6 yaşımda misafirliğe gittiğimiz bir komşuda satranç taşları ve tahtası ile karşılaşmıştım. . Nasıl oynandığını öğrettikleri an büyülenmiştim. Hiç bir oyuncak, hiç bir oyun beni satranç kadar etkilememişti. Her tanıştığım çocuğa mutlaka sorardım "satranç biliyor musun? " ne yazık ki kimseler bilmiyordu. Bilen az kisi de sıkıcı buluyordu. Hala hüznünü içimde taşırım.
Satranççç satrançla tanışmam misafirliğe gittiğimde oldu vitrinin üzerinde camdan yapılmış bir satranç hala gözümün önünde mavi bir cam üstünde piyonlar, atlar, kale, fil çok ilgimi çekmişti. Ancak profesyonel bir satranç oyuncusu olamadım.
Okulumuzda satranç grubu vardı ancak ben onu tercih etmemiştim o zamandan beri keşke etseydim diyorum. Dersleri çocukluğundan beri iyi olan benden 1 yaş büyük kuzenim (23) şu an ODTU'de okuyor onun bir satranç takımı vardı böyle dikkat çekici süslü değil ama o bize yeterdi hep oynardık, buluştuğumuzda o takım yoksa hemen google 2 kişilik satranç yazardık ve oynardık.. Ben her zaman beyaz renk olmayı tercih ederdim hala daha da öyle beyaz asillik ya önce o başlıyor ya :)). Hala daha kuzenime karşı oyunu kazanamadım belki şu an oynasak kazanabilirim ama bu durumda birbirimizi zor görüyoruz görüşün de hemen kafeye gidelim kahve alalım gezelim kafasındayız. Çocukluğumuz ve çocukluğumuzdaki oyunlar her şey daha güzeldi.. Evet ben satranç biliyorum.
Ben de küçük yaşta öğrendim ve oynamayı severdim. Ama oynayacak fazla kimse bulamazdım. Abim (benden 5 yaş büyük) oynardı ama yenilince çok agrasif olurdu, o sebeple onla oynamak istemezdim.
Şimdi oğlum çok hevesli ve sık sık oynamak istiyor, hevesini kırmamak için kazanmasına sıklıkla izin veriyorum:)
Kızım da bazen oynuyor ama çabuk sıkılıyor. Sürekli en baştan başlayınca bana da hep aynı geliyor (yani başlangıç hamleleri). Oğlumun merakı devam ederse daha büyüyünce satranç kulübüne göndereceğim. Almanya'da hemen her şehirde var.
Artık bilgisayar oyunu olarak veya online oynamak da mümkün. Hatta bana şu linki göndermişti birisi: chess.com
