Yaklaşık yüz yıl önce, 29 Mayıs 1919'da bir güneş tutulması sırasında yapılan ölçümler, Einstein’ın genel görelilik teorisini doğruladı. Bundan daha önce ise Einstein, ışığı anlama biçimimizi kökten değiştiren özel görelilik teorisini geliştirmişti. Bu teori günümüzde bile parçacıkların uzayda nasıl hareket ettiğini anlamamıza rehberlik ediyor ki bu da uzay araçlarını ve astronotları radyasyondan korumak için hayati bir araştırma alanı.

Özel görelilik teorisi, ışık parçacıklarının, yani fotonların boşlukta saatte yaklaşık 1.079.252.848 km gibi sabit bir hızla yol aldığını gösterdi. Bu hız, ulaşılması son derece zor ve de bu ortamda aşılması imkânsız bir hızdır. Ancak uzayın her yerinde, kara deliklerden Dünya’ya yakın çevrelere kadar parçacıklar gerçekten inanılmaz hızlara çıkmaktadır; bazıları ışık hızının %99,9’una kadar ulaşmaktadır.

Bir disiplini tanımlamak, onun konusunu, yöntemini, amacını ve diğer disiplinlerle olan benzerliği ve farklılığını ortaya koymayı da içermelidir. Bunlar yapılmadıkça disiplini tanımlama girişimi kendi içinde birçok potansiyel sorun ortaya çıkarabilir. Din felsefesini tanımlama girişimleri çoğu zaman bu potansiyel sorunları gözden kaçırabilmektedir.

Din felsefesinin konusunu din, yöntemini ise felsefe oluşturmaktadır. Dine dair tüm kavram ve çalışma alanlarını felsefi yöntem ve perspektifle ele alan bu disiplin; bilişsel bilimlerin inancı (İng: faith) ele alan çalışma alanlarıyla beraber din psikolojisi, din antropolojisi ve din sosyolojisi de dahil olmak üzere son yılların en hızlı gelişen alanlarından biridir. 60 yıl öncesine kadar din felsefesinde uzmanlaşmış profesyonel felsefeci sayısı görece az iken, bugün birçok alanda aynı anda hatırı sayılır çalışma yapan felsefeciler mevcuttur. (Graham Oppy, Paul Draper, Micheal Martin, William Lane Craig, Richard Swinburne, Alvin Plantinga vb.) Öyle ki din felsefesi, felsefenin en geniş kapsamlı alanlarından biri gibi görünmektedir. Din felsefesinin zihin felsefesi, bilim felsefesi, epistemoloji, etik ya da metafizik gibi diğer felsefi alanlarla doğrudan olarak; fizik, nöroloji gibi felsefe dışı disiplinlerle de dolaylı olarak ilişki içinde olmaması neredeyse imkansızdır. Bu nedenle din felsefecileri asgari düzeyde bahsedilen diğer alanlara dair de bilgi sahibi olmak konusunda dikkatli davranmışlardır. 

Michael Lässig, 19 Ocak 2030 gecesi (hala yaşadığını ve gökyüzünün pırıl pırıl olacağını varsayarsak), Almanya'nın Cologne şehrindeki evinden dışarı adımını attığında dolunayı göreceğinden emin olabiliyor.

Lässig'in bunun gerçekleşeceğine dair bu güveni, gelecekten psişik mesajlar almasından kaynaklanmaz. Ay'ın dolunay halinde olacağını bilir; çünkü bunu ona söyleyen fizik bilimidir. Cologne Üniversitesi'nde fizikçi olan Lässig şöyle diyor:

Sıfır-toplamlı önyargı, insanların yanlışlıkla belirli durumları sıfır-toplamlı olarak görmelerine neden olan bilişsel bir önyargıdır: Sıfır toplam, bir tarafın kazançlarının diğer tarafların kayıplarıyla birebir dengelendiği durumlara verilen bir isimdir; dolayısıyla "sıfır toplamlı önyargı" da aslında bu dengenin olmadığı durumlarda, dengenin olacağına yanlış bir şekilde inanç beslemek demektir.^[1] Örneğin, sıfır-toplamlı düşünce, söz konusu kaynağın aslında sınırsız ve serbestçe kullanılabilir olduğu durumlarda, insanların sınırlı olduğunu düşündükleri bir kaynak için rekabet olduğunu düşünmelerine neden olabilir.

Bu düşünce, hem bireysel hem de toplumsal ölçekte çeşitli durumlarda insanların düşünce ve davranışlarını şekillendirebilir, bu yüzden bunu anlamak önemlidir. Bu nedenle, aşağıdaki makalede sıfır toplamlı önyargı hakkında daha fazla bilgi edinecek, insanların bunu neden deneyimlediğini anlayacak ve etkisini azaltmak için neler yapabileceğinizi göreceksiniz.

