Hedefe giden her yol meşru mudur?

Emperyalizmin felsefesi PRAGAMATİZM’e özgüdür!

Türümüzün evrimsel gelişimi ile örtüşmez. Öyle olsaydı bugünlere gelemezdik. Doğamız ister gönüllü ister zorunlu ortaklaşmak zorunda çünkü toplumsal varlıklarız.

Çıkar için her şey ve her yolu mubah kılma anlayışı, kapitalizmin emperyalist aşamasının felsefi dayanağı olan pragmatizm’e özgüdür. Zira kapitalizmi ve vesilesi ile çağımızdaki yeni yüzü olan emperyalizmi akla, bilime, insana ve doğaya düşman kılan şey de budur. Çünkü sadece tüketiyor.

Bu felsefede tek özne kardır. Dolayısı ile buna hizmet edecek her şey makbul, etmeyecek her şey ise mekruhtur.

En önemli amacı, bu bilgiyi geniş emekçi halk yığınlarından gizlemek ve mümkün olduğunca sahte umutlarla devşirip yedekleyebildiklerini yedeklemektir. Hem de aynı gemideyiz yalanı ile.

Oysa geminin sahibi bellidir ve kar dışında özne tanımaz. Buna hizmete amade herkes ve her şey nesnedir.

Bu nedenle bu çarkın ağına düşüp kendi özünü unutan, safını, sınıfını, dostunu, düşmanını karıştıran emekçi nesneleşir, şeyleşir. Buna siyasi literatürde yabancılaşma adı verilir. Sevgiyle.

Öncelikle Merhabalar

Hedefe giden her yolun meşru olup olmadığı, kullanılan yöntemlerin etik, ahlaki ve hukuki değerlere uygunluğuna bağlıdır. Bir hedef ne kadar önemli ya da ulaşılmaya değer olursa olsun, o hedefe ulaşmak için seçilen yolların başkalarına zarar vermemesi, toplumun kurallarını çiğnememesi ve kişisel ahlakla çelişmemesi gerekir.

Eğer bir yol, dürüstlük, adalet ve insan hakları gibi temel değerlere aykırıysa, bu yolun meşru olduğunu söylemek zordur. "Amaca ulaşmak için her şey mübahtır" anlayışı, kısa vadede başarı sağlayabilir, ancak uzun vadede güven kaybına, toplumsal huzursuzluğa ve ahlaki çöküntüye yol açabilir.

Dolayısıyla, hedefe giden yolda kullanılan yöntemler de en az hedefin kendisi kadar değerlidir ve özenle seçilmelidir. "Nasıl bir insan olmak istiyorum?" sorusu, bu konuda rehber olabilir.