Toplumsal Düzen

Sosyal türlerin yaşamı bir arada sürdürebilmeleri belirli bir düzen tesis etmeleriyle mümkün hale gelir. Tıpkı bir organizmanın çevreye, popülasyondaki herhangi bireyin diğerlerine uyum sağlama süreçlerinde olduğu gibi sosyal düzen de evrim mekanizmalarıyla ilişkilidir.

Düzenin biyolojik evrimi uyum , seçilim ve genetik mirasın yeni kuşaklarla aktarılması sayesinde gerçekleşirken insana geldiğimizde toplumsal düzen inşasına bir konsensüsün eşlik ettiğine tanık oluruz. Tercihler ve yadsımalar arasındaki çatışma kültürel evrimin devrede olduğu karmaşık ve deterministik olmayan bir uzlaşmayla aşılır; her ne biçimde olursa olsun bu uzlaşı sayesinde ortaya çıkan durum artık bir düzene karşılık gelmiş demektir. Toplumsal düzen, genetik-kültürel birlikte evrimin doğası gereği iyi veya kötü kavramlarından azade hatta geleceğe ilişkin herhangi vizyonu olmadan yoluna devam eder; ta ki tercihler ve yadsımalar arasındaki uyum yeni çatışmalara yenik düşene ve yeni bir konsensüs ve yeni konsensüs için kendi kendini ikna tamamlanana kadar..

Sosyal yaşamda bireylerin mevcut düzen içindeki rolüne-etkisine baktığımızda bütün türlere evrensel olarak tekrarlayan kalıtımsal mirasın birincil belirleyici olduğu, biyolojik evrimin imzaları yoluyla kendini hemen belli eder. Türümüz için bir ''farklılaşma'', bireyin ve toplumun gelecekteki olaylara ilişkin adeta beyin jimnastiğine indirgenecek her seferinde kendi kendini ikna çabaları, sürüp giden düzenin ayrılmaz bir parçasıdır. Yabanıl yaşamda sosyal düzen kalıtımsal öğelere bağlıyken insana geldiğimizde bireylerin mevcut düzene kendi kendine bilişsel onayının eklemlenmesi ile karşılaşırız; sırasıyla bireylerin düzendeki konum ve faaliyetini sorgulamadan kabul ve icraları, ikincisinde ek olarak bireylerin kendi rollerini sorguladıkları bir işleyiş..

Son olarak şimdiye kadarki insan geçmişinde toplumsal düzenin devamında birincil belirleyici unsurun yaşamsal gereksinimler olduğuna ilişkin somut kanıtın yine kendimizden geldiğini açıkça ortaya koymak gerekiyor. Açıkçası bize özgü toplumsal düzenin inşası ve yeniden inşasına ilişkin faaliyetin esas olarak toplumların ancak belirli bir azınlık grubunun işi olduğunu; diğerlerinin esas olarak sadece düzen ve yeni düzenlere uyum sağlamak adına kendi kendini ikna etme ile yetindiklerini -biyolojik ve/veya kültürel hiyerarşinin türümüz için de geçerli olduğunu-anlıyoruz; diğer bir dizi sosyal türün varyasyonlu düzenlerinin bir başka doğal versiyonu...