Güzellik gerçekten göreceli midir?

Guzellik, zaman ve mekan icinde degisen bir kavramdir. Farkli toplumlardaki guzellik algisi farkli oldugu gibi, farkli zamanlarda guzel olarak kabul edilen normlar da degisiklik gosterir. Bunun en net orneklerinden biri Neolitik'te bulunan tanrica figurinleri, bugun genelin kabul etmedigi guzellik normlarini tasiyor. Benzer sekilde, bugun yasayan farkli toplumlardaki guzellik algisi da degisiklik gosteriyor. Ornegin, yuzme ve atletizm gibi sporlar vucut tipinde degisiklige sebep oluyor (kalca, omuz vb.). Brezilya'daki kadina dair guzellik algisi sporla degisen daha fit gorunumlu vucut tipine olumsuz baktigindan kiz cocuklari bu tarz sporlara yonlendirilmiyor (Kottak, 2002). Bu durum, kulturel yapinin, guzellik algisina etki ettigini gosteriyor. Mevcut kulturel altyapinizla kuzeyde yasayanlari daha guzel olarak nitelendiriyorsunuz ancak farkli zaman veya mekanda yasamis ve kulturlenmis kisiler icin bu algi gecerli olmayabilir. Kisacasi, hissiyatinizin sebebi kulturel altyapiniz gibi gorunuyor.

Güzellik algısının kişiden kişiye, kültürden kültüre ve zamanla değiştiğinin altını çizerek gene de evrim sürecinin sayesinde gelişmiş belli başlı bazı evrensel güzellik standardlarının da söz konusu olduğuna dair birçok kanıt bulunmaktadır. Değişken asimetri (fluctuating asymmetry) seviyesinin evrensel olarak güzellik algısı ile negatif korelasyon gösterdiğine dair çok sayıda detaylı araştırmalar mevcuttur (Manning et al. 2002)(Chatterjee 2013). Bunun yanında belirli bir nüfusun ortalama yüzüne yakınlığın ve eşeysel dimorfizm seviyesinin de güzellik ile pozitif korelasyon gösterdiğine dair de birçok araştırma bulunmaktadır (Chatterjee 2013). Buna ek olarak bel kalça oranının da birçok toplumda kadınlar için 0.7, erkekler için de 0.9 olduğuna dair kanıt bulunsa da örneklem çeşitliliğinin olmaması bunun bütün nüfuslara daha genelleştirelemeyeceği anlamına gelir. Ancak özellikle de evrensel dişi güzellik standartlarına gelince neoteni kültür ve bireye bağlı olmaksızın sabit bir özelliktir. Neoteni kısaca jüvenil morfolojik özelliklerin erişkinlikte sürdürülmesidir. Bu tür özelliklerin doğurganlık ile ilişkili olmasından dolayı güzel bulunduğuna dair geniş bir çalışma Jones et al. (1995) tarafından yapılmıştır.