Felsefenin en temel sorusu nedir?

Felsefe'nin İyonya'da ve varlıkla ilgili sorularla ortaya çıkmıştır. Felsefe'nin öncüsünün Thales olduğunu biliyoruz. Bu yüzden felsefenin en temel sorusu "Varlık var mıdır?" ve "Varlık nedir?" olarak kabul edebiliriz.

Felsefenin insan için en temel ve cevaplamakta da zorlandığı bazen çaresiz kaldığı dört sorusu şudur;

1-Neciyim?

2-Nereden geldim?

3-Nereye gidiyorum?

4-Bu dünyadaki işim,vazifem nedir?

Sorularının cevabını bulmaya çalışır.

Felsefe genel olarak varlığın ne olduğunu sorar. Varlığın nedir sorusu tarihsel olarak temel soru olsa da bu soru sonralarını önemini yitirmiştir. Zamanla bilgi, tanrı ve insanının (özne) ne olduğu konu edinilmiştir. Bana göre günümüz şartlarında temel felsefe sorusu, insanın dünyadaki konumu ve rolü sorunudur. Dünya ve insan arasındaki ilişki çok karmaşık ve çeşitlidir. Ancak dünya ve insan ilişkisindeki temel sorun, insanın dünyadaki konumu ve rolü sorunudur.

Artık yapay zeka ile entegre hayatlar yaşıyoruz. Tek bir temel soru olduğundan emin olamayız. Sorular genellikle zamansal olarak entegre düşünülmeli. Bu daha geniş bağlam göz önüne alındığında, işte beş önemli milyar dolarlık soru:

Neden hiçbir şey değil de bir şey var?

Varlığın amacı nedir?

Tanrı var mı?

Yaşamak manevi midir?

Birbirimizi nasıl daha çok sevebiliriz? Hayatımızda sevişmeyi nasıl alışkanlık haline getirebiliriz?

Yukarıdaki soruların tümü aslında milyar dolarlık temel sorulardır. Tartışmasız sonsuz derecede önemlidir ve birinden diğerine gitmek pekala mümkündür. Ne kadar anlamlı veya önemli olduklarını ölçmek neredeyse imkansız.

Bence bazıları ilk üçünün en önemli olduğunu iddia edebilir veya tartışabilir. Ancak, üzerinde çalışılması zor bir konu olabileceği düşünüldüğünde, diğerleri daha fazla netlik sağlayabilir ve belki de bu konularda ilerlemek (veya daha eksiksiz bir resim) için bir olanak sağlayabilir.

Biraz daha matematiksel alana çekilmiş felsefe de "gerçeklik" sorusu gündeme gelir. İronik, değil mi? Ama karşılıksız değil. Gerçek bir şaka gibi ya kafamızı karıştırabilir ya da biz onu komik bulabiliriz. Bir şakadan hoşlandığımızda ona katılırız.

Epistemoloji, felsefenin zorunlu olarak en temel alanıdır. Gerçeğin doğasını ve işlevlerini anlamadan hiçbir bilgiye sahip olamayız ve dolayısıyla hiçbir soru ya da cevaba sahip olamayız.

Herhangi bir şey sormak veya ifade etmek için Gerekçelendirilmiş Doğru İnanç gibi bir şeye sahip olmalıyız. Bilginin Analizi, anlayışın temelidir - kesinlik duygumuzun odağına bağlam verilmesi. Descartes'ın "cogito ergo sum" sonucunun gücü, onu ürettiği süreci detaylandırırken gösterdiği özenden gelir - kelimenin tam anlamıyla Metod Üzerine Söylem.

Bununla birlikte, böyle bir analize giriştikçe, gerçeğin metafizik bir kavram olması gerektiği açıkça ortaya çıkıyor. Geçerliliği incelerken ve sağlamlık gibi kavramları göz önünde bulundurarak etkilerine yaklaşabiliriz, ancak mantığın mantıksal prosedürlerle açıklanamayacağı gibi, epistemoloji de gerçeğin kendisini değil, o olmayan her şeyi ortaya çıkarır.

Böylece, iyi felsefe, gerçeklik için apofatik^[1][2] bir mimariyi etkili bir şekilde bir araya getirir - özellikleri (yansıma üzerine) ilişkileri ortaya çıkaran, ancak özünü ortaya koymayan bir ayna görüntüsü.