Platonik aşk hakkında ne düşünüyorsunuz?

Bana kalırsa, bu sadece belirli nörokimyasal yolakları, özellikle de ventral tegmental alanın dopaminerjik projeksiyonlarını ve oksitosin/vazopressin salınımlarını cinsel birleşme hedefinden ayrıştırarak aktive eden, oldukça stabil bir kişilerarası afektif bağlanma biçimi. Temelde, limbik sistemin genellikle kaotik olan erotik komponenti olmaksızın, yani hormonal fluktuasyonların getirdiği gürültüyü minimize ederek gelişen, saf bilişsel ve duygusal rezonansa dayalı bir sosyo-duygusal destek mekanizmasıdır. Bu tür bir ilişki dinamiği, öngörülebilirliği ve düşük entropili yapısıyla, karmaşık insan etkileşimlerinde oldukça verimli bir bağlanma algoritması sunar; daha az değişken, daha net bir yatırım, hepsi bu.

Basitçe, cinsellik olmadan kurulan, kafa karıştırmayan sağlam bir bağ. İnsanlar duygusal olarak anlaşıyor, birbirine destek oluyor ama o klasik aşkın iniş çıkışları yok. Daha net, daha az karmaşık bir ilişki işte, o kadar.

Dolayısıyla benim değerlendirmem genel olarak olumlu; sonuçta, fayda-maliyet analizi çoğu zaman pozitif bir net değer gösterir.

Kumarda kazanamamak oynama duygusunu tetikliyor. Özlem duyulan bir birliktelik de istegi-arzuyu tetikliyor. Romeo ve Julia'nin birlikteligi önünde bir engel olmasaydi 3 yil sonra birbirlerini bosarlardi! Cünkü insan karsisindakinin hatalarini-kusurlarini-itici yönlerini ancak birarada yasadigi zaman görür. Birarada olamadigi zaman kafasinda onun karakterini mükemmellestirir!

Beğendiğiniz Bedenlere Hayalinizdeki Ruhları Koyup Adına Aşk Diyorsunuz

William Shakespeare

Platonik aşk, birine içten bir yakınlık hissedip bunu içinde yaşamak gibi bir şeydir. Ne bir karşılık beklersin, ne de bir adım atmak istersin belki. Ama o kişiyi düşünmek, onun iyi olduğunu bilmek bile sana yeter. Bu tür bir sevgi daha çok hayranlıkla karışıktır; uzaktan izlersin, sessizce seversin. Her şey kalbindedir ama diline kolay kolay düşmez.

Genellikle o kişi senin hislerinden habersizdir. Ama bu, hislerin değerini azaltmaz. Bazen bir bakışı, bir sözü ya da sadece varlığı bile sende iz bırakır. Birlikte olma arzusu değil de, sadece onun varlığını sevmek ön plandadır.

Tabii kolay bir şey de değildir. İçinde yaşadığın için zamanla yorabilir. Bir şeyler söylemek istersin ama susarsın. Kendi içinde bir denge kurman gerekir. Çünkü gerçek hayatta karşılığı olmayan bir duygu, zamanla ağırlaşabilir.

Yine de platonik aşkı tamamen kötü ya da boş görmek doğru değil. İnsan bazen bu tür duygular sayesinde kendini daha iyi tanır. Ne hissettiğini anlamaya çalışırken olgunlaşır. Birine değer vermek illa birlikte olmakla sınırlı değildir. Bazen uzaktan da çok sevilir bir insan.

Sonuç olarak, platonik aşk sessiz yaşanır ama içten olur. Beklentisizdir ama yoğundur. Ve bazen en derin duygular, en çok sustuklarında kendini belli eder.

Platonik aşk mı kaldı günümüzde alllahını severseniz.?!

Teknolojik araçların kullanımı ile birlikte, miadını doldurmuş bir aşk olarak;tarihteki yerini alan nostaljik aşk çesididir kendileri!

Dede ve nineler eğer dinleyen torun bulabilirlerse anlatabilirler sadece.

İki üç kuşak sonra esamesi bile okunmayacak bir aşk durumu olarak mitolojik örnekleriyle anılır umarım.

Hoş hiç sanmıyorum!