Korku filmlerindeki olayların gerçek olmadığını bildiğimiz halde neden korkarız ve hatta bazen etkisinden kurtulamamız neden uzun sürer?

Korku doğal bir reaksiyondur ve hayatta kalmak için olmazsa olmazdır. Eğer korku duygumuz olmasaydı doğada vahşi hayvanlardan kaçamaz, saklanamaz ve dolayısıyla neslimiz tükenirdi. Bu duygunun günümüze kadar gelmiş olmasının sebebi ise doğada yaşayalım veya yaşamayalım korkunun hala daha bizi hayatta tuttuğudur. Örneğin yolda elinde silah tutan birini gördüğünde korkar, yanına yaklaşmazsın. Çünkü o silahın sana zarar verebileceğini bilirsin. Eğer korku duygun olmasaydı o silahtan kaçmaz ve belki de zarar görürdün.

Korku filmi izlerken gösterdiğimiz reaksiyon korkudan ziyade jumpscare etkisi olarak tanımlanabilir. Bu korku değildir Jumpscare etkisi vücudunuza hiç bilmediğiniz bir zamanda bir iğne batırıldığında verdiğiniz tepki ile aynıdır. Yani korku değildir.

Vücudumuz korku anında ilk olarak kaçma tepkisini verir. Bir tehdit görür korkar ve kaçmaz isteriz. Bunun sebebi kaçmanın tehlikeden kurtulmanın görece en kolay yol olmasıdır.

İkinci olarak saklanma gelir eğer kaçamıyor isek saklanmayı tercih ederiz.

Bunlarda sırayla ikisi de işe yaramadıysa veya yaramayacak durumda ise geriye sadece savaşmak kalır. Ölümüne savaşmak değimi de buralardan gelmedir. Savaş, ölüm riskinin en yüksek olduğu seçenek olduğundan son sıradadır ve bu son savaş sırasında beyin, yaşamla ölüm arasında olduğunu hisseder ise elinden geleni yapar ve tüm gücümüzü o an kullanırız.

Keçiler gibi bazı hayvanlarda bayılma, ölü taklidi yapma gibi korkuya verilen farklı tepkiler de vardır. Tabii bunun ne kadar işe yaradığı tartışılır.

Özetle korku = hayatta kalmaktır ve insanlığın yırtıcılardan sıyrılıp bu zamanlara gelmesindeki belki de en büyük sebeplerden biridir.