Fiziksel aktiviteler insanı iyi hissettirir. Ve bazı insanlar için bağımlılık yapıcı bile olabilir çünkü bizi iyi hissettiren endorfin ve nörotransmitterler salgılatabilirler. Bize iyi hissttiren bir şey varsa biyolojik amaçlarımızla büyük ihtimal örtüşüyordur ve bunları bir dahaki sefere daha kolay yapmamız yararımıza olacaktır. Bir aslan size saldırırsa ve aslanı öldürmeyi başarıp altında kalırsanız hayatta kalmak için kaslarınızı kullanıp o aslanı üstünüzden atmaktan başka şansınız yoktur ve bu hayatta kalma ödülü olduğu için kaslar ve beyin tarafından hatırlanır. Bunu yapay olarak her gün spor salonuna giderek yaparsanız da benzer etkiyi yaratır. Çünkü kasların yırtılması ve onarılması genelde vahşi doğada hayati tehlikelerde görülür. Ve siz ne kadar hayati tehlikede olmasanız da kaslarınızın ve beyninizin bunu bilmesinin yolu yoktur çünkü kasınız ve beyniniz böyle şeylerle daha önce dediğim gibi sadece vahşi doğada karşılaşır ve günümüzde de aynı mantıkta çalışır. şimdi spor kısmını anlattım, daha basit fiziksel işlere gelirsek, bunun cevabı da motor becerilerindedir. bisiklet sürmek, şu an yaptıgım gibi klavyede yazı yazmak, yürümek, koşmak bile motor becerilerinin kaslarla beraber çalışmasındandır. bunları yıllar sonra bile yapabilmemizin sebebi öğrendiğimiz motor becerilerin beyindeki kas hafızası tarafından saklanmasıdır. Kas hafızası, belirli bir motor görevi tekrarlayarak hafızaya almayı içerir. Bir hareket zamanla tekrarlandığında, beyin bu görev için uzun süreli bir kas hafızası oluşturur ve sonunda bilinçli çaba gerektirmeden gerçekleştirilebilir. Beyinde depolanmasının sebebi kaslarımızın ve beynimizin, bu tür aktiviteleri daha önce yaptığımızda biyolojik amaçlarımızla örtüştüğünü hatırlaması ve bu nedenle onların depolanması gerektiğini düşündüğünden olabilir. Ayrıca bir hareketi tekrarlı yapmak da benzer etkiyi yaratacaktır. (ekleme: sigara içmeyi bilen biri 10 yıl bıraktıktan sonra da içmesi gerektiğini neden bilir? uyusturucu kullanan biri 30 yıl sonra niye hala nasıl yapılacagını bilir? çünkü bunlar beynimizi kandırıp biyolojik amaçlarımıza katkısı olduğunu inandırır ve nasıl yapılması gerektıgını bundan dolayı depolar)
Kaynaklar
- K. Gundersen, et al. (2016). Muscle Memory And A New Cellular Model For Muscle Atrophy And Hypertrophy. Journal of Experimental Biology, sf: 235-242. doi: 10.1242/jeb.124495. | Arşiv Bağlantısı
- R. Shusterman. (2012). Muscle Memory And The Somaesthetic Pathologies Of Everyday Life. Thinking through the Body: Essays in Somaesthetics, sf: 91-111. doi: 10.1017/CBO9781139094030.007. | Arşiv Bağlantısı
