Sizce insanlar tehdit ile mi çalışır?

Şöyle anlıyorum soruyu: Olasi negatif duruma karşı mı harekete gecer insan genellikle.

Faaliyetin nedenini, o faaliyeti yapmazsa yasayacagi sorunlara mı bağlar.

Yillarca çalışıp emekli olan kişi aslında ne için çalışmıştır? Hicbir sey yapmamak icin.

Yani çalışmazsa olabilecek butun negatif durumlardankurtulup onların olmadığı şartlara ulaşabilmek için.

Ancak homosapiens hic bu şekilde yasamadi. Genetik program bu yaşam stiline göre oluşmadı.

Emekli olma hali bilinçaltı için şu mesajı içerir: -Bu hayattaki gorevin bitti. Artik burada olman icin bir neden kalmadı.- Zaten bu yuzden sosyal yasam ve çalışmaktan uzaklaşan kişiler hizla hasta olur ve ölür.

Bizim çalışmama arzumuz, bu yaşamda yapabileceğimiz en iyi şeyi bulma çabamıza olan uzakligimizla ilgili. Kapital merkezli endüstriyel çarka dahil olmayi öngören sistem, sizin neyi en iyi yapacağınızı değil, sistemin neyi istediğini neye ihtiyacı olduğunu önemser Insanı degil.

Biz kendi potansiyelimizi bulma ve onu kullanma uzerine odaklanacak sekilde yetiştirilmiş oldugumuzda calismama arzusu kalmaz. Calismak kendini gerceklestirmenin bir yan ürünü oldugu icin ölene dek bizimle olur.

Cok idealist ülküsel gelebilir, hatta ütopya denilebilir. Ancak bir zamanlar kölelik de boyle bir sistemdi ve biri kölelik bitecek dese, dalga geçilirdi. Sosyal yapı CANLI olduğuicin degismek zorundadır ve bu değişim biz istesek de istemesek de gerçekleşir.

Yönetici olduğunuz her ortamda, iş stresi yaratarak "sizin tabiriniz ile tehdit" personeli idare etmeye kalkarsanız, fena çuvallarsınız. Evet, bir inşaatın başında ustabaşı iseniz (eskilerin tabiri ile çavuş) burada otokratik, astlarına güvenmeyen, nadiren fikirlerini alan bir yönetim şekli benimseyebilirsiniz. Peki nitelikleri yüksek bir projede, mesleklerinde üst noktaya gelmiş mühendislere aynı yönetim şeklini nasıl uygulayacaksınız? Otokratik (tehditkar) yönetim başınızı fena belaya sokar ve yanınızda çalışacak mühendis bulamazsınız.

"Kin, korkuyu doğurur. Korku ise zorbalığı" der Machiavelli, Prens adlı eserinde. Tehdit, bir süre sonra insanda kin yaratır. Çalışmak ve kendini geçindirmek zorunda olan insan, para sebebiyle mecburi bulunduğu ortamda bir de tehdit ile karşılaşınca kin duymaya başlayacaktır. İnsanları bir arada tutmanın ve onları istekli hatta tam kapasite çalıştırabilmenin yegane yolu, motive etmektir. İnsanlar çeşitli şekillerde motive olur; kimi parayla, kimi övgüyle, kimiyse fikirlerine değer verilmesiyle. Machiavelli'nin Prens adlı eserine dönersek, burada güç ve saygının yönetimdeki etkinliği de yorumlanır. Güç müdür sistemi tam tetematıyla yönetmenin yolu, yoksa saygı mı? Machievelli, insanoğlunun tuhaf, tatminsiz ve nankör yapısından bahseder. Saygıyı çok çabuk yitirebileceklerini, gücün ve getirdiği korkunun ise daha uzun süreli olduğunu söyler. Fakat sistemler incelendiğinde, korku imparatorluklarının sahip olduğu güç, öyle ya da böyle o sistemleri yıkıma götürdüğü görülmektedir. Ve yine aynı mantıkla bakıldığında duygusal ve profesyonelliğe ters düşecek seviyedeki paternalist idareler de yönetimin sömürülmesine ve insan doğasında yer alan tembellik nedeniyle durumun suistimaline yol açacaktır.

Profesyonel olarak ele almak gerekirse, liderlik kuramı 4 ana başlık altında incelenir; Özellikler Teorisi, Davranışçı Liderlik Anlayışı, Durumsallık Yaklaşımı ve Çağdaş Liderlik Kuramları. Liderlik türleri ise; 12 alt başlık altında incelenir (Karizmatik Lider, Dönüşümcü Lider, Liberal Lider, Otoriter Lider, vs.). Fakat en iyi yaklaşım; tüm liderlik tarzlarına aşina olmak ve her bir tarzın uygulamalarını ve amacını anlamaktır.

Bir dostumun izlediği ve anlattığı bir belgesel vardı. Şempanzelerin zorba bir liderleri var, diğerlerinden biraz daha iri ve gözü kara fakat başta da söylediğim gibi zorba. Birlikte toplanan yiyeceklerin en iyisini kendine alıyor, diğerlerine kalan yiyeceklere ise pisliyor, sebepsiz yere diğerlerini dövüyor ve diğer şempanzeler ondan ziyadesiyle korkuyor, ancak güçleri onu alaşağı etmeye yetmiyor. Belgeselin sonunda, yine iyi yiyeceklerin bulunduğu bir yere geliyorlar. Zorba lider, hepsini kovalayıp, yerde başlıyor toplanan yiyecekleri yemeye. Şempanzeler arasında bir uyarı sistemi vardır. Tehlike anında seslenerek birbirlerini uyarırlar. Öteden gelen bir kaplanı görüyorlar, hepsi sessizce ve yavaşça ağaçlara çıkıyorlar. Arkası dönük ve yemeğe dalmış olan zorba lider ise gelen tehlikenin farkında değil ve diğerleri tarafından uyarılmıyor. Kaplan, zorba lideri yakalayıp götürüyor...

Kıssadan hisse; tehdit ile yönetim, yönetilenlerin başkaca bir çıkar yol bulması yahut kendilerine imkan sunulması halinde, yöneticiye dönecek dolu bir silahtır.

Eğer şanslı doğmamışsak içimizdeki o yaşam tehdidini istesek de kendimizden uzaklara atamayız bundan dolayı iradeyle olsun ya da olmasın o tehdit yaşama tutunmamız adına bizi yönlendirecektir.

Tehdit pek doğru bir tabir olmayabilir ama insan psikolojisinin kendisini tetikleyici bir unsur olduğunda çalışmaya daha çok istekli olduğu kanıtlanmış bir şeydir. Tabi ki sizin de dediğiniz gibi "kendi haline bırakıldığında" çoğu insan bir şeyi yapmaya karşı çok yoğun bir istek duymaz fakat onları uyaran bir unsur olduğunda ve bu unsur onları harekete geçmeye yetecek kadar uyarıcı olduğunda insanın daha üretken ve daha istekli olduğu gözlemlenmiştir. Tehdit de bunlardan biridir. İnsanlar köşeye sıkıştıkları bir noktada hareketsiz durmaktan çok bir şeyler yapmaya çabalamaya meyillidir. Yani insan doğasında psikolojiyi etkileyen dış unsur vardır. İnsan iradesini etkileyen dış etkenlerde Tehdit kavramının önemli olduğunu söyleyebiliriz