Karadeliklerin radyasyon yayması biraz farklı bir şekilde gerçekleştiği düşünülüyor. İlk defa Stephan Hawking tarafından ortaya atılan Hawking radyasyonu şu şekilde çalışıyor.
Kuantum fiziğinde matematiksel olarak var olan fakat gözlemle varlıkları kanıtlanamayan dolanık (çift) sanal parçacıklar diye adlandırılan parçacık türleri var. Bunlar boşlukta bir anda çok kısa bir süreliğine var olup tekrar kayboluyorlar. Bir karadeliğin olay ufkunun tam sınırnda eğer bu şekilde sanal parçacık çiftleri oluşuyorsa bir parçacık karadeliğin çok yüksek kütleçekimden dolayı olay ufkunun ötesine geçebilir. Diğeri ise oluşurken sahip olduğu kinetik enerjiden dolayı olay ufkundan kaçabilir. Kaçan parçacık karadelikten minik de olsa bir enerji aldığı için, bu, radyasyon olarak gözlemlenebilmesi lazım. Bu şekilde karadelik sahip olduğu enerjiyi evrene ışıma yaparak yok olabilir. İşte buna Hawking radyasyonu deniyor. Fakat bu radyasyon o kadar düşük ki, normal bir karadaliğin bu şekilde ışıma yapıp kaybolması yüzlerce trilyon sene sürebilir.[1]
Kaynaklar
- S. W. HAWKING. (1974). Black Hole Explosions?. Nature, sf: 30-31. doi: 10.1038/248030a0. | Arşiv Bağlantısı
