Pleistosen'in sonu ve Holosen'in başlangıcında büyük av hayvanlarının ve onlara bağımlı olan avcıların neslinin tükenmesi esas olarak insanların aşırı avlanması ve önemli iklim değişikliğinin bir kombinasyonundan kaynaklanmıştır. İnsanlar göç ettikçe ve yayıldıkça mamutlar ve mastodonlar gibi büyük memelileri yoğun bir şekilde avladılar ve bu da hızlı bir şekilde azalmalarına yol açtı. Eş zamanlı olarak dramatik iklim değişiklikleri habitat değişimlerine ve ekosistem bozulmalarına neden olarak bu türlerin neslinin tükenmesine ve hayatta kalmak için onlara bağımlı olan avcı-toplayıcı kültürlerin çöküşüne daha da katkıda bulundu.[1][2]
Pleistosen'in sonundaki iklim değişikliği seyrek insan popülasyonuna sahip bölgelerde bile türler üzerinde derin etkiler yarattı. Hızlı ısınma ve buzulların erimesi, tundranın ormanlara dönüşmesi ve birçok türün adapte olduğu buzul çağı ortamlarının kaybolması gibi önemli habitat değişikliklerine yol açtı. Bu değişiklikler ekosistemleri bozdu, gıda kıtlığına neden oldu ve türleri göç etmeye veya hızlı bir şekilde adapte olmaya zorladı. Ayrıca iklim değişiklikleri su ve barınak gibi kaynaklar için artan rekabete yol açarak türler üzerinde daha fazla baskı yarattı ve neslinin tükenmesine katkıda bulundu.[3][4]
Kaynaklar
- W. H. Johnson. Pleistocene Epoch - Megafaunal Extinctions. (25 Haziran 2024). Alındığı Tarih: 15 Ağustos 2024. Alındığı Yer: Encyclopedia Britannica | Arşiv Bağlantısı
- Earth. It's Official: Humans Were The Leading Cause Of Large Animal Extinctions. (2 Temmuz 2024). Alındığı Tarih: 15 Ağustos 2024. Alındığı Yer: Earth | Arşiv Bağlantısı
- W. H. Johnson. Pleistocene Epoch - Ice Age, Climate Change, Extinctions. (25 Haziran 2024). Alındığı Tarih: 15 Ağustos 2024. Alındığı Yer: Encyclopedia Britannica | Arşiv Bağlantısı
- E. Post. Pleistocene Warming And Extinctions. (11 Ağustos 2013). Alındığı Tarih: 15 Ağustos 2024. Alındığı Yer: OUP Academic doi: 10.23943/princeton/9780691148472.003.0002. | Arşiv Bağlantısı