ediyorum fakat eskisi kadar kuvvetli değil.

Kendini ve sevdiğin her şeyi düşün, bunlar üstünden bir amaç edinmeye çalış. Sevdiğin şeyleri bilmiyorsan biraz kendini keşfetmeye çalışmak iyi olabilir.

Biraz motivasyon kazanmak sana iyi gelebilir, biraz kendin ve düşüncelerinle kal.

Sevdiğin şeyler üzerine gitmeyi ve onlar üzerinden amaç edinmeyi deneyebilirsin.

Bu sorunu aşmadan sınava odaklanman pek mümkün olmayabilir o yüzden ders çalışamadığın için kendini suçlamana gerek yok.

Belki kendini kandırarak, belki kendini meşgul ederek. Hayatın anlamı çikolatanın tadı gibidir, o şey sadece ama sadece senin beyninde olup biter. Başka insanlarla çikolatanın tadında fikir olarak anlaşabilirsin ama bu sadece insan denilen canlı için varılan ortak bir fikir olacaktır. Ölçeği yeteri kadar büyüttüğünde çikolata denilen şeyin bir tadı yoktur, o çikolata bir maddeden ibarettir, anlamı beynin belirli evrimsel sebeplerden dolayı yükler.

Hayatın anlamı da aynı böyle bir şeydir, önce bunu fark etmen bir sonraki adımda ayağının yere daha sağlam basmasına yardımcı olabilir.

Kişisel tavsiyem hayatın anlamsızlığı fikrini olabildiğince "felsefi bir fikirden ibaret" olarak tut. Bunun dışında ise herkesin verebileceği klasik tavsiyelere dikkat edebilirsin. Oyun oyna, film, dizi, anime izle, yürüyüş yap. Belki felsefi fikirlere açlığın olabilir. Belirli filozofların fikirlerini okumak bu konuda yalnız olmadığını gösterebilir ve böylece hayatın anlamsızlığı hayatını daha az etkileyebilir.

Hayatın anlamı sorusuna tarih boyunca farklı insanlar farklı bakış açılarıyla cevap verseler de nihai bir cevap bulunmamaktadır. Ancak eğer hayat gerçekten anlamsız ise kendimizce onu aslında olmadığı bir şekilde anlamlı yapmaya çalışmak ve anlamsızlık düşüncelerinden kurtulmak için uğraşmak ne kadar doğrudur? Veyahut anlamsız olan bir şeyi bizim bilebilmemiz mümkün müdür? Bir yazı yazdığımızda ya da bir cümle sarf ettiğimizde, o ürettiğimiz kelime silsilesi bir anlama sahip olduğu için bir cümleyi teşkil eder. O kelimeleri sarf ederken aynı anda kelimelerle birlikte anlam da var olmaktayken şunu sormamız yerinde değil midir: Varlık anlamla var oluyor ise anlamlı olmayan şey yokluk değil midir? Eğer anlamsız olan yokluk ise bizim anlamsızlığı tecrübe etmemiz imkansız değil midir?