Hayatın Perdesi: Reenkarnasyonun Sinematik Yolculuğu

Öldün. Bir sinema salonunda, kopyan olan bir dolu insanla bir aradasın. Onlar, senin önceki yaşamdan reenkarnasyonların ve az sonra, hep birlikte bir sonraki yaşamını beyaz perdede seyredeceksiniz.

Gerçekten böyle bir durum yaşasaydın, ne yapardım? Bir sinema salonunda oturmuş, bir sonraki yaşamını izlerken kendini sorgulamak ve karar vermek zorunda kalmak ilginç bir deneyim olurdu. İlk olarak, geçmişteki hatalarını düşünmek ve onları düzeltseydin ne olurdu diye hayal kurmak çekici bir seçenek gibi görünebilir. Ama, bu sadece boşa çaba ve geçmişi değiştiremeyeceğine göre, bu sadece zihinsel bir yük yaratırdı.

Bir diğer ihtimal, yaptığın hataları düşünüp kendini yargılamak olurdu. Ama bu da aslında işe yaramayan bir yaklaşım olurdu; çünkü yargılama, yalnızca suçluluk ve pişmanlık getirirdi. Ve eğer şu anda bir sonraki yaşamını izleyeceksen, bu duyguların bir faydası olmazdı.

Ben, büyük olasılıkla arkama yaslanıp sıradan bir film izliyormuş gibi akışına bırakırdım. Çünkü hayat dediğimiz şey, zaten akışta olan bir süreç ve onu izlemekten başka bir seçeneğimiz yok. Geçmişteki reenkarnasyonlarımın da aynı şeyleri yaşadığını bilmek onların yolculuğunu daha tarafsız bir şekilde anlamama yardımcı olabilirdi.

Daha olasılık dışı bir anomali düşünürsek: Eğer reenkarnasyonlarından birine saldırmayı seçseydin ne olurdu? Önümde oturan bir reenkarnasyonunu aniden boğmaya kalksan, bu salonun işleyişini nasıl değiştirirdi? Diğer reenkarnasyonların nasıl tepki verirdi? Ölen reenkarnasyonun ne hissederdi ya da ne yapardı? Belki de bu, bütün düzeni altüst eden bir kaos yaratırdı ya da bir şekilde bu eylem bile bir tür anlam taşırdı.