Bağımlı Kişilik Bozukluğu, insanların duygusal ve fiziksel ihtiyaçlarını karşılamak için başkalarına bağımlı olduğu, aşırı korku ve kaygı ile karakterize edilen bir C kümesi kişilik bozukluğudur. Bağımlı Kişilik Bozukluğu olan insanlar duygusal olarak diğer insanlara bağımlı hale gelir ve başkalarını memnun etmek için büyük çaba harcarlar.

Bağımlı Kişilik Bozukluğu'na sahip kişiler muhtaç, pasif ve yapışkan davranışlar sergilemeye eğilimlidir ve ayrılma korkusuna sahiptirler. Semptomlar, erken yetişkinlikten önce başlar ve ilişkiler sona erdiğinde aşırı pasiflik, yıkım veya çaresizlik, sorumluluklardan kaçınma ve şiddetli boyun eğme gibi her şeyi içerebilir.

Bu yazıyı okuyan her 2 erkekten birinin saçları 20'li yaşlarından itibaren dökülmeye başlayacak ve 50'li yaşlarında saçları büyük oranda veya tamamen dökülecek. Tabii erkeklerde saç kaybına aşinayız, dolayısıyla bu belki de pek şaşırtıcı değil. Ama aynı zamanda bu yazıyı okuyan her 5 kadından 1'inin saçları yaşa bağlı olarak zamanla dökülecek, her 2 kadından 1'inin saçları 50 yaşından sonra kafa derisi görülebilecek düzeyde azalacak. Yani hangi cinsiyetten ve hangi ülkeden olursanız olun, az ya da çok miktarda saçlarımızı yitireceğiz. Tabii ki bunun en ileri formu, erkeklerde görülen tam kellik. İyi ama neden? Neden kıllarımızı kaybediyoruz?

Mısır’dan elde edilen verilere göre, yaklaşık 5000 yıldır insanların kelliğe çare aradığı tahmin ediliyor. Yaşlanma nedeni ile erkeklerin yaklaşık %50'sinde, kadınların ise yaklaşık %20'sinde saç dökülmesi gözleniyor. Öte yandan saçımızın dökülüp dökülmeyeceğinin sırrı, atalarımızın genlerinde saklı.

Roller coaster'lar teknoloji sayesinde daha büyük, daha hızlı ve daha korkutucu hale geliyor. Bunların oldukça modern bir eğlence türü olduğunu sanabilirsiniz; ancak aslında tarihleri 1800'lerin ortalarına kadar uzanıyor.

ABD'nin Pennsylvania eyaletindeki bir kasabada, dağlardan kasabaya kömür taşımak için yer çekimi güdümlü demir yolları inşa edilmişti. Treni tamamen eğlence amaçlı kullanmak isteyen insanlar ise sadece hafta sonları olmak üzere, ücret ödeyerek trene biniyorlardı. 

Bir süredir sosyal medyanın gündemini meşgul eden o "beklenen" müsabaka gerçekleşti. Eski ağır sıklet dünya şampiyonu Mike Tyson ile Jake Paul karşılaştı. Bizim için ise önemli olan tabii ki ne bu isimler ne de bu müsabakanın sonucu. Bizim için önemli olan yine olayın ardındaki bilim. Dövüş sporları, adrenalin dolu antrenman sahneleri, güçlü yumruklar ve kusursuz teknikler kadar zihinsel etkileriyle de dikkat çeker. Ekranda ya da ringde gördüğümüz o güçlü duruşun ardında, aslında karmaşık bir beyin hikayesi gizlidir. Bir dövüşçünün yalnızca kasları değil, zihni de sürekli bir savaş halindedir. Peki, dövüş sporlarının insan beyni üzerindeki etkileri nelerdir? Hadi, bilim ve biraz da eğlenceyle harmanlayarak bu sorunun peşine düşelim.

Öncelikle iyi haberlerle başlayalım. Dövüş sporları, sadece bedenimizi değil, beynimizi de şekillendirir. Nasıl mı? Beynimiz, öğrendiğimiz her yeni harekette, nöroplastisite denen sihirli bir özelliğini devreye sokar. Kısaca, beyin hücrelerimiz arasındaki bağlantılar yenilenir, güçlenir ve çeşitlenir. Yeni bir kombo hareket öğrenirken sadece kas hafızamız değil, beynimizin motor korteksi de çalışır. Yani bir boksör için “kas hafızası” dediğimiz şey, aslında beynin oldukça aktif olduğu bir süreçtir.

1973 yılında İsveç'te Jan-Erik Olsson isimli bir adam, Kreditbanken adlı bankaya silahlar ve patlayıcılarla girdi. Havaya ateş açtı, "Herkes yere yatsın, parti başlıyor!" diye bağırdı. Bu sırada müşteriler ve birçok banka görevlisi dışarı kaçtı. Soyguncu, dört banka görevlisini rehin aldı. Banka, polisler tarafından kuşatıldı.

Arabulucu, soyguncuyla iletişime geçtiğinde, soyguncunun talepleri yüklü miktarda para, biraz mühimmat, cezaevinden bir arkadaşının kendi yanına getirilmesi ve bankanın önünde hazır bir araba bulundurulmasıydı. Soyguncunun dediğine göre talepleri yerine getirilirse, bu arabaya arkadaşıyla birlikte binip, gidecekti.

Bir mantıksal safsata olarak doğaya başvurma, bir şeyin "doğal" olarak algılandığında daha iyi, "doğal olmayan" (veya "yapay", "sentetik") olarak algılandığında daha kötü olduğunun iddia edilmesidir.

Örneğin, doğaya başvurma metodunu kullanan bir kişi, ciddi bir tıbbi rahatsızlığın tedavisinde, konuyla ilgili bilimsel araştırmaların ulaştığı sonuçların aksine, bitkisel ilaçların modern tedavilerden "daha doğal" olduğunu iddia ederek, bunları kullanmayı önerebilir.