Doğada herhangi bir sistemin gözlemlenebilir durum değişkenlerinin büyüklüğü ve yönü matematiksel olarak bir referans eksen sistemi kullanılarak tanımlanır. Konu duygular ve düşünceler olduğunda da bu referans eksen sistemi, beklentilerimizdir. Beklentilerimizi manipule etmeyi öğrenirsek ekstra bir efor sarfetmeksizin gerçekleşen bir olayın olası bütün sonuçları katlanılabilir hale gelir. Fakat bu yaklaşım oldukça edilgen olup bir hedefe varmak büyük ölçüde rastlantısaldır. Bunun yerine belirli bir hedefe(setpoint) varmak için yola çıktığımızda ulaşmak istediğimiz noktayla aramızdaki mesafeyi(error) belirli adımlar atarak(control signal) kapatmaya çalışırken, karşımıza bizi hedefimizden saptırmak isteyen bazı durumlar(external disturbance) çıkabilir. Tam da bu durumlarla karşılaştığımızda kendimizi aşarak kararlı ve atik tepkiler üretmeye devam edersek yol boyunca daha sağlam(robust) yürüyebilir ve sonunda hedefimize kalıcı olarak ulaşabiliriz.

Aşırı yüksek sıcaklıktaki maddelerin sıcaklıklarını net olarak ölçmek oldukça zordur. Güneş'in plazma dalgaları, gezegenlerin çekirdekleri veya füzyon reaktörlerinin içerisindeki ezici kuvvetler gibi, bilim insanları tarafından "sıcak yoğun madde" (İng: "warm dense matter") olarak adlandırılan maddeler yüz binlerce Kelvin'lik bir sıcaklığa erişebilirler.

Bu maddelerin tam sıcaklık değerlerini bilmek her ne kadar araştırmacıların bu türden karmaşık sistemleri anlaması için son derece önemli olsa da bugüne dek bu denli yüksek sıcaklıklarda hassas ölçümler yapmak pratikte imkânsızdı. ABD Enerji Bakanlığı'nın SLAC Ulusal Hızlandırıcı Laboratuvarı'nda (İng: "SLAC National Accelerator Laboratory") görevli bilim insanı Bob Nagler, bu durumu şu sözlerle özetliyor:

Politecnico di Milano'da bir araştırma ekibi, kimyasal aktivitesini seçici olarak uyarlayabilen yenilikçi bir tek atomlu katalizör geliştirdi. Çalışma Milano-Bicocca Üniversitesi, Çek Cumhuriyeti'nden Ostrava Üniversitesi, Avusturya'dan Graz Üniversitesi ve Güney Kore'den Kunsan Ulusal Üniversitesi ile yapılan uluslararası işbirliği ile yürütüldü. Bu, sürdürülebilir kimya ve daha verimli, programlanabilir endüstriyel süreçlerin tasarımı açısından oldukça önemli bir adımdır.

Çalışma, kimya alanında dünyanın en saygın bilimsel dergilerinden biri olan Journal of the American Chemical Society'de yayınlandı.

Asteroidler birçok farklı boyutta olabilmektedir. Bazıları yüzlerce kilometre uzunluktaki çapa sahiptirler; yani koca bir şehir büyüklüğünde kaya parçaları uzayda serseri kurşun gibi gezmektedir! Kimisi ise 1 metreden bile ufak çapa sahip olabilir. Uzay boşluğundaki ufak asteroidlerin sayısı, büyüklere göre daha fazladır. Bir sayı vermek gerekirse, her 1 adet 1 kilometre çaplı göktaşı için uzayda 100 civarı 100 metre çapında, 10.000 civarında 10 metre çapında ve 1.000.000 civarında 1 metre çapında göktaşı bulunur. Tabii ki bu sayılar kesin sayılar değildir, sadece bir fikir vermek amacıyla verilmiştir.

Neyse ki, büyük asteoridleri tespit etmesi çok zor değildir. Ancak orta ve küçük boyutlardaki asteroidlerin bazıları çok koyu renktedir ve uzayın siyah arkaplanı içerisinde, göğe dikilmiş yüzlerce teleskobu atlatabilir. En nihayetinde teleskopların birçoğu özel amaçlarla kurulmuştur ve her şeyi göremezler. Amatör astronomların da teleskoplarının taradıkları alan, göğün genişliği yanında önemsenmeyecek kadar küçüktür. Bu da, nereden geldiğini anlamadan, dev bir göktaşı tarafından gezegenimizin isabet almasına neden olabilir.

YZ konusunda bilgilenmek isteme sebeplerimden biri de “kötü robotlar” kavramının kafamı her zaman karıştırmış olması. Kötü niyetli robotlar hakkındaki filmlerin hepsi tamamiyle gerçek dışı geliyordu ve gerçek hayatta YZ'nin tehlikeli olacağı bir durum nasıl olur anlamıyordum. Robotları yapan bizleriz, e o zaman neden onları olumsuz bir şey olabilecek şekilde tasarlayalım? Neden bir sürü güvenlik tedbiri eklemeyelim? Bir YZ sisteminin güç kaynağını istediğimizde kesip kapatamaz mıyız? Bir robot neden kötü bir şey yapmak istesin ki? Bir robot neden bir şey “istesin” ki? Son derece şüpheciydim. Ama sonra gerçekten zeki insanların konuştukları şeyleri duydum...

Bu insanlar buralarda bir yerde olma eğilimi gösteriyordu:

Metafizik, günümüzde felsefedeki anlamından farklı imalara sahip olan bir terim. Günlük hayatta metafizik denince pek çok insanın aklına gelen ilk şeyin fizikötesi, doğaüstü, mistik, okültist, ‘uçuk kaçık’ şeyler olduğunu söyleyebiliriz. Bu nedenle felsefeyle ilgilenen biri metafizik çalıştığını söylediği zaman birbirine zıt iki tür tepki geldiğini görüyoruz. Ya bu kişinin saçma sapan şeylerle uğraştığı, bir tür bilim karşıtı olduğu ve ‘uçuk’ bir takım inançlara sahip olduğu düşünülüyor; ya da metafiziğin gündelik hayattaki anlamına sıcak bakan insanlar bu kişiyi ‘kendilerinden biri olduğu’ düşünülüyor.

Ancak felsefedeki anlamıyla metafizik böyle bir şey değil. Burada metafizik teriminin gündelik kullanımının yanlış olduğunu ve felsefedeki kullanımının doğru olduğunu söylemek istemiyoruz. Sadece bu yazıda kastettiğimiz anlamıyla metafiziğin farklı bir şey olduğunu söylüyoruz. Ancak kastettiğimiz şey bir metafizikçinin doğaüstü inançlarının olamayacağı ya da bilim karşıtlığı yapamayacağı da değil. Kastettiğimiz şey, bunların felsefedeki anlamıyla metafiziğin asli unsurları olmadıkları...

Belize'nin yoğun ormanlarının derinliklerinde, antik Maya şehri Caracol'da kazı yapan arkeologlar, 1.700 yıllık bir hükümdar mezarı olduğuna inandıkları bir mezar ortaya çıkardılar. Doğrulanırsa, bu keşif, bölgenin bilinen en eski kraliyet mezarı ve muhtemelen kurucu kralı Te K'ab Chaak'ın dinlenme yeri olacak.

Tulane Üniversitesi'nden bir arkeolog ve National Geographic Kaşifi olan Francisco Estrada-Belli, "Bu son derece önemli bir keşif" diyor. "Kayıtlara geçmiş bir Maya kralının, hem de bir hanedanın kurucusunun mezarını bulmak son derece nadir görülen bir durumdur."