İnsanlarda ahlaki durumun mevcut olduğu ancak insan-dışılarda mevcut olmadığı fikrini meşru kılan, insanlıkla ilgili ayırt edici bir şey var mıdır? [Ç.N. “non-humans”, yazı boyunca insanın dışındaki hayvan türleri anlamında kullanılmaktadır; E.N. "non-persons", yazı boyunca bilişsel melekeleri yerinde olmayan insanlar veya kişilik/birey hakları bulunmayan canlılar için kullanılmaktadır.]

Bu soruya bulunacak bir yanıt filozoflar arasında olduğu kadar, felsefenin dışında kalıp da insan-dışı hayvanlara davranış şeklimizle ilgilenenler arasında da önemini giderek artırmıştır. Kimileri için bu soruya verilecek yanıt bizleri, insanların doğasını ve ahlaki zorunluluklarımızın makul kapsamını daha iyi kavramaya götürecektir. 

Parazitler, kaynak ve besin edinebilmek için bir konak canlıya ihtiyaç duyan organizmalardır. Bir parazit öncelikle konak canlı bulur, ardından içine veya üstüne yerleşir ve nihayetinde onu bir kukla gibi kullanmaya başlar (her parazit konağının davranışlarını ele geçirmez; ancak bu yazıda bunu yapabilen parazitlere odaklanılacaktır). 2019'da yayımlanan Parasite Manipulation of Host Behavior (Tür: "Konak Canlıların Davranışlarında Parazit Manipülasyonu") isimli bir makalenin ifadesiyle bu parazitler, "birer nöromühendistir". Bu parazitler konak canlılara bulaşıp onların merkezi sinir sistemlerini kontrol edebilir. Öyle ki sırf bu konuyu araştıran bir bilim dalı bile doğmuştur: Nöroparazitoloji!

Nöroparazitoloji, bir türün (parazitin) başka bir türün (konakçı) belirli bir sinir ağını ve dolayısıyla belirli davranışlarını nasıl değiştirdiğini araştıran, yeni yeni gelişen bir bilim dalıdır. Milyonlarca yıllık evrim boyunca geliştirilen bu tür parazit-konak etkileşimlerinin bir kısmında, parazit, konakçının bilişsel işlevlerini manipüle etmek için konakçı beynin nöronal devrelerine müdahale eder. Birkaç örnek vermek gerekirse:

Çoğu akademisyen ve bilim insanı, bilimin popülerleştirilmesinin önemini çok iyi bilir. Bu kişiler genellikle bilimin sadece bilim için değil; aynı zamanda halk için de olduğu nosyonunu şiar edinirler. Bu nedenle çocuk kitapları, popüler bilim kitapları, çizgi filmler, belgeseller, halka açık seminerler gibi faaliyetleri sürdüren popüler bilimcileri alttan alta veya açık bir şekilde desteklerler.

Ancak bilim insanları arasında "kariyer bilimcisi" olarak adlandırılan bir diğer grup bilim insanı, bilimin halk için değil; bilim için olduğu nosyonunu şiar edinerek; popüler bilimin sadece medyatik ve şova dönük bir uğraş olduğunu; popüler bilimle uğraşan akademisyenlerin "gerçek bilim insanı" olmadığını, dolayısıyla bu kişilerin akademik sıfatlarının geçersiz olduğu, profesyonel bilim organizasyonlarında yer almamaları gerektiğini; bilim insanlarının tek değer ölçüsünün yayınladıkları akademik makaleler olduğunu savunmaktadırlar.

Hakaret amacıyla söylenen “Sen tam bir Neandertalsin!” sözü son birkaç yıldır araştırmacıların soyu tükenmiş akrabalarımızdan miras kalan genleri tanımlamaya başlamasından beri farklı bir anlam kazandı. Araştırmacılar, Hırvatistan’daki Vindija Mağarası'nda bulunan bir Neandertal kadının 50.000 yıllık kemik parçasının genomunu dizileyerek Afrika dışındaki canlıların Neandertallerden aldıkları yeni gen varyantlarını Science'ta yayınladılar. Dizilenen DNA’nın bir kısmı kolesterol düzeyini, göbeğin yağlanmasını, şizofreniyi ve diğer hastalıklara yakalanma riskini etkileyebilen bölgelerden geliyordu.

Bu genom, Neandertallerden modern insana hangi DNA'ların, ne zaman ve nerede geçtiğini ve bu DNA'ların günümüzde hangi hastalıklara neden olup hangilerini önlediğini güvenilir şekilde ortaya koyan ayrıntılı Neandertal dizisinin ikincisidir. Nashville’deki Vanderbilt Üniversitesi’nden evrimsel genom kimyageri Tony Capra, bunun gerçekten heyecan verici olduğunu, çünkü iki Neandertal genomunun bize normalden iki kat bilgi sağlayabileceğini söylüyor.