Öyledir. Ama yine de bu yaşadığımız hayat elimizde varolduğuna dair emin olma ihtimalimizin en yüksek olduğu şeydir. Yaşadığımız şeyler, tecrübe edebilececeğimiz şeyler,hislerimiz elimizdeki tek şeydir. Birinin ne yaşamış olursa olsun bu hayata dair,yaşayabileceği güzel şeylere dair ümidini kaybetmemesini isteriz. İyi ki yaşamışım,ne kadar çok şey kaçırmışım mentalitesine kavuşmasını dileriz. Üç sebebi olduğuna inanıyorum bu durumun. İlk olarak eğer vazgeçirebilirsek ve hayatı iyiye giderse yaşayacağımız tatmin,birini kurtarmış olmanın verdiği haz,vazgeçiremezsek ve intihar ederse yaşayabileceği güzel şeyleri kaçırmış olmasından,birini kurtaramamış olmamızdan gelen vicdan azabı. Diğeri ise aynı tür olmamız,ikimiz de insan olduğumuzdan dolayı aynı türdeki başka birini kaybetmek istemiyor olabiliriz. Büyüdükçe sahip olduğumuz ideolojilerden dolayı belirli gruplara mensup insanları ötekileştirmiş ve onların ölmüş olmasını diliyor olabiliriz fakat aynı türe mensup bireyler bir diğerinin ölümünü istemez. Benzer varlıklarız ve belki evrimsel olarak geçmişte bir bütün olarak diğer canlılara karşı savaşmamızdan gelen grup üyesini kaybetmeme isteği de olabilir.