Günümüz bilişsel psikoloji camiasında çoklu zeka teorisini destekleyen ampirik ya yok ya da nadir. Ne Thurnstone'un ne de Gardner'in çoklu zeka modelleri mevcut veriler tarafından desteklenmiyor ve bir asırı aşkın bir süredir biriken literatürün nerdeyse tamamı Charles Spearman'ın genel zekanın tek bir g faktörü ile belirtebileceğini öne sürdüğü modeli destekliyor. Bunun sebebi farklı bilişsel kabiliyetleri ölçmek için standardize edilerek nüfus normuna göre ayarlanmış testlerin faktör analitik bir şekilde ele alınması bu alt-testlerden oluşan kümede elde edilen skorların birleşerek kovaryasyon gösteren bir yapı ortaya çıkartmalarıdır. Psikometrik g faktörü diye kavramlaştırdığımız bir gizli (latent) değişken zekanın yapısını gösteren bir modelde her zaman en tepede bulunarak kendinden altta bulunan değişkenlerin kovaryasyonuna sebep olur. Artık çoklu zeka teorilerinin yeniden kabul edilmesi gibi bir paradigma gerilemesinin mümkün olmadığı da Cattel-Horn-Carrol modeli ile Thomas J. Bouchard'ın öne sürdüğü model gibilerinin ampirik veriler tarafından aşırı sağlam bir şekilde desteklenmesidir.
Bununla birlikte de davranışsal genetikçilerden bilişsel psikologlara kadar zekayı araştıran belli başlı uzmanlar tarafından imzalanan "Mainstream Science on Intelligence"da da zekanın en güçlü temsilcisinin g faktörü olduğu belirtilmiştir.
