Bir aslanın yemek için başka bir aslanı avlaması için gereken enerji bir gazeli avlaması için gerekenden daha fazla ve çok daha fazla riskli.
Genel olarak karnivorların hem sayıca fazla, hem cüssece iri ve nispeten korunmasız olan yavru veya sürünün en zayıfı otçul beslenen hayvanları tercih ettiğini görüyoruz.
Artropodlarda dahi özel durumlar dışında (dişi peygamber devesinin çiftleşmeyi gerçekleştirmek için erkeği yemesi) kendi türüyle beslenen yok.
Insan pratiklerinde yaşadığımız bir durum bununla ilgili ipuçları veriyor. Büyükbaş hayvan yetiştiriciliğinde bir dönem sığırlar protein kaynağı olarak kendi türlerinin mezbaha artıklarından oluşan yemlerle beslendi. Bir müddet sonra BSE (bovine spongiform encephalopathy) yani deli dana hastalığı ortaya çıktı. Bu hastalığın kaynağının prion adı verilen özel bir protein olduğu biliniyor. Benzer bir durum yani prionlar tarafından oluşturulan bir hastalık "kuru" olarak bilinen ve Papua Yeni Gine'de gelenek olarak ölülerinden yiyen bir kabilede de saptandı. Bu tecrübeler ışığında kendi türü ile beslenmenin ideal bir yöntem olmadığını söyleyebiliriz.