16 yaşındaki birinin böyle hissetmesi çok normal :) ne istediğini bilmemek, hedef koymak konusunda kararsız olmak, geleceği planlamaktaki farklı görüşler bunlar çok normal ben de 16 yaşımdayken aynı şeyleri fazlasıyla hissediyordum.
sana tavsiyem sürekli bir hedefin olsun. mesela senin yaşındayken benim hedefim üniversite sınavı için üniversite araştırmak, güzel bölümleri kazanmak sürekli ders çalışmak gibi şeylerdi. yani sürekli enerjini, zamanını ve paranı harcarken seni tatmin eden ve motive eden bir hedefin olsun. üniversiteyi kazandığında da aynı şekilde güncel hedefler bulmalısın kendine. sürekli bir çalışma isteğin ve motivasyonun olsun.
şimdi bir hedefin olduğunu varsayıyorum, tamam çalışıyorsun ve çalışma motivasyonun var, şimdide çalışmadığın zamanlarda seni tatmin edecek uğraşların olması lazım. bu sanatsal bir uğraş olur, spor olur hiç fark etmez yeter ki bir uğraşın olsun ve yapınca uğraşınca seni mutlu etsin. hobi ile uğraşmak kadar güzel bir şey yoktur, benimki hep yemek yemek ve yemek yapmak olmuştur(çok güzel kebap yaparım bu arada :)
kendini geliştirmekten asla taviz verme, sürekli kendini geliştirmek için uğraş. zamanını iyi değerlendirmek için kitap okumaktan daha güzel bir yöntem yoktur. sürekli bir merakın olsun, bu fark etmez tarih, ekonomi, bilim, felsefe, politika, sosyoloji, psikoloji, fizik, biyoloji, sanat, kişisel gelişim, roman, dinsel, edebiyat, roman, çizgi roman, tiyatro, şiir ne ilgini çekiyorsa yatağa yattın zaman bu günüm boş geçmedi demelisin kendine. insan kendini geliştirmeyi kestiği an depresyona gireceğini düşünüyorum.
en önemlisi de kendini sev, eğlenmeyi bil, ne istediğine karar ver.
bilim sana yol göstersin✌️😜
