İnsan ölümsüz olduğu zaman daha mutlu olacağını savunan düşüncelerinizi alabilir miyim?

Sınırsız öğrenme...

Hayat, okunması gereken kitapları okumaya bile yetmiyor diyoruz. 43 yaşındayım, uzun yıllar üzerine çalıştığım mesleğim ve birkaç hobim dâhil hiç bir konuda kendimi yeterince bilgili ve hâkim hissetmiyorum. Bilgi ve yeterlilik seviyem bırakın genci, ergeni çocuk kadar. Kara cahilim yani, çoğumuz öyleyiz. Yeryüzünde merak ettiğim onlarca konu var. Rahatlıkla 50 konu ve alan sayabilirim. Her biri için 5-10 yıl uğraşıp çalışacak olsam zaten 250-500 yıl eder. :) Yıllarca gitar çaldım, ulaştığım seviye ustaların öğrencisi olmaya bile yetmez. 20 senedir kozmoloji okuyorum, bilgim günlük konuşmalara cevap verebilecek kadar. Sinema yazarıyım, yine 20 yıllık çalışmayla 100 yıllık sinema tarihine ancak kabaca hâkim olabildim, adını duymadığım sanatçılar var. 8 yıldır tango dansçısıyım, çıktığım gösterilerdeki performansıma bakınca utanıyorum, berbat dans etmişim. Birçok konu üzerine hayatını vermiş insanlar var ve diyorlar ki "hiç bir şey bilmiyorum" İnsanlık, son 50 yılda, önceki 5000 yılda elde ettiğinden daha çok bilgi elde etti ve üretti. Dünyadaki bugün var olan bilgi miktarı inanılmaz ölçekte ve inanılmaz bir hızla artıyor. Her insan en az bir konuda iyi düzeyde bilgi sahibi olmalı, sonra o bilgilerle yeni keşifler yapmalı ve bilgi sahibi olduğu alana katkı yapmalı. Bu başarıya imza atmak için bir ömür yetersiz olabiliyor. 3-5-10 konu ve alan olunca ihtiyaç duyulan süreler gerçekten yüzyıllar olur.

Çoook uzun süreler yaşamak, bilgiye biraz olsun ilgi duyan hiç kimse için sıkıcı ya da mutsuz olmaz.

Honda'nın 50 yıl sonra çıkaracağı motosiklet modelini ne kadar merak ettiğimi falan hiç saymıyorum. :) Ya da motosiklet fiyatına drone alıp işimize insanların bineceği dronelarla gittiğimiz bir gelecek de çok uzak değil aslında. Chanel 70 yıl sonra nasıl bir pantolon çizer onu da merak etmek normaldir belki. Uzay seyahatlerinin fiyatlarının Pegasus seviyesine indiği günleri görmeyi beklemek çok mu iyimserce acaba? Ya da dünya voleybolu 2150'de nasıl bir seviyeye gelir, insan 100 metreyi kaç saniyede koşar, günün birinde Türkiye Dünya Futbol Şampiyonasını alır mı acaba? Teknolojinin, sanatın, sporun getirecekleri bile çok uzun süreler yaşamayı istemeyi gayet haklı kılar. Vampirler ölümsüzlüğü sıkıcı bulabilir ama Hollywood kusura bakmasın. Biz kan değil bilgi emeceğimiz için asırlar boyu yaşamanın hiç bir mahzuru yok. Bu süreler bize nasıl bir aşk, aile, seks hayatı ya da sosyal dünya sunar onu bilemeyiz ama ayak uydurabiliriz bence.

Özetle... Korkacak bir şey yok. Saatleri ileri alalım lütfen... Gelecek bizleri bekliyor.

Devasa bir yanılgıdır. İnsanların büyük çoğunluğu ölümlü olduğu halde zamanını dolduracak, yapacak iş bulamıyor kendini. Çoğu insan mutsuz ve sıkılgan. Fakirinden zenginine, eğitimlisinden eğitimsizine bir sürü insan her gün aynı şeyleri yapmaktan sıkılıyor, kendine göre dertleri oluyor ve çözemiyorlar. Çok uzatmak istemiyorum ama özetle 50 yerine 250 yıl yaşasa da bütün hayatını yine vasat bir işte, 3 kuruş biriktirmek için yaşayan milyonlarca insan olacak. İstatistiklere bakmadım ama bakarsak eminim çok çok büyük bir çoğunluk yoksulluk seviyesi civarlarında yaşıyor. Bu insanların da büyük çoğunluğunun daha uzun bir hayattan umdukları kadar mutlu olmayacağını düşünüyorum.

Sınırlı zamanı olması belki sınırsız zamanı olsa deneyebileceklerinden kaçınmaya itiyor olabilir bazılarını. Ama zamanı sonsuz da yapsan, pek çok kişi yine maalesef bu düzende mutsuz olacaktır. Hee, herkesin refah içinde olduğu, parasız bir Star Trek evreni olsa 200 yıl sonra, o zaman bile ölümsüzlük daha mutlu etmez mi insanları derseniz ? En azından pek çok insanın 300 yıl bile yaşamak isteyebileceğini rahatlıkla söylerim, ama bu mutluluk parabolik olacaktır. Yani bir noktadan sonra düşmeye, artık yapacak yeni şeyler, öğrenecek veya ilgilenecek hobiler edinmek zorlaşacak belki bir noktada artık insan "evet ben ölmek istiyorum" diyecek ve hayatı ilgili kurumda sonlandırılacaktır. Yani yine pek çok kişinin ebediyen yaşamaktan eninde sonunda vazgeçebileceğine inancım çok yüksek. Bana da bugün sorsalar düşünmeden "evet sonsuza kadar yaşamak istiyorum" derim, yukarıda Görkem Bey'in yazdığı ve hatta yazmadığı binlerce sebebim de olur bunu istemek için. Fakat, bir noktada belki 200- 300 yıl sonra yaşamaya olan bağlılığımı ve isteğimi kaybetmeyeceğimi asla garanti edemem.

Ölümsüzlük diye bir şey olabileceğine de pek inanmıyorum açıkçası. Herşeyin bir başı ve sonu vardır. Evrenin bile. Yani ömürlerimizi 100 yıl bile uzatabiliriz belki ama ebedi varlıklar olamayacağımız kesin, en azından bildiğimiz, bilimin bize gösterebildiği evrende. İşin teolojik kısmına girmiyorum, yanlış anlaşılmasın. Yani burada ahiret inancını falan işin içine katmıyorum. Şuan içinde bulunduğumuz, fiziksel dünyada varolmaktan bahsediyorum.