BAHADIR’I KİM KANDIRDI?

Adını vermeyeyim ama hani şu sokaklarında baharat kokularının yükseldiği, her köşesinde bir türkünün yankılandığı, çaydanlıkların hiç soğumadığı o yer.

Burası, eskiyle yeninin birbiriyle didiştiği, insanın ekmeğini kazanmak için bin bir takla attığı bir memleket.

Hazırsanız, bu şehirde geçen hem güldüren hem de düşündüren bir hikâyeye dalmış olalım, kahramanımız Bahadır ve onun sahte para dolu dünyası!

Bu şehirde hayat, adeta bir ip cambazlığı. Cebinde beş kuruş olmayanlar mı dersiniz, dükkânında müşteri beklerken sinek avlayan esnaf mı dersiniz, herkes bir şekilde ayakta kalmaya çalışıyor.

Maddi durumlar içler acısı;

iş bulmak bir dert, bulsan da aldığın para bir bardak çaya yetmiyor. Hal böyle olunca, millet geçimini sağlamak için “alternatif” yollara sapıyor.

Kimi sınırdan kaçak mal getiriyor, kimi sahte altın satıyor, kimi de eski dede yadigârı diye sahte define haritası pazarlıyor.

Dolandırıcılık burada neredeyse bir meslek dalı gibi;

herkes bir şekilde “ekmek parası” peşinde.

İşte bizim Bahadır da bu işin ustalarından.

25 yaşında, yakışıklı mı yakışıklı bir delikanlı ama mesleği ne mi?

Sahte para basmak!

Evet, yanlış duymadınız. Bahadır, geceleri kağıt kesiyor, gündüzleri “banknot” dağıtıyor; adeta bir sokak matbaacısı.

Bu şehrin kültürel dokusu ise bambaşka bir hikâye.

Gelenekler burada demir gibi sağlam;

töre dedin mi herkes bir adım geri atar. Kız isteme, başlık parası gibi adetler hâlâ dipdiri. Ama işin tuhaf tarafı, bu gelenekler zamanla bir tür “ticaret” haline gelmiş.

Başlık parası, artık sadece bir âdet değil, aynı zamanda bir “kâr kapısı”.

Aileler, kızlarını verirken adeta açık artırma yapıyor;

en çok parayı kim koyarsa, gelin onun! Bahadır’ın ailesi de bu işe heveslenmiş.

Yıllardır yan komşuda oturan, güzel mi güzel bir kızı gözlerine kestirmişler.

Kızın ailesi, pazarlıkta usta;

çaylar içilmiş, laflar edilmiş, sonunda başlık parası bir milyon lira ve birkaç altın takıda karar kılınmış.

Bahadır’ın ailesi, sanki ceplerinde define varmış gibi “Tamam, veririz!” diyerek sözü bağlamış.

Şimdi işin eğlenceli kısmına geldik.

Agora Bilim Pazarı

Kokarca İle Porsuk

KİMSE KAPI ÇALDIĞINDA karşısında bir kokarca görmekten mutlu olmaz. Ayrıca aklı başında hiç kimse evine bir kokarcanın taşınmasına izin vermez! Ama bizim hikâyemizde işler öyle
yürümüyor: Kokarca, Porsuk’un yanına taşınıyor! Mühim Taş İşi’yle meşgul Porsuk’un isteyeceği son şey rahatsız edilmek olsa da artık bunun için çok geç.

Kokarca’nın gelişiyle Porsuk’un tüm düzeni altüst oluyor. Roket patatesler havada uçuşuyor, kuyruklar havaya dikiliyor ve korkunç kokular yanlış yerde, yanlış hayvana püskürtülüyor. Hepsi tamam da, ortalıkta bunca tavuğun dolaşma sebebi ne?

Kokarca ile Porsuk, Newbery Ödüllü Amy Timberlake’in kaleme aldığı ve bir arada yaşamak zorunda kalan iki zıt karakterin dostluğunu anlattığı serinin ilk kitabı. Caldecott Madalyası sahibi ünlü çizer Jon Klassen’ın çizimleriyle taçlandırdığı bu öyküyü okumaya, bir daha okumaya, tekrar tekrar ve sesli okumaya doyamayacaksınız.

 

Devamını Göster

₺210.00

Satın Al Tüm Ürünler

Bahadır, bu parayı nereden bulacak?

Tabii ki kendi “özel üretim” matbaasından! Geceler boyu uğraşmış, sahte banknotları basmış, üstüne bir de birkaç sahte altın yüzük ayarlamış. Paraları bir güzel zarfa koymuş, altınları şık bir kutuya yerleştirmiş ve kızın ailesine sunmuş.

Kızın ailesi paraları saymış, altınları incelemiş, “Evet, bu iş tamam!” diyerek gülüşmüş.

Düğün hazırlıkları başlamış, herkes mutlu mesut. Ama işte tam burada olay, bir Yeşilçam komedisine dönüyor.

Ertesi sabah, kızın ailesi bir anda ortadan kaybolmuş!

Ev bomboş, eşyalar toplanmış, kapıda bir veda notu bile yok.

Bahadır ve ailesi şaşkın mı şaşkın, “Hani düğün, hani gelin?” diye sokaklarda aranıyor ama nafile. Aylar geçmiş, ne bir iz ne bir haber.

Sanki yer yarılmış, aile içine gömülmüş.

Gelelim asıl bomba meseleye:

Bahadır’ın verdiği paralar sahte!

Yani, Bahadır dolandırıcıyı dolandırmaya kalkmış ama dolandırıcılar Bahadır’ı bir güzel tongaya düşürmüş.

Bu, adeta bir tilki-kurt masalı gibi;

tilki kurnazlık yapar ama kurt ondan bir adım önde çıkar.

Şehirde bu hikâye dilden dile dolaşıyor. Kahvehanelerde, çay ocaklarında herkes bu olayı konuşuyor.

“Bahadır sahte para vermiş, ama karşılığında sahte gelin almış!” diye kahkahalar atılıyor. Kimisi Bahadır’a acıyor, “Vah garibim, hayalleri suya düştü!” diyor, kimisi de “Oh olsun, kurnazın kurnazı bulduğu yer burası!” diye dalga geçiyor.

Bu hikâyeyi simgesel bir gözle okuyacak olursak, Bahadır’ın sahte paraları, bu şehrin sahte umutlarını temsil ediyor gibi.

İnsanlar, geçim derdinde, hayatta kalmak için her yolu deniyor, bazen de bu yollar sahte vaatlerle dolu oluyor.

Kızın ailesinin birdenbire kaybolması ise, bu umutların bir anda sönüp gitmesini sembolize ediyor.

Başlık parası, altınlar, düğün hayalleri…

Hepsi bir anda toz duman.

Peki, bu şehirde gerçek olan ne?

Belki sadece dağların heybeti, belki de sokak aralarında yankılanan türkülerin hüznü.

Bahadır şimdi ne mi yapıyor?

Sokaklarda dolaşıyor, sahte paralarını gerçeğe çevirmenin derdinde.

Ama bir yandan da kafası karışık: “Ben mi onları kandırdım, yoksa onlar mı beni?”

Bu şehirde böyle hikâyeler çok, sevgili okurlar. Burada insan, ekmeğini kazanmak için bazen tilki kadar kurnaz, bazen kurt kadar acımasız olmak zorunda.

Ama bu olay bize şunu gösteriyor:

Kurnazlık bir yere kadar. Sonunda, elindeki sahte paralar gibi, hayallerin de sahte çıkabilir.

Şimdi size bir soru:

Bu hikâyede asıl suçlu kim?

Bahadır’ın sahte paraları mı, yoksa kızın ailesinin sahte umutları mı?

Ya da daha derin bir soru:

Bu şehirde, gerçek bir hayat mümkün mü?

Siz karar verin, ben sadece anlatıcıyım. Hadi, çaylarınızı tazeleyin, bu hikâyeyi bir daha düşünün!

Sizlere Gelecekte Görüşmek üzerine Meydan Okuyorum.

Orada Görüşelim…^[1]