İnsanlar ''iyi'' ve ''kötü'' davranış biçimlerini çeşitli durumlarda çeşitli şekillerde uygulayabilirler. İnsanlar bazı durumlarda diğer insanlara ''iyi'' veya özgecil davranabilir. Bu durumlardan biri akraba seçilimi bağlamında açıklanabilir. Kabaca açıklamak gerekirse bir insan diğer insana akrabalık derecesinde özgecil davranır çünkü akrabalık derecesi ne kadar yakınsa genleri o kadar benzer ve kendi genetiğine benzeyen insanlara özgecil davranmak kişinin evrimsel başarasını artırır. Ayrıca insanlar akrabaları dışında genelde bu kadar cömert değillerdir. Bir şey kendi işine geliyorsa onu yapmak kötü bile olsa eğer bu kötülüğün cezası olmayacaksa kötü davranmak kişi için iyidir. Bunu davranış ekonomistlerinin sürdürdüğü özgecil ve hilekarlık kuramları uyarınca biliyoruz. Bunun[1] güzel örnekleri tutuklu ikilemi gibi örneklerdir.[1][2] Bunun bir diğer güzel örneği de temeli kolektivizme dayanan komünist ve sosyalist devletlerin bu ideolojileri uzun süre devam ettiremedikleri olabilir. Elbette insan davranışları çok fazla karmaşıktır ve dediğiniz kavramların içine oldukça fazla şey sığdırılabilir ama genel olarak durumun böyle olduğu söylenebilir.
Kaynaklar
- S. Craig Roberts. Applied Evolutionary Psychology.
- Richard dawkins. Selfish Gene.
