İnsanlar, dinleri neden terk etmezler? İnsanlara aşılanan korkunun bunda etkisi nedir?

Dinlerin toksik ama bağlayıcı özelliklerinden biri olan korkutma ve cezalandırma fikrinin kişiye aşılanması, kişinin istese bile o korkudan dolayı o dini terk edememesine yol açar. Bu korku genellikle küçüklükten aşılanır, çünkü küçük çocuğu korkutmak ve o zamanlardan fikirler aşılayıp kalıcı hâle getirmek daha kolaydır. Kitaplarda ya da peygamberlerin anlatılarında bile geçmeyen tonlarca cezalandırma şekli uydurulur. Bunu genellikle tarikat liderleri dinine değil de kendi tarikatına adam çekmek ve yaver toplamak için yapar. Muhafazakar aileler de kendi ailelerinin aşıladığı gibi cezalandırılmaktan korktuğu için maalesef "aman oğlumuz dinsiz olursa, ana baba olarak biz cezalandırılırsak" diye bu korkuyu daha küçük yaşından çocuklarına aşılar. Toplum arasında da bu korku salınır. Kişi doğruyu görse bile kafasında gömülü olan "cezalandırılma" korkusundan dolayı garanti olan yolu yani dini terk etmemeyi seçer. Çünkü o dini terk ederse ufak bile olsa ebediyen cezalandırılma şansı vardır kişinin kafasında. Hatta bu tür korkunun fazlaca aşılandığı kişiler gerçekleri defalarca görmelerine rağmen kendisini cezalandıran o dine ya da düşünceye yeni mantıksal temeller oluşturur, gerçekten mantıklı olsa da olmasa da. Bu, kutsal kitapların ya da peygamberlerin, ya da din önderlerinin anlattığı gerçek ve huzurlu iman eyleminden farklı olarak kişinin yobazlaşmasına yol açan imanı oluşturur. Kişi gerçekler ne kadar önde olursa olsun düşüncelerine inanır, savunur ve o dini (ya da düşünceyi) terk etmez, edemez.

İnsanlar dinlerini niçin terk etmek durumunda kalmalılar? Çağın bilim çağı olması ve bilimin tüm dinlerin, düşüncelerin, akımların, ekollerin üstünde olması sonucu insanların, bilimden uzak şeyleri terk etmek zorunda olması diyebilir miyiz? 21. yüzyılda insanlar, yüzyıllar öncesinden kalan dinlerden ve tüm batıl inançlardan kurtulmuş olmalılar. Bilim bize mutlak doğruyu verdiğine göre bu insanlar cahillikleri ya da baskılar ve inançlarının salık verdiği korkuları sonucu bu dinlerinden vazgeçmiyorlar. Yani gelişmiş olmak, bilimsel olmak dinlerden uzaklaşmayı gerektirir.

Oysa benim bildiğim bilim demokrasiyi, uygar olmayı, adaleti, insan haklarını önceler. İnsanları inançları, kültürleri, etniteleri ya da giysileri ile değil bilgisi ve düşünceleriyle ele almayı salık verir. Bilim insanı cahillikle, bilgisizlikle mücadele eder insanların inançları ya da kültürleriyle değil. Dinler, inançlar ya da kültürler bilimin tabi ki konusudur onu tarafsızca inceler fakat bir inancın geri kalmış olduğuna karar vermek bilimin konusu olamaz. Bunun tersi davranışlar ya da söylemler bence bilime zarar veriyor. Hangi inançtan olursa olsun insanların geri kalmış, cahil ya da ahmak olduklarını ima etmek bir bilim insanına yakışan şey değil.

Bilim başka inanç başka. Geçmişte de günümüzde de herhangi bir inanca ya da dine mensup olup da bilime çok büyük katkılar sunmuş bilim insanları var.

Günümüz bilim dünyasında bazılarının tek tip bilgiler empoze edip ''bilim böyle düşünmeyi gerektiriyor'' diyerek tek tip bir insan profili ortaya koymaya çalışmaları insan doğasına aykırıdır.

Korkuya gelince ben artık cahil insanlara bilimden ve uygar olmaktan bahsetmeye; bazı okumuş insanlara da evrensel ve insani değerlerden bahsetmeye korkuyorum. Nedense ikisinde de benzer tepkiler alıyorum.