Ödüllü Soru Eğer bir insan, yaşamı boyunca sürekli olarak mikro yerçekimi (microgravity) ortamında yaşasa, vücut ve zihin nasıl değişimlere uğrayabilir?

Böyle bir ortamda sürekli yaşamanın vücutta oluşturacağı etkileri her ne kadar doğrudan bilemesek de bazı tahminler yapabiliriz. Yerçekimi direnci olmadığı için vücut, kasları ve kemikleri fazla kullanmaz böylece kaslar ve kemikler zayıflar. Kardiyovasküler sistem etkilenir, kalp ve damarlar daha az çalıştığı için kan dolaşımı zayıflar. Ayrıca, denge ve yön duygusu bozulur, çünkü vücut yerçekimi ile alışık olduğu referansları kaybeder.

Zihinsel açıdan ise, sürekli mikro yerçekimi ortamında yaşamak, duygusal ve bilişsel işlevlerde değişimlere yol açabilir. İnsanlar depresyon, anksiyete gibi ruhsal sorunlarla daha fazla karşılaşabilir, çünkü çevreye dair fiziksel referanslar kaybolur.

Evrimsel değişiklikler ise uzun vadede; kemik yoğunluğunun daha düşük olmasına, kas yapısının daha az gelişmiş olmasına ve mikro yerçekimine adapte olabilen biyolojik özelliklerin evrimleşmesine yol açabilir. İnsanlar, nesiller boyunca bu ortamda yaşamaya adapte olursa, vücutlar daha küçük, kas yapıları zayıf ve kemikler daha hafif hale gelebilir.

Konu üzerine hoşunuza gideceğine emin olduğum bir blog yazım var buraya tıklayarak ulaşabilirsiniz.

Ek olarak Michio Kaku'nun bu konu üzerine muazzam bir kitabı var kesinlikle okumanızı tavsiye ederim. Kaynaklar bölümüne bırakıyorum^[1]

Doğumdan itibaren sürekli mikro yerçekimi ortamında yaşamak, insan gelişimini önemli ölçüde değiştirecektir. Özellikle bacak ve sırt kasları gibi ayakta durmak ve yerçekimine direnmek için kullanılan kaslar, kullanılmadıkları için önemli ölçüde zayıflayacak ve küçülecektir. Kemikler, artık ağırlık taşımadıkları için, daha az yoğun ve daha kırılgan hale gelecektir. Kardiyovasküler sistem, kan akışındaki yerçekimi etkisinin olmamasına uyum sağlayacak ve bu da potansiyel olarak daha zayıf bir kalbe ve değişmiş kan basıncı düzenlemesine yol açacaktır. İç kulaktaki uzamsal yönelim ve denge mekanizmaları farklı şekilde gelişebilir ve bu da yerçekimli bir ortamda yaşamayı zorlaştırabilir. Psikolojik olarak, sürekli "ağırlıksızlık" durumu, uzay ve hareket algısını etkileyebilir.

Eğer insanlar bu ortamda hayatta kalabilir ve üreyebilirlerse, uzun nesiller boyunca evrimsel değişiklikler ortaya çıkabilir. Kemik yoğunluğunda ve kas kütlesinde azalmanın, enerji tasarrufu sağlayarak nötr hatta faydalı bir özellik haline geldiğini görebiliriz. İskelet yapısı genel olarak daha narin hale gelebilir. Dengeden sorumlu olan vestibüler sistem, yerçekimi ipuçlarına daha az bağımlı hale gelebilir ve diğer uzamsal referanslara daha uyumlu hale gelebilir. Uzun zaman dilimleri içinde, bu özelliklerle ilgili gen frekanslarındaki hafif kaymalar bile daha belirgin hale gelebilir.