İnsan çiftleşme sisteminin en iyi nasıl karakterize edileceği, yoğun ve kutuplaşmış bir tartışma konusudur:

Her iki yaklaşım için de çeşitli dayanak noktaları ve kaynaklar bulunduğu göz önüne alındığında, insanlarda çiftleşme modellerinin en iyi nasıl tanımlanacağı konusunda akademik camiada bir anlaşmazlık olduğu söylenebilir. Özellikle zor olan, türe özgü bir stratejinin, üzerinde anlaşmaya varılmış bir tanımını oluşturmaktır - ki yapılacak bu tanım, karşılaştırmalı çalışmalarda yaygın bir kullanıma sahip olacaktır.

Bilim dendiğinde aklımıza deneycilik (empirizm) gelir; çünkü deney yapmak, bilimin temelinde yatar.^[1] Newton, Galileo, Curie, Einstein, Darwin gibi isimler; sanrılar, şahitlik veya vahiy gibi araçlarla kendilerine "bilgi aktarılması" yoluyla değil, gözlem, deney ve muhakeme yoluyla gerçekleri ortaya çıkarmayı başarmışlardır. Bunu yapabilmelerini sağlayan şey, Evren'e "bilim" dediğimiz perspektiften bakıp, onun metodolojisine uygun sorular sorup, onun araçlarını kullanarak, bu sorulara dürüst cevaplar aramaları olmuştur. Büyük fizikçi Max Planck, meşhur bir şekilde şöyle der:

Deneyciliğin (empirizm) bilimin temelinde yattığı açıktır; ancak bilim, sadece laboratuvarda yapılan deneylerden ibaret de değildir. Eğer öyle olsaydı, teorik fizik, antropoloji ve sosyoloji gibi sahaları bilimin dışına itmemiz gerekirdi. Öyleyse bilimin sınırlarını nasıl çizeriz? Onu nasıl tanımlarız? Bilimin uygulama alanı ne olmalıdır?

Malign Melanom olarak da adlandırılan Melanom, öncelikle melanin pigmentini üreten hücreler olan melanositleri etkileyen bir cilt kanseri türüdür. Ayrıca, gözün koroid tabakasında, leptomeninkslerde (pia veya araknoid mater) ve tırnak yataklarında da gelişebilir. Primer yeri bilinmeyen metastatik melanom sadece lenf nodlarında bulunabilir.

Melanomun birincil nedeni, cilt pigmenti melanin düzeyi düşük olanlarda ultraviyole ışığa maruz kalmaktır. Çok sayıda beni olanlar, etkilenmiş aile üyeleri öyküsü ve zayıf bağışıklık fonksiyonu olanlar daha büyük risk altındadır. Tanı, potansiyel olarak kanserli olma belirtileri gösteren herhangi bir cilt lezyonunun biyopsisi ve analizi ile konulur.

Kaçak avcılık ve vahşi yaşam kaçakçılığı, biyolojik çeşitlilik için büyük bir tehdittir. Bu suçlar, maalesef büyük bir endüstri haline gelmiştir ve genellikle uyuşturucu ve silah kaçakçılığı gibi yasadışı yöntemlerle gerçekleştirilir. Bu ticaretler genellikle tehlikeli uluslararası ağlar tarafından organize edilir.

Fildişi için fillerin avlanması veya kaplanların deri ve kemikleri için öldürülmesi gibi bazı örnekler, yasadışı vahşi yaşam ticaretinin en bilinen örnekleridir. Ancak, deniz kaplumbağalarından kereste ağaçlarına kadar birçok tür benzer şekilde aşırı zarar görmekte ve sömürülmektedir. Bu türlerden biri de beyaz gergedanlar (Ceratotherium simum) olarak öne çıkmaktadır.

Belirsizlik İlkesi, kuantum fiziğinin en temel ilkelerinden biridir. Kuantum fiziğinin ortaya çıkmasından 100 yıl önce Pierre-Siom Laplace bugün “Laplace’ın Şeytanı” olarak bilinen bir fikir ortaya atmıştır. Evren deterministik ise ve eğer birisi (şeytan) evrendeki her türlü cismin o anki konumunu, momentumunu ve üzerindeki kuvvetleri bilirse evrenin geçmişini ve geleceğini hesaplayabileceğini söyler. Ancak kuantum fiziği ile gelen belirsizlik ilkesi bize evrendeki her türlü cismin özelliğini hesaplayabilecek bir bilgisayarımız olsa bile bu özelliklerin asla tam bir kesinlik ile bilinemeyeceğini söyler.

Belirsizlik ilkesi kuantum fiziğinin oluşmasına büyük katkılar yapan Werner Heisenberg tarafından 1927’de ortaya atıldı. Aralarında belirsizlik ilişkisi olduğu en yaygın olarak bilinen çift momentum ve konumdur. Bu belirsizliği matematiksel olarak Earl Hesse Kenard ve 1 yıl sonra Hermann Weyl ortaya attı. 

Tanzimat devri Osmanlı’da genel olarak devlet ve toplum ilişkilerinin yeniden düzenlendiği bir zaman dilimini temsil etmektedir.

1839’da Gülhane Hatt-ı Hümayunu olarak da bilinen bir ferman ile devlet ve toplum arasında siyasal ve sosyal alanda birçok yeni düzenleme yapılmıştır. Bu ferman, padişahın eliyle değil dönemin önde gelen etkili devlet adamları tarafından yönetilmiştir. Tanzimat devrinde Mustafa Reşit Paşa, Ali Paşa ve Fuat Paşa gibi devlet adamları, bu süreçte oldukça ön plana çıkan figürler olarak karşımıza çıkmaktadır (Tanör, 1985: 13). Bu kişiler fermanın içeriği ve yürütülmesi ile ilgilendiği kadar, bunların benimsetilmesi ve halka aktarımı konusunda da çalışmalar yapan kişilerdir.