DNA Mikroapsülleri. USP Belleklerin Yerini DNA Alabilir Mi?

DNA sarmallarında adenin(A), timin(T), guanin(G) ve stozin(C) olarak bilinen 4 nükleotit vardır. İkili sarmallarda A, T ile; G, C ile eşleşir. Burada asıl soru bu ikili sarmallar dijital bilgiye, yani bizim anlayacağımız haliyle 0'lar ve 1'lere kodlanabilir mi?

İlerleyen teknoloji ve merakımız sayesinde nükleik asit dizilimlerini okuma becerimiz, eskiye nazaran çok ilerlemiş vaziyette.

DNA'daki kodları okumak için polimeraz zincir tepkimesi(PCR) denilen bir mekanizma kullanılır. Lakin PCR okumak istenilen DNA diziliminin yanı sıra okunmak istenmeyen, gereksiz olanları da okuyor.

Buna çare olarak, Eindoven Teknoloji Üniversitesinden bir gurup araştırmacı DNA parçalarını, ısıya duyarlı yarı geçirgen mikro kapsüllerin içine sabitlediler. Ve ortam sıcaklığı ne zaman ki yaklaşık olarak 50 santigrat derecenin üzerine çıktıysa bu yarı geçirgen mikro kapsüller yarı geçirgen özelliklerini yitirdiğini saptadılar. Kaba bir tabir ile, istenenler bir tarafa istenmeyenler bir tarafa gibi bir sistem ile bu soruna bir çözüm bulunmuş oldu. Aynı zamanda floresan renk molekülleri ile kapsüllere farklı renk verilerek istenilen bilgiye erişimi kolaylaştırabilir hale geliyor.

Peki böyle bir mekanizmaya neden ihtiyacımız var?

Önclikle, DNA molekülleri, yerel teknolojiye göre çok daha fazla bilgi depolayabilir. Şöyle düşünün, 1 gram maddenin içine 17x10^18 bayt bilgi kodlanabilir.

Ama kendi görüşüm olan bir sorun olabileceğini düşünüyorum. DNA moleküllerinin yarı ömrü yaklaşık olarak 520 yıl kadardır. İleriye yönelik bu teknoloji için çok kısıtlayacı bir etki olabilir. Bunun da çözümü olarak DNA'nın tamemen korunabileceği, izole ortamlar kurulabilir.