Yağmur Sonrası Toprak Kokusu: Toprak, Sevdiklerimizi Aldığı İçin mi Böyle Güzel Kokar?

Ünlü Türk şair Turgut Uyar, bir şiirinde şöyle soruyor: "Toprak, sevdiklerimizi aldığı için mi böyle güzel kokar?"

Bu, edebi anlamda kulağa hoş gelse de, bilimsel olarak da oldukça ilginç bir sorudur; çünkü toprak kokusunu, hele ki yağmur sonrası toprak kokusunu hepimiz deneyimlemişizdir. Edebiyatta insanı duygulara itme gayesi bir yana, bilimde sorunun cevabı oldukça nettir: Hayır, toprağa o kendine has kokusunu veren, "sevdiklerimizin/ölülerin içerisinde yatması" değildir.

Genellikle yağmurdan sonra deneyimlenen taşsı/topraksı kokuya petrikor denmektedir. Bu koku ardında yatan sebebi incelediğimizde, birçoklarının muhtemelen edebi anlamda pek sevmeyeceği bir gerçekle karşılaşırız: Bu kokunun sebebi, Actinomycetes sınıfı Streptomyces türü bakteriler ve yakın akrabalarıdır. Ve onların "seks yapmaları"...

Aslında bakteriler için "seks yapmak" pek de doğru bir tabir değil; çünkü bu kokuya neden olan bakteriler eşeyli olarak üremiyorlar. Ancak nihayetinde yağmur sonrası aldığımız toprak kokusuna neden olan ana unsur, bakterilerin spor yoluyla da olsa üreme girişimi!

Bu sınıfta yer alan bakteriler, toprak kuru ve nemsiz olduğunda sporlar bırakarak üremek için uygun zamanı beklerler. Ne zaman ki toprak, yağmur veya başka yollarla ıslanır ve nemlenir. Yağmur damlaları toprağa düştükçe, çarpmanın şiddeti ve yağmur damlalarının nemi nedeniyle toprakta halihazırda çökelti şeklinde birikmiş sporlar ve diğer aşırı ufak toz parçaları aerosol etkisi ile havaya karışır. MIT'de yapılan bir çalışma, bunun nasıl olduğunu kameraya kaydetmeyi başarmıştır:

Bu aerosolün içinde bulunan kimyasallardan birçoğu, özellikle de geosmin ve 2-methylisoborneol (MIB) gibi moleküller, burnumuzda yer alan koku tomurcuklarımızı uyarır. Burnumuz, özellikle de geosmine karşı aşırı duyarlıdır: Havadaki 1 trilyon koku parçacığından sadece 5 tanesi geosmin olsa bile bu kokuyu algılayabiliri!

İşte yağmurun bakteri sporlarıyla bezenmiş toprak üzerine düşmesiyle başlayan bu süreç sonucunda, "toprak kokusu" veya "yağmur kokusu" olarak algıladığımız, üzerine şiirler ve kitaplar yazılan, aşk hikayelerinin vazgeçilmezi olan, toz pembe rüyalara dalmamıza neden olan kokuyu duyarız. Halbuki kokladığımız, üremekte olan bakterilerin ta kendisidir!

Bu koku bize güzel gelir, çünkü bu bakteriler, biz evrimsel tarih sahnesine çıkmadan çok önceleri de oradaydı ve benzer kimyasallara sahiplerdi. Hele ki atalarımız, ormanlarda yaşarken sıklıkla bu kokuyla iç içelerdi. Dolayısıyla, 6 milyon yıl önce başlayan evrimimiz sırasında, bu kokuya evrimsel bir yakınlık duymamız son derece normaldir. Öte yandan günümüzde, çoğunluğun aksine bu kokudan tiksinen veya hoşlanmayan insanlar da vardır. Bu, tür içerisindeki varyasyonlara (çeşitliliğe) örnektir.

Carl Sagan (1934-1996)

Yani yağmur kokusunun pek de "romantik" bir sebebi yok diyebiliriz. Hatta toprak kokusunun ardındaki sebep, kimilerine "erotik" bile gelebilir, kim bilir?