Kaygı bozukluğuna sahip birisi olarak şöyle söyleyebilirim.Bana bu soru “Zebralar neden ülser olmaz?”kitap başlığında ki soruyu hatırlattı.Ben bu duruma şu şekilde bakıyorum:
Ailemden birisini kaybetmekten aşırı korktuğum ve anksiyete atakları geçirdiğim bir dönem olmuştu ve ben bu konu hakkında düşümeye başlayınca şunu fark etmiştim;bu durum bir şekilde yaşanacak ya da yaşanmayacak.Benim bu durum için kaygıdan mahvolmam neyi değiştirebilir? Eğer böyle bi şey olucaksa ve ben üzüleceksem o zaman üzüleyim.Çünkü şuan buna üzülmem hiçbir şeyi değiştiremez.Bu yüzden birisini kaybetmekten korksam direkt bunu düşünüyorum.Bu durum yaşandığı zaman böyle bir duyguyla savaşırsın ama böyle bir durum ortada yoksa bunun için kaygılanmak,korkmak hiçbir şeyi değiştiremez.Yaşanması gereken şey yaşanır, ve biter.
Ölümde kesinlik var, evet ama bununda ne zaman,nasıl,ne şekilde geleceğini bilemediğimiz için bundan korkmak,kaçmak,bir çözüm değil,sadece yaşamın size verdiği zamandan çalmış oluyorsunuz.Anda kalmak çok zor,evet biliyorum.Ama gelecek sadece daha fazla kaygı ve anı da yaşayamamayla bize geri dönebiliyor.
Sorunuza tam bir cevap olmadı ama sorunun bende çağrıştırdığı durumu sizinle paylaşmak istedim.Bazen başka durumlardan çıkardığımız sonuçları,hayatın diğer sorularında kullanabiliyoruz.