Ödüllü Soru Platonik aşk hakkında ne düşünüyorsunuz?

Bana kalırsa, bu sadece belirli nörokimyasal yolakları, özellikle de ventral tegmental alanın dopaminerjik projeksiyonlarını ve oksitosin/vazopressin salınımlarını cinsel birleşme hedefinden ayrıştırarak aktive eden, oldukça stabil bir kişilerarası afektif bağlanma biçimi. Temelde, limbik sistemin genellikle kaotik olan erotik komponenti olmaksızın, yani hormonal fluktuasyonların getirdiği gürültüyü minimize ederek gelişen, saf bilişsel ve duygusal rezonansa dayalı bir sosyo-duygusal destek mekanizmasıdır. Bu tür bir ilişki dinamiği, öngörülebilirliği ve düşük entropili yapısıyla, karmaşık insan etkileşimlerinde oldukça verimli bir bağlanma algoritması sunar; daha az değişken, daha net bir yatırım, hepsi bu.

Basitçe, cinsellik olmadan kurulan, kafa karıştırmayan sağlam bir bağ. İnsanlar duygusal olarak anlaşıyor, birbirine destek oluyor ama o klasik aşkın iniş çıkışları yok. Daha net, daha az karmaşık bir ilişki işte, o kadar.

Dolayısıyla benim değerlendirmem genel olarak olumlu; sonuçta, fayda-maliyet analizi çoğu zaman pozitif bir net değer gösterir.

Platonik Aşk: Derin Elemin Kutsanışı...

Kimi Platon ve Sokrates’e kadar işi götürüp “Ruhsal” ve “Bedensel” aşk ayırımına kadar gider. Kimi Platon’un bu kavramı asla kullanmadığını söyler. Kimi tek taraflı ve iradi olarak aşkının kutsiyetine halel getirmemek adına bu tercihte bulunduğunu söyler. Kimi ise ulaşılamayacak olana duyulan dayanılmaz arzunun bir sonucu der.

Ancak tüm bu farklı yaklaşımlara rağmen aşk evrim-bilimsel temelde ve biyolojik olarak üremenin, sağlıklı üremenin en güçlü aracından öte bir şey değil. Maddidir, hormonaldır, biyolojiktir, kimyasaldır ve en nihayetinde fizikseldir. Her birimiz de (istisnalar hariç) aşkın meyvesidir.

Dolayısı ile platonik aşkın geriye bir tek izahı kalır. Tek taraflı arzu. İşte bu arzu karşılık bulup doyurulamadığında ve evrimsel dayatmanın bir ürünü ve zorunluluğu olan üremeye aracılık etmediğinde, kimileri iç barışlarını koruma kimileri mantığa bürüme ve oradan kendine ilahi bir paye biçme adına platonik aşkı tanımlamaya çalışır.

Fakat buna rağmen büyük bir çoğunluk için ve sosyo-psikolojik bir çıktı olarak “el memnu matlup” ( yasaklanan arzulanandır) veya daha modern ifadesi ile “kaçan kovalanır” şeklindeki tanımlamalarda vücut bulan platonik aşkın üstünü kazıdığınızda, altından ve yine istisnalar hariç olmak üzere ve erişilemeyeceği düşünülene duyulan ,tamamen fiziksel aşkın arzusunun itiraf edilemeyişinin ardındaki özgüven sorunu çıkar.

İstisnai olarak da adı konmamış bir kibrin ürünü şeklinde reddedilmeyi kabullenemeyecek olanın bir tercihi de olabilir. Zira bu kategoriye girip bu derde düşüp cesaretini toplayabilenleri, bizler daha çok haberlerde izliyoruz ve ne yazık ki “ya benimsin ya toprağın” fragmanı ile.

Çok küçük bir kısmı da bana göre ve tanık olduğum için diyebilirim ki; karşıdakine duyduğu aşk öylesine derin olur ki, kendinden geçip onun mutluluğunu temel şiar edinir. Arada bir yoklar ve şayet onay ve karşılık alamayacağını fark ederse, aşkına zarar vermeme ve üzmeme adına aşkını kalbine gömer. Kimi Yeşilçam filmlerinde “ bacımsın” ifadesinin temelinde bu yatar. Sevgiyle…

Kumarda kazanamamak oynama duygusunu tetikliyor. Özlem duyulan bir birliktelik de istegi-arzuyu tetikliyor. Romeo ve Julia'nin birlikteligi önünde bir engel olmasaydi 3 yil sonra birbirlerini bosarlardi! Cünkü insan karsisindakinin hatalarini-kusurlarini-itici yönlerini ancak birarada yasadigi zaman görür. Birarada olamadigi zaman kafasinda onun karakterini mükemmellestirir!

Beğendiğiniz Bedenlere Hayalinizdeki Ruhları Koyup Adına Aşk Diyorsunuz

William Shakespeare

Platonik aşk, birine içten bir yakınlık hissedip bunu içinde yaşamak gibi bir şeydir. Ne bir karşılık beklersin, ne de bir adım atmak istersin belki. Ama o kişiyi düşünmek, onun iyi olduğunu bilmek bile sana yeter. Bu tür bir sevgi daha çok hayranlıkla karışıktır; uzaktan izlersin, sessizce seversin. Her şey kalbindedir ama diline kolay kolay düşmez.

Genellikle o kişi senin hislerinden habersizdir. Ama bu, hislerin değerini azaltmaz. Bazen bir bakışı, bir sözü ya da sadece varlığı bile sende iz bırakır. Birlikte olma arzusu değil de, sadece onun varlığını sevmek ön plandadır.

Tabii kolay bir şey de değildir. İçinde yaşadığın için zamanla yorabilir. Bir şeyler söylemek istersin ama susarsın. Kendi içinde bir denge kurman gerekir. Çünkü gerçek hayatta karşılığı olmayan bir duygu, zamanla ağırlaşabilir.

Yine de platonik aşkı tamamen kötü ya da boş görmek doğru değil. İnsan bazen bu tür duygular sayesinde kendini daha iyi tanır. Ne hissettiğini anlamaya çalışırken olgunlaşır. Birine değer vermek illa birlikte olmakla sınırlı değildir. Bazen uzaktan da çok sevilir bir insan.

Sonuç olarak, platonik aşk sessiz yaşanır ama içten olur. Beklentisizdir ama yoğundur. Ve bazen en derin duygular, en çok sustuklarında kendini belli eder.

Bu çok kişisel bi cevap olucak öncelikle bunu belirtmeliyim. Bence böyle bi durumda kalmak çok kötü ama bi yandanda iyi çünkü hala bir şansınız var demek. şöyleki bir kişiye duyduğunuz tek taraflı duyguları o size duymuyor olsada duymasını sağlamak için hala bir şansınız var. Bazen ne kadar uğraşırsanız uğraşın olmaz ama dediğim gibi o ihtimali gözarda edemezsiniz. Ben olsam onunla konuşup arkadaşça bir bağ yerine daha duygusal bağlar kurmaya çalışırdım böylelikle kurduğun bağlar kolay kolay unutulmaz ve bir etki bırakır. Yeterince duygusal bağ kurduğunda zatten sizsiz yapamayacağını hissediceği için o da size birtakım hisler beslemeye başlar. Tabi herşey iyi olucak diye bir şey yok bu bağları kurma fırsatı dahi vermeyebilir bu durum içinde önceden kendini bu duruma hazırlamış olman gerek çünkü bu duygular insanı depresyona sokabilir. Umalımki herkes mutlu olsun sorudan biraz saptım kusuruma bakmayın.