Kendi dış görünüşümüzü genellikle beğenme eğilimindeyken, neden kendi sesimizi beğenmeme eğilimindeyiz?

Merhabalar

Beynimiz, simetri kavramına oldukça hassastır. Ayna, benzersiz simetrisiyle yansıttığı görüntüde kendi görünüşümüzün tersini yansıtır. Mesela sağ gözünüz sol tarafta gözükür. Dolayısıyla aynaya baktıça yüzümüzdeki asitmerik durumlar gittikçe gözünüzde normalleşmeye başlar. Ancak kamera açılarında (ve özellikle ayna özelliği kullanılmıyor ise) görüntü yansımanızı tam yansıtmıyor olabilir ve bu durumda yüzünüzdeki asimetri aynadan farklı olarak gözünüze daha çok batar. Elbetteki sonucunda görüntüyü de kanıksayacak ve asitmetrinin belirginliği dolayısıyla görüntü hoşunuza gitmeyecektir. Sadece ayna efekti de değil ışık, açı ve başka çeşitli ortam şartları da görüntüyü etkiler bu durumlarda da asimetri belli olacaktır.

Sesinizde de benzer durum geçerlidir. Ses kayıt cihazları sesinizin kusursuz bir kaydını yapamaz. Gün içerisinde konuşurken sık sık kendi sesinize marus kalırsınız. Bu duruma beyniniz öylesine alışırki ses kaydındaki küçük pürüzler bile anlaşılmaya başlar. Çevredeki seslerin mesela varsa yankılanmanın etkisiyle sesiniz kulağınıza oldukça yabancı gelir ve kendi sesinize benzetemeyip rahatsız olursunuz.

Sonuç olarak aynada marus kaldığınız görüntü ve normal zamandaki sesiniz beyninizde o kadar normalleşir ki mükemmel olmayan cihazlarımızdaki çok küçük pürüzleri bile ayırt edebilir duruma gelirsiniz. Bu kavrama Marus Kalma Etkisi denir ve Evrim Ağacının web sitesinde de bu yazıya buradan veya aşağıdaki kaynaktan da ulaşabilirsiniz. Aslında kötü gözükmüyorsunuz veya sesiniz kötü değil sadece herkes gibi hassas bir beyniniz var o kadar.