Hüseyin Yılmaz, Albert Einstein'ın Kütleçekim Teorisini Çürüttü mü?

İddia

Acıpayam’da başlayan ve ABD’nin Boston şehrine kadar uzanan bir başarı öyküsü Prof.Dr. Hüseyin Yılmaz’ınki... Fizik dehası olan Yılmaz, meslektaşı Einstein’in hatasını bularak literatüre geçti, kendi ismiyle anılan kuramları oluşturdu. 1958 yılında, çalışmalarını yakından takip ettiği, ünlü fizikçi Albert Einstein’in kendisi kadar ünlü fonksiyon teorisinde eksikler tespit etti ve bunu bir mektupla ünlü bilim adamına bildirdi. Ancak mektup ulaşmadan Einstein öldü.

Gerçek mi?

Karışık

Gerçek Taraflar

Prof. Dr. Hüseyin Yılmaz'ın gerçekten de önemli bir fizik profesörü olduğu, MIT'de eğitim aldığı ve teorik fiziğe (özellikle Einstein'ın da çalıştığı kütleçekim teorilerine) yaptığı katkılarla bilindiği doğrudur.

Sahte Taraflar

Prof. Dr. Hüseyin Yılmaz, Albert Einstein'ın kütleçekim teorisini veya fonksiyon teorisini (?) çürütmemiştir.

İddianın Kökeni

Bilim insanlarının akademik çalışmalarına odaklanıp, bilime yaptıkları önemli katkıları halka aktarmak yerine, "mazlum edebiyatı" yaparak bilim insanlarına ve kendi haber kaynaklarına daha fazla prim getireceğini düşünen kişi ve kurumlarca Prof. Dr. Hüseyin Yılmaz'ın çalışmaları ve bu çalışmaların önemi kimi kaynakça gerçeklikten saptırılmıştır.

Bilgiler

Öncelikle, Prof. Dr. Hüseyin Yılmaz'ın gerçek bir fizik profesörü olduğunu belirterek başlamak lazım; çünkü bu tarz hikayelerde ismi geçen kişiler bile kimi zaman gerçek olmayabiliyor. Dr. Yılmaz, 13 Ağustos 1924'te Acıpayam'da doğmuş, 27 Ocak 2013'te ise Cambridge, ABD'de ölmüş bir fizikçidir. Çalışmalarına Google Scholar gibi kaynaklardan ulaşmak mümkündür.

ODTÜ Fizik Bölümü'nden Prof. Dr. Bayram Tekin, Dr. Yılmaz ile ilgili şu anılarını anlatıyor:

Boston taraflarında doktora sonrasında araştırma yaparken eski kitapçılara çok uğrardım. Bazen ilginç kitaplar düşer. Harvard Üniversitesi yakınlarındaki bir kitapçıda Hüseyin Yılmaz'a ait olan birkaç kitap buldum. Kitaplarla ilgili ilginç olan şey şu: Hüseyin hoca kitapların bir kısmını çok dikkatli okumuş, satır satır pek çok yeri çizmiş, not almış, soru işaretleri koymuş. Kitaplardan birisinin arasında 1958 yılında Physical Review dergisinde yazdığı makalenin el yazısı ile bir kopyası vardı. Sanıyorum o zamanki yazma imkanları nedeniyle eliyle yazmış. Sonra da daktilo ile sekreteri yazmıştır. Ama bu orijinal metin kitabın arasında kalmış ve sahafa satılmış o kitap. 

Hüseyin Yılmaz'ın Kariyeri

Dr. Yılmaz okuma yazmayı 12 yaşından sonra öğrendi, açık öğretim üzerinden eğitim görüp nihayetinde İstanbul Teknik Üniversitesi Fizik Bölümü'nde eğitimine devam etti. 1950 yılında lisansını, 1951 yılında ise yüksek lisansını İTÜ'de tamamladı. Bu sırada Einstein'ın kütleçekim teorisinde bir hata bulduğunu düşünen Dr. Yılmaz'ın hocaları ona bu konuda yardımcı olamayınca, Massachusetts Institute of Technology (MIT) ile irtibata geçtiler. Ulaştıkları profesörlerden birisi, Dr. Yılmaz'ın fiziğe yaklaşımından etkilenerek onu yanlarına davet ettiler. O noktada İngilizce bilmeyen Dr. Yılmaz, dil bariyerine rağmen 1952 yılında ABD'ye gitti ve 1954 yılında doktorasını tamamladı. 1954-1956 yılları arasında Stevens Teknoloji Enstitüsü'nde yardımcı doçent olarak görev yapan Dr. Yılmaz, 1956'da Kanada Ulusal Araştırma Konseyi'ne kabul aldı.

1957 yılında Sylvania Electric Products firmasında çalışmaya başladı. 1958-1959 yıllarında Princeton İleri Araştırmalar Enstitüsü'ne dahil oldu. 1959 yılında, "maser" (uyarılmış radyasyon emisyonu ile çoğaltılmış mikrodalga) kullanarak Genel Görelilik Teorisi üzerine yaptığı çalışmaları nedeniyle Kütleçekim Araştırmaları Vakfı Ödülü'ne layık görüldü. 1962 yılında Arthur D. Little firmasında üst düzey yönetici olarak çalışmaya başladı ve aynı zamanda MIT'de Biyoloji Bölümü'nde araştırmalar yapmaya başladı. 1964 yılında Eindhoven'da Algı Araştırmaları Enstitüsü çatısı altında çalışmalarını sürdürdü ve sonradan Winchester'daki Algı Teknolojileri (Perception Technology Corporation) firmasına dahil oldu. 1965 yılında Northeastern Üniversitesi'nden fahri profesörlük aldı. 1970'lerde bilim felsefesi ile ilgilenmeye başlayan Dr. Yılmaz, 1990'larda ise Tufts Üniversitesi Elektro-Optik Araştırma Merkezi ve Japonya'daki Hamamatsu Fotonik firmasına katıldı.

Dr. Yılmaz Bilime Ne Kattı?

Dr. Yılmaz'ın araştırma konuları fazlasıyla genişti. Özellikle kütleçekim teorisi üzerine çalışan Yılmaz, sonradan renk algısı ve konuşma algılama konularına da ilgi duymaya başladı. 1960'larda Edwin Land'in Evrim Teorisi'yle ilgili görüşlerinden yola çıkarak renk algısına yönelik yeni bir evrimsel teori geliştirdi.

Ancak en çok ses getiren ve tanınan çalışması, 1958 yılında kütleçekim üzerine yayınladığı teorisidir. Bu teoride, Einstein'ın Genel Görelilik Teorisi'nin zayıf alanlarla ilgili açıklamasının genellenmesi üzerine yoğunlaştı. Dr. Yılmaz'ın ilk teorisinin makalesi buradan, ikincisi ise buradan okunabilir. Yayımladığı kitaplardan birisi buradan, ikincisi buradan edinilebilir. Dr. Yılmaz'ın çalışma alanıyla ilgili olarak Bayram hocamız şöyle anlatıyor:

Hüseyin hocanın ne tür bir araştırma yaptığı sorusunun cevabı biraz teknik; ama kısaca bahsedeyim: Aslında önerdiği 2 teori var. 1958 yılındaki teorisi biraz daha naif bir skalar kütleçekim teorisi. İkincisi ise bundan yola çıkarak geliştirilen, ama özünde Einstein denklemlerinin sağ tarafına maddenin yanında kütleçekimin de enerji-momentum tensörünü ekliyor. Tabi böyle bir tensörün anlamlı bir halini henüz bilemiyoruz. O yüzden teori, günümüz itibariyle sadece bir "fikir", bir "hipotez" konumunda. Teorinin öngörüsü ise önemli: "Karadelik" diye bir şeyin var olmadığını ileri sürüyor. Ancak kim ne derse desin, teorisine çok güvendiğini biliyoruz. Bunu ben, kitapları arasına aldığı notlardan rahatlıkla görebiliyorum.

Teorileri fizikte yaygın olarak kabul gören kavramlar olan olay ufkunu (dolayısıyla karadelikleri), kütleçekimini, Büyük Patlama'yı ve genişleyen evren modelini reddediyor olmasından ötürü fizik camiasında yaygın olarak eleştirilmiştir; hatta 2007 yılında yayımlanan bir makale, Dr. Yılmaz'ın kütleçekim teorisini doğrudan doğruya, deneysel ve kozmolojik olarak çürüttüğünü ileri sürmektedir. Dr. Yılmaz'ın kütleçekim teorisi, şu 3 ana madde üzerinden eleştirilmektedir:

• Teorisinde kullandığı alan denklemleri iyi tanımlanmamıştır,
• Zayıf alanlarda bile, eğer ki süperkütleli bir karadelik civarı söz konusuysa, olay ufuklarının oluşabildiği bilinmektedir (Dr. Yılmaz'ın iddiasının aksine),
• Teorinin geçerli olduğu sadece iki durum vardır: Tamamen boş bir evren veya negatif bir enerji vakumu altında.

Dr. Yılmaz'ın en temel iddiası, geliştirdiği kütleçekim teorisinin kuantum mekaniği ile de uyumlu olduğu, süpersicim teorisine ise alternatif bir teori geliştirdiği yönündedir. Halbuki bunu bugüne kadar başarabilen kimse olmamıştır. Dr. Yılmaz'ın bu konudaki iddialarının bir incelemesini buradan okumak mümkündür.

Ancak birçok akademisyen, Dr. Yılmaz'ın çalışmalarını övmüş ve uzun uzadıya analiz etmiştir. Dr. Yılmaz da ömrü boyunca teorisini eleştirenlere akademik makaleler ile yanıtlar vermeye çalışmıştır.1994 yılında, GPS teknolojisindeki ufak sapmalardan yola çıkarak teorisini test etmeye çalışmıştır.

Dr. Hüseyin Yılmaz'ın geliştirdiği teoriler bilim camiasında tartışılmış; ancak dikkate değer bir değişim yaratmaya yetmemiştir. Dr. Yılmaz'ın ileri sürdüğü gibi fikirler, fizikçiler arasında sıklıkla geliştirilen sayısız fikirden sadece birkaçıdır. Bu fikirlerden belirli fiziksel öngörülerde bulunabilenler sınandıktan sonra güç kazanırlar. Dr. Yılmaz'ın hipotezleri bu sınavları geçebilmiş değildir. Buna rağmen Dr. Yılmaz, fiziğe birçok katkıda bulunarak bilimin ilerlemesine hız katmıştır.