Çocuk Ve Ergenlerde Depresyon İçin Yeni Nesil Antidepresanlar: Bir Ağ Meta-analizinin Özeti

Arka plan

Majör depresif bozuklukların çocuklar ve ergenler üzerinde eğitim ve mesleki sonuçlar, kişiler arası ilişkiler, fiziksel ve ruhsal sağlık ve esenlik de dahil olmak üzere önemli etkileri vardır. Majör depresif bozukluk ile intihar düşüncesi, intihar girişimleri ve intihar arasında bir ilişki vardır. Orta ila şiddetli depresyonda antidepresan ilaçlar kullanılır; artık bu ilaçların yeni nesilleri mevcuttur.

Amaçlar

Majör depresif bozukluk (MDB) tanısı konmuş çocuk ve ergenlerde farklı yeni nesil antidepresanların depresyon, işlevsellik, intiharla ilgili sonuçlar ve diğer olumsuz sonuçlar açısından karşılaştırmalı etkinliğini ve güvenliğini ağ meta-analizi (NMA) yoluyla araştırmak. Yaş, tedavi süresi, başlangıç şiddeti ve ilaç endüstrisi finansmanının klinisyen tarafından değerlendirilen depresyon (CDRS-R) ve intiharla ilgili sonuçlar üzerindeki etkisi araştırılmıştır.

Arama yöntemleri

Cochrane Common Mental Disorders Specialised Register, Cochrane Library (Central Register of Controlled Trials (CENTRAL) ve Cochrane Database of Systematic Reviews (CDSR)) ile birlikte Ovid Embase, MEDLINE ve PsycINFO Mart 2020'ye kadar taranmıştır.

Seçim kriterleri

Klinik olarak majör depresif bozukluk tanısı konmuş, her iki cinsiyetten ve herhangi bir etnik kökenden altı ila 18 yaş arası hastaları kapsayan randomize çalışmalar dahil edilmiştir. Yeni nesil antidepresanların etkinliğini birbirleriyle veya plasebo ile karşılaştıran çalışmalar dahil edilmiştir. Yeni nesil antidepresanlar şunları içermektedir: seçici serotonin geri alım inhibitörleri; seçici norepinefrin geri alım inhibitörleri (SNRI'lar); norepinefrin geri alım inhibitörleri; norepinefrin dopamin geri alım inhibitörleri; norepinefrin dopamin disinhibitörleri (NDDI'lar); ve tetrasiklik antidepresanlar (TeCA'lar).

Veri toplama ve analiz

İki hakem bağımsız olarak başlıkları/özetleri ve tam metinleri taramış, verileri çıkarmış ve yanlılık riskini değerlendirmiştir. İkili verileri Odds Oranları (OR'ler) olarak ve sürekli verileri Ortalama Fark (MD) olarak aşağıdaki sonuçlar için analiz ettik: depresyon semptom şiddeti (klinisyen tarafından değerlendirilen), depresyon semptomlarının yanıtı veya gerilemesi, depresyon semptom şiddeti (kendi kendine değerlendirilen), işlevsellik, intiharla ilgili sonuçlar ve genel olumsuz sonuçlar. Rastgele etkili ağ meta-analizleri, çok değişkenli meta-analiz kullanılarak sıklıkçı bir çerçevede gerçekleştirilmiştir. Kanıtların kesinliği Confidence in Network Meta-analysis (CINeMA) kullanılarak değerlendirilmiştir. Sonuçların yorumlanmasını ve tanımlanmasını standartlaştırmak için "bilgilendirici ifadeler" kullandık.

Ana sonuçlar

Yirmi altı çalışma dahil edilmiştir. İki birincil sonuç (klinik tanı görüşmesi yoluyla belirlenen depresif bozukluk ve intihar) için veri bulunmadığından, sonuçlar yalnızca ikincil sonuçlardan oluşmaktadır. Çoğu antidepresan, plasebo ile karşılaştırıldığında CDRS-R ölçeğinde (aralık 17 ila 113) depresyon semptomlarında "küçük ve önemsiz" bir azalma ile ilişkili olabilir (yüksek kesinlikte kanıt: paroksetin: MD -1.43, %95 CI -3.90, 1.04; vilazodon: MD -0.84, %95 GA -3.03, 1.35; desvenlafaxine MD -0.07, %95 GA -3.51, 3.36; orta kesinlikte kanıt: sertralin: MD -3.51, %95 GA -6.99, -0.04; fluoksetin: MD -2.84, %95 GA -4.12, -1.56; essitalopram: MD -2.62, %95 GA -5.29, 0.04; düşük kesinlikte kanıt: duloksetin: MD -2.70, %95 GA -5.03, -0.37; vortioksetin: MD 0.60, %95 GA -2.52, 3.72; diğer antidepresanlar ve plasebo arasındaki karşılaştırmalar için çok düşük kesinlikte kanıt).

Depresyon semptomlarının azaltılmasında çoğu antidepresan arasında "küçük ve önemsiz" farklılıklar vardı (yüksek veya orta kesinlikte kanıt).

Sonuçlar diğer fayda sonuçlarında da benzerdir.

Çalışmaların çoğunda kendine zarar verme veya intihar riski, çalışma için bir dışlama kriteriydi. İntiharla ilgili sonuçların oranları dahil edilen çalışmaların çoğunda düşüktür ve %95 güven aralıkları tüm karşılaştırmalar için geniştir. Mirtazapin (OR 0.50, %95 CI 0.03, 8.04), duloksetin (OR 1.15, %95 CI 0.72, 1.82), vilazodon (OR 1.01, %95 CI 0.68, 1. 48), desvenlafaksin (OR 0.94, %95 CI 0.59, 1.52), sitalopram (OR 1.72, %95 CI 0.76, 3.87) veya vortioksetin (OR 1.58, %95 CI 0.29, 8.60) intihara bağlı sonuçlar üzerinde plasebo ile karşılaştırıldığında. Essitalopramın plaseboya kıyasla intiharla ilişkili sonuçların olasılığını “en azından biraz” azaltabileceğine dair düşük kesinlikte kanıt vardır (OR 0.89, %95 CI 0.43, 1.84). Fluoksetin (OR 1.27, %95 CI 0.87, 1.86), paroksetin (OR 1.81, %95 CI 0.85, 3.86), sertralin (OR 3.03, %95 CI 0.60, 15.22) ve venlafaksinin (OR 13.84, %95 CI 1.79, 106.90) plaseboya kıyasla intiharla ilişkili sonuçların olasılığını “en azından biraz” artırabileceğine dair düşük kesinlikte kanıt vardır.

Venlafaksinin, desvenlafaksin (OR 0.07, %95 CI 0.01, 0.56) ve essitalopram (OR 0.06, %95 CI 0.01, 0.56) ile karşılaştırıldığında intiharla ilgili sonuçlarda muhtemelen “en azından hafif” bir artışa neden olduğuna dair orta kesinlikte kanıt vardır. Antidepresanlar arasındaki diğer karşılaştırmalarla ilgili çok düşük kesinlikte kanıt vardı.

Yazarların vardığı sonuçlar

Genel olarak, randomize çalışmaların metodolojik eksiklikleri, yeni antidepresan ilaçların etkinliği ve güvenliği ile ilgili bulguların yorumlanmasını zorlaştırmaktadır. Bulgular, yeni antidepresanların çoğunun depresyon semptomlarını plaseboya kıyasla küçük ve önemsiz bir şekilde azaltabileceğini göstermektedir. Ayrıca, antidepresanların çoğunluğu arasında depresyon semptomlarının azaltılmasında küçük ve önemsiz farklılıklar olması muhtemeldir. Bununla birlikte, bulgularımız antidepresanların ortalama etkilerini yansıtmaktadır ve depresyonun heterojen bir durum olduğu göz önüne alındığında, bazı bireyler daha büyük bir yanıt yaşayabilir. Bu nedenle, kılavuz geliştiriciler ve tavsiyelerde bulunan diğer kişiler, bazı durumlarda bazı bireyler için daha yeni nesil antidepresanların kullanımına yönelik bir tavsiyenin gerekli olup olmadığını değerlendirebilir. Bulgularımız sertralin, essitalopram, duloksetin ve fluoksetinin (şu anda birinci basamak reçeteleme için önerilen tek tedavi) ilk seçenek olarak düşünülebileceğini göstermektedir.

İntihar riski altında olduğu düşünülen çocuklar ve ergenler sıklıkla araştırmaların dışında bırakılmıştır, bu nedenle bu ilaçların bu bireyler üzerindeki etkileri konusunda emin olamıyoruz. Bir birey için bir antidepresan düşünülüyorsa, bu çocuk/ergen ve ailesi/bakıcıları ile istişare edilerek yapılmalıdır ve yeni nesil antidepresanlarla tedavi edilenlerde tedavi etkilerinin ve intiharla ilgili sonuçların (kombine intihar düşüncesi ve intihar girişimi) yakından izlenmesini sağlamak, bu ilaçların bazılarının bu olayların daha yüksek olasılıkları ile ilişkili olabileceğine dair bulgular göz önüne alındığında, kritik olmaya devam etmektedir. Kılavuz tavsiyeleri uyarınca psikoterapinin, özellikle de bilişsel davranış terapisinin dikkate alınması önemini korumaktadır.^[1]