Neden ölmek istemeyiz? Arzularımız olduğu sürece yaşama dürtümüz de devam mı edecektir?

Nobel Ödüllü bilim insanımız Aziz Sancar Nobel Ödülünü aldıktan sonra '' Nobel almak güzel ama ondan da güzel şey Nobel'i almaya giden yol ve yapılan keşiflerdir '' sözlerini söylemiştir. Peki bu sözlerin altında neler yatmaktadır.

Hedeflerimiz-Arzularımız Bizi Nasıl Ayakta Tutar

Peki şimdi de şöyle düşünelim sokakta geziyorsunuz ve acıktınız bu parayı yemek yemek için kullanmanız çok doğal ama ya istediğiniz bir ürün için biriktirmeyi seçerseniz ne olurdu?

Eğer o parayı biriktirmeyi seçersek hayattan daha fazla zevk alırız çok ilginç bir şekilde bu süreçten aldığımız zevk aldığınız ürün elinize geçtiğinde aldığınız zevkten daha fazladır bu da beklentinin önemini bize gösteriyor.( aşağıda bunun bilimsel açıklamasına değineceğim)

Başta kullandığım Aziz Sancar'ın ''Nobel almak güzel ama ondan güzel şey Nobel'i almaya giden yol ve yapılan keşiflerdir.'' sözünün bilimdeki eş anlamlısı ''Dopaminin salgılanmasındaki en önemli motivasyon ödülün kendisinden ziyade o ödüle ulaşmak için gösterdiğin çabadır '' sözüdür (Dopamin hormonu: İnsanı motive eden zevk ve ödül duyugularını yaratmaktadır.^[1] )

Bir kaç yıl çok çalışıp ailemizle, arkadaşlarımızla zaman geçirmiyoruz, isteklerimizden feragat edip zevklerimizi kısıtlayarak çalışıyoruz işte bizi bu konuda motive eden en önemli güç dopamindir, yani arkadaşlarınla ailenle vakit geçirdiğinde de dopamin salgılanır ama bunlardan feragat edip hayallerine bir adım daha yaklaşmak daha fazla dopamin salgılamana neden olacaktır.^[2] Söz konusu hayallerimiz olduğunda bizi hedefe götüren her adım dopamin salgılatır. Hedefe ulaşacağımızı öğrendiğimizde ya da istediğimiz şeye ulaştığımızda dopamin değerleri tavan yapsa da bu süreçte salgılanan dopamin daha etkilidir, bu da yaşama dürtüsü denen kavramı oluşturur.

Sorumuza tekrar dönelim, hedeflerimiz ya ulaşılmazsa...

Cevabı çok basit süreçten zevk almamaya başlarız yani yaşama dürtüsü denen kavram yok olurdu. Aziz Sancar her gün laboratuvarına bir beklenti içinde uğraştığı hücrenin ona kollarını açması için gidiyordu her gün bir şeylerin beklentisi içindeydi, beklenti ona dopamin salgılatıyordu.

Sonuç olarak beklentilerimiz olduğu sürece yaşama dürtümüz de olacaktır, biz yaşadığımız sürece de beklentilerimiz.

Shakeespeare'in dediği gibi önce hayaller ölür sonra insanlar...