Tanımı internetten aldım: "Zorunlu varlık var olması ve varlığını devam ettirmesi için hiçbir sebebe muhtaç olmayandır. Bir an için onun var olmadığı varsayılacak olsa bu durum mantıkî imkânsızlığa yol açar; yani onun yokluğu düşünülemez. Özü gereği (bizâtihî) var olan ve yokluğu düşünülemeyen bu varlık Tanrı’dır.
Zorunsuz varlık ise sebepli, yani varlığını bir başkasından alan varlık olup yok sayılması, mantık bakımından herhangi bir çıkmaza yol açmaz. Çünkü o, bir sebebe bağlı olarak varlık kazanmıştır; yani hem var hem de yok olabilir. Şu halde Tanrı’dan başka bütün varlıklar zorunsuz varlıklar kategorisine girmektedir." [1]
Burada bazı mantık safsataları var. Tanrı'nın zorunlu olabilmesi için bu akıl yürütmeden sadece Tanrı çıkmalı.
Örneğin üçgenin üç kenarlı olması zorunludur. Çünkü bu önermenin değili (Üçgenin üç kanarı yoktur, dört kenarı vardır gibi önermeler) kesinlikle yanlıştır, çelişiktir. Peki bunu Tanrı'ya uyarlayabilir miyiz? Hayır. "Tanrı vardır." önermesinin değili olan "Tanrı yoktur." önermesi neden çelişik ve yanlış olsun ki?
Başta söz ettiğim akıl yürütmeden sadece Tanrı sonucu çıkıyormuş gibi bir varsayım var. Halbuki buradan "Maddesel form ezeli ve ebedi." sonucuna da varılabilir. Yani "Tanrı yoktur." önermesini çelişik ve yanlış yapacak bir şey yok. Bu akıl yürütmeden Tanrı sonucuna varanlar Tanrı'nın zorunlu olduğunu göstermiş olmuyorlar, yüklü soru safsatası ve cımbızlama safsatasına düşüyorlar.