Uzun zamandır bazı kuşların ve balıkların dünyanın manyetik alanını bir tür rehber olarak kullandıklarını biliyoruz. Peki büyük memeliler de aynısını yapabilir mi? Duisburg-Essen Üniversitesi'ndeki bilim insanlarına göre cevap, evettir.

2008'de Dr. Sabine Begall ve meslektaşları, kemirgenlerin manyetik alanlara nasıl tepki verdiğini (İng: "magnetosensitivity") araştırırken belki de tüm gün boyunca sıçanların yüzlerine çubuk mıknatıs tutmaktan sıkılmış olacaklar ki, araştırmalarını daha büyük memelileri de kapsayacak şekilde genişletmeye karar verdiler.^[1] Ekip, Google Earth yardımıyla, dünyanın dört bir yanında otlayan yüzlerce sığır sürüsünün uydu görüntülerini analiz etti. Sonuçlar şaşırtıcı şekilde garipti: Otlayan sığırlar neredeyse her zaman kuzeye veya güneye bakıyordu.

Queensland Üniversitesi Matematik ve Fizik Bölümü; matematik, fizik ve istatistik alanlarında sayısız araştırmaları ve yenilikçi öğretim prensipleriyle uluslararası bir üne sahipken, aynı zamanda ünlü Zift Damlası Deneyi (İng: "Pitch Drop Experiment") isimli deneye de ev sahipliği yapmaktadır. Deney, Guinness Rekorlar Kitabı'nda "Dünya'nın en uzun süredir devam eden laboratuvar deneyi" olarak listelenmiştir.

Queensland Üniversitesi'nin ilk fizik profesörü olan Prof. Dr. Thomas Parnell, 1927'de öğrencilerine viskozite (akışkanlık direnci) kavramını öğretmek ve katı gibi görünen bazı maddelerin aslında akışkan olabileceğini göstermek için bir deneye başladı.

2014'ü artık tamamen geride bıraktığımız şu günlerde sizin için tüm yıl boyunca çekilen hayvan görüntülerinden derleme bir video sunmak istedik. Tabii bunu yaparken sadece "insanın ekürisi" olan kedi ve köpek hayvanlara odaklanmadık. Tüm Hayvanlar Alemi'ni göz önünde bulundurarak bir derleme yaptık. Her biri hakkında kısa kısa bazı bilgileri de fotoğrafların altında verdik. Umarız eğlenerek inceler ve okursunuz.

İpek maymunları diğer maymunları izleyerek yeni beceriler kazanabiliyor. Bu zaten biliniyordu. Ancak bu sene sıradışı bir özellikleri keşfedildi: İlk defa bu maymun dostlarımızın televizyonda başka bir maymunu izleyerek yeni beceriler öğrenebildikleri keşfedildi! Uzmanlar, izlemeleri için onların yaşam alanına bir "orman televizyonu" kurdu.

Kaliteli bir dram veya gerilim filmi, hele ki bir de zihinsel problemleri konu ediniyorsa adeta tadından yenmez. Ancak Night Shyamalan'ın büyüleyici ürkünçlüğüne rağmen Split'inde gösterildiği iddia edilen disosiyatif kişilik bozukluğunun veya Martin Scorsese'nin baş döndürücü gerilimi Shutter Island'da gösterildiği iddia edilen delüzyon bozukluğunun (kuruntulu rahatsızlık) aktarılış biçimi düşünüldüğünde, hangi filmlerin psikolojik rahatsızlıkları daha düzgün, hangilerinin daha hatalı yansıttığını bilmenin bilimseverler için önemli olduğunu düşünüyoruz.

Bu nedenle, hazırlayacağımız bu listede, zihinsel hastalıkların bilimsel olarak isabetli olarak gösterildiği çok sayıda filmi ve sorunlu/hatalı bir şekilde gösterildiği birçok filmi (ve gerekçelerini) bulacaksınız.

Ölüme yakın deneyim (İng: "near death experience" veya kısaca "NDE"), kişilerin ölümden dönme sırasında veya yaklaşan ölümleriyle ilgili deneyimlediği ve farklı kişilerde benzer özellikleri paylaştığını iddia edilen, derin ve etkileyici psikolojik ve fizyolojik deneyimlerdir. Pozitif ölüme yakın deneyimler arasında vücuttan ayrılma, havaya yükselme, mutlak bir dinginlik, merdiven tırmanma, güvende hissetme hali, sonsuz bir mutluluk veya huzurla insanın içinin ısınması, bir çeşit çözülme deneyimi, birden ölü bedene geri girerek hayata dönmek ve bir ışığın varlığı gibi çeşitli duyumlar bulunmaktadır.^{[1][2][3][4][5]} Negatif ölüme yakın deneyimler arasındaysa ıstırap ve sıkıntı hisleri yaygındır.^[6] Ölüme yaklaşan kişilerin veya ölümden dönenlerin dile getirdiği en yaygın ölüm deneyim cümleleri ve halüsinasyon anlatıları şu tür ifadeler içermektedir:

Ölümün bilinmezliklerle dolu olduğuna yönelik inanç ve kültürel/mitolojik anlatılardaki yeri bakımından bu deneyimler, dini perspektiften bakıldığında bilimsel anlatıya göre çok daha farklı yorumlanırlar: Dini ve spirütüel yorumlara göre ölüme yakın deneyimler ölümden sonra yaşamın bir kanıtıdır.^{[7][8][9][10]} Bilimsel yoruma göreyse ölüme yakın deneyimler, ölümün fizyolojik boyutu dolayısıyla bedende deneyimlenen duyu organı bozulmasının hep bir arada etkileşmesi sonucu deneyimlenen öznel, psikolojik hislerdir ve ölümden sonra yaşam ile ilgili herhangi bir bilgi vermez veya kanıt teşkil etmez.^[11]