Cennet ve cehenneme inanıyor musunuz, neden?

Cennet ve cehennem sembolleri, negatif ve pozitif in üst kutupları olarak düşünülebilir. İçinde bulunduğumuz fizik evren, polarize bir yapıda, sahip olduğu enerji azalarak, nötr noktasına gitmektedir. (işleyiş olarak. sonun nasıl olacağını bilmiyoruz). Dünya sahasına gelen her bireyin bu pozitif negatif - iyi kötü - doğru yanlış kutupları içinde yaptıklarının bir sonucu olmak zorunda. Sayısal bir değer olarak düşünülebilir. Nötrün altında kalanlar (olumsuz davranışlar fazla), nötr ün üzerine çıkabilenler (olumlu etkileri fazla). Nötr kalanlar. Ölüm sonrası kişinin değerinin -eksi-den nötre gelebilmesi için bir işleme ihtiyaç duyduğunu öngörebiliriz. nötr üstü olanların frekansı zaten yüksek, beden ve bilinç sınırları kalmadığı için artık sürekli olarