Paralel Evren… Gerçek Mi Yanılsama Mı?

Zarı atacak kişinin o ana kadar elde ettiği deneyimleri, hayata bakışı, göz kırpması, elini alçak ya da yüksek tutması, sabah kahvaltıda yediği tereyağlı ekmek, az önce içtiği kahve, ortamın sıcaklığı, açık olan pencereden gelen gürültü, kapının altından içeri giren esinti, odanın içinde uçuşan tozlar… Sonsuz etkenin etkisidir… tam da o anda atılan zarın kaderini belirleyen.

Ya da her sabah aynı saatte kalkıp, aynı şeyleri yapıp, aynı saatte yola çıkıp, aynı otobüsün aynı koltuğuna oturup, aynı durakta inip, aynı yoldan işe giden birinin, bir başka gün karşı koltuğuna oturan kişinin farklı biri olması, yan koltukta oturan bir gün önceki kırmızı gömlek giymiş aynı kişinin o gün mavi gömlek giymiş olması, cüzdanını evde unutmuş olan birinin telaşla otobüsten inmesidir, kişinin o gün neler yaşayacağını tayin eden.

Peki, onca olasılık arasından seçilerek alınan her kararın, gerçekleştirilen her bir eylemin farklı bir geleceği şekillendiriyor olması, neden başka bir evren oluştursun?

Kişinin her zamanki aynı şeyleri yapmış olmasına karşın, başına bir tuğla düşmesine ya da düşecek bir tuğladan kurtulmasına etken olacak, ani bir kararla otobüsten bir durak önce inmesi ve yoluna yürüyerek devam etmesi neden başka bir evrende aynı kararı vermeyip aksi bir sonuç doğuracak bir yansıma oluştursun?

Sonsuz olasılığın bulunması neden paralel bir evrene dayanak olsun?

Aralarından sadece birinin eyleme dönüşmesi sonrası elenen diğer olasılıkların da gerçekleşmesi neden zorunlu olsun?

Problemi çözmek için öncelikle kavram karmaşasını ortadan kaldırmak gerekiyor. Paralel evren kavramı birbirinin yansıması olan evrenleri çağrıştırmakla birlikte; üzerinde çok sayıda teori üretilen kavram çoklu evren kavramıdır.

Yani, farklı gezegenlerin, farklı yıldızların, farklı asteroidlerin, farklı galaksilerin bulunmasından çok da farklı olmayan farklı evrenlerin bulunması durumudur.

Öte yandan, dönüp insanlık tarihine baktığımızda güneşin dünyanın etrafında dönmesinden, dünyanın evrenin merkezinde yer almasına, yeryüzünde belirli yerlerin dünyanın merkezi olarak ilan edilmesinden, kendi dillerinin, dinlerinin, ırklarının, renklerinin üstünlüğünü savunup merkeze koymalarına kadar birçok konuda insanların bencil/benmerkezci yaklaşımının/tutumunun her daim var olduğunu görürüz.

En basit tanımıyla benmerkezcilik, kişinin kendi düşüncelerini her şeyin önünde tutması, her şeyi kendine dayandırması, her şeyde kendini esas alması, kendine bağlamasıdır.

İşte tam da bu noktada fizik ve felsefe olarak karşımıza çıkan iki ana bilim dalının birbirine karıştırıldığını; hatta komplo teorilerine zaafı bulunan insan beyninin, atom altı parçacıkların, kuarkların, sicimlerin meydana getirdiği “kuantum fiziğini” “kuantum felsefesine” dönüştürdüğünü söylemek yerinde olacaktır.

Elimizdeki bilgi birikimi ve sahip olduğumuz teknoloji ile henüz erişemediğimiz farklı yapıların/olguların bulunması; bugün doğru olarak kabul ettiğimiz teorilerin yerini yarın yenilerine terk etmesi tabi ki mümkün. Tabi ki bilim sadece fizik, kimya, matematik, biyolojiye ait değil; tabi ki felsefe de bilimin vazgeçilmez bir parçasıdır. Tabi ki fizik evrenle düş evreni iç içedir. Ancak, açıklanamayanı yücelten, bilinmezi kendine rehber edinen insan, varlığını olağan dışı/doğa üstü oluşumlarda arar, bilimden uzaklaşırsa, korkularının esiri olur ve kendilerine tapınacakları yeni tanrılar yaratır.

Soru sormaktan ve aynı sorulara farklı yanıtlar vermekten korkmamak gerekir.

O zaman tekrar soralım.

Paralel Evren… Gerçek mi yanılsama mı?