Ay'ın "Karanlık Yüzü": Ay'ın Uzak Tarafında Ne Var?

Ay'ın gümüşi yüzeyine baktığınızda, bir önceki geceyle aynı gölgeler ve şekiller fark edebilirsiniz. Yüz binlerce yıl önceki atalarımız da Ay'ın bizim gördüğümüz şeklini gördüler.

Ay'ın yalnızca bir tarafı Dünya’dan görülebiliyor. 1959 yılında Sovyet Uzay Aracı Luna 3, Ay'ın yörüngesinde dönüp eve fotoğraflar gönderdiğinde, insanlık ilk defa Ay’ın “uzak yüzünü” görebilmişti:

NASA's Goddard Space Flight Center Scientific Visualization Studio

Ay'ın sadece bir yüzünü görebilmemize sebep olan olay kütleçekim kilididir. Dünya ve Ay çok yakın olduğundan birbirlerine önemli ölçüde kütleçekimi kuvveti uygularlar. Bu gelgit kuvvetleri her iki cismin de dönüşlerini yavaşlatır. Bu kuvvetler, Güneş sisteminin birleşmesinden 100 milyon yıl sonra, Mars büyüklüğünde bir nesne ile proto-Dünya arasındaki çarpışmanın bir ürünü olarak oluştuktan nispeten kısa bir süre sonra Ay'ın dönüşünü yörünge periyodu ile senkronize olarak kilitlediler.

Ay'ın kendi ekseni etrafında bir dönüş yapması için gereken süre ile Dünya’nın çevresinde bir tur atması için gereken süre aynı ve yaklaşık 28 gündür. Bunun sonucu olarak Dünya'dan Ay'a bakıldığında, Ay'ın hep aynı yüzü görülür; Ay'dan Dünya'ya bakıldığında da Dünya, gökyüzünde hareketsiz şekilde görülür.

Ay'ın bize yakın olan tarafı hakkındaki bilgimiz daha fazla, çünkü onu görebiliyoruz. Astronotlar, NASA ile iletişim kurmaya devam edebilmek için, Ay görevlerinde Ay'ın Dünya'ya yakın olan tarafına indiler. Apollo görevinde alınan tüm örnekler de yine bu taraftan alındılar.

JSC/NASA

Ay'ın Uzak Tarafı, "Karanlık" mı?

Ay’ın uzak tarafı bizim açımızdan görünmese de, ona "Ay'ın karanlık tarafı" demek doğru olmaz (Pink Floyd'a saygılarla). Ay'ın her tarafı tıpkı bizim Dünya'da yaşadığımız gibi gece ve gündüzü yaşar. Bir ay içinde iki taraf da eşit miktarda gece ve gündüzü yaşar. Bir ay günü, yaklaşık iki Dünya haftası sürer.

Gökbilimciler, modern uydularla Ay yüzeyinin %100'ünün haritasını tamamen çıkardılar. Aşağıdan, Ay'ın her tarafını inceleyebilirsiniz:

Bir Çin misyonu olan Chang'e 4, şu anda Ay'ın uzak tarafındaki Aitken Havzası'nı keşfediyor - bu, oraya yapılan ilk görev! Araştırmacılar, Chang'e 4'ün kraterin yüzey özellikleriyle ilgili soruları yanıtlamaya ve Ay toprağında bir şeylerin yetişip yetişmeyeceğini test etmeye yardımcı olacağını umuyor. Özel bir firma tarafından finanse edilen bir İsrail misyonu olan Beresheet, Google Lunar X Ödülü için rekabet etmek için görevine başladı. 2019 Nisan ayının başlarında bir iniş girişimi sırasında kaza yapmasına rağmen, Beresheet ekibi yine de Moon Shot Ödülü'nü kazandı.

Ay'ın Uzak Tarafı Ne İşe Yarar?

Ayın uzak tarafı Dünya’dan gelen radyo dalgalarını alamaz, bu Ay'ın uzak tarafının "radyo dalgaları açısından karanlık" veya kısaca "radyo-karanlık" olduğu anlamına gelir. Orada, araştırmacılar Evren'den gelen, normalde yok sayılacak kadar zayıf sinyalleri ölçebilirler. Örneğin Chang'e 4, TV ve radyo yayınları ve diğer iletişim sinyalleri gibi insan faaliyetleri nedeniyle Dünya'dan tespit edilmesi imkansız olan, Güneş'ten veya ötesinden gelen düşük frekanslı radyo ışığını gözlemleyebilecek. Düşük frekanslı radyo, zaman içinde ilk yıldızlara ve ilk kara deliklere bakarak, gökbilimcilere evrenin yapılarının nasıl oluşmaya başladığına dair daha iyi bir anlayış kazandırıyor.

NASA/GSFC/Arizona Eyalet Üniversitesi

NASA/GSFC/Arizona Eyalet Üniversitesi

Sonuç

Uzay bilimcileri, insanlığın Mars'a ulaşmasına yardımcı olmak için Ay'ın kaynaklarına bakarak gelecekteki insan misyonlarına hazırlanırken, Rover misyonları da Ay'ın her tarafını araştırıyor. Örneğin, 2009 yılında NASA'nın LCROSS uydusu tarafından Ay'ın kuzey ve güney kutuplarının altında keşfedilen su, hidrojen ve oksijene ayrıştırılarak yakıt ve solunum için kullanılabilir.

Araştırmacılar, bazıları hiç gün ışığını görmemiş olan Ay'ın kutup kraterlerini keşfetmeye yaklaşıyor. Bu kraterler derin ve Güneş ışığının krater zeminine asla ulaşmadığı yerlerdir. Ay’ın bazı karanlık kısımları vardır fakat uzak tarafının tamamı karanlık değildir.