Sevgi karşıdaki varlığın (kişi, hayvan, obje, başka bir duygu, etc.) bana olan faydası ile alâkalıdır. Ben birini severim, çünkü o birinin varlığı beni mutlu eder. Bu mutluluk da beklentilerim ile alâkalıdır. Bana uyan ve benim tatmin olacağım şeyleri yapasınız ki sizi seveyim. Yani benim sizi sevmem için beni tatmin edecek özelliklere sahip olmalısınız. Eğer ben sizin benim gibi insan olmanızı önemsemiyorsam, sizin robot olmanız benim için anlam ifade etmez. Eğer önemsiyorsam, sevgim azalır/artar.
Bu da sorunun imâ ettiği sevginin objektif değerlere sahip olduğu iddiasını yanlışlar. ''Bunu sevmeye değer mi?'' sorusu saçmadır, beklentilerim bu yöndeyse veya beklentilerim bu alanın dışındaysa, yani bunu önemsemiyorsam, sevmeye devam ederim. Yok, insan olması sevgimi arttıran ya da en başında sevmemi sağlayan bir etken ise, sevgim azalır/ sevmeye devam etmem. Her şey benim tatminim ile alâkalıdır, her şey orada değer bulur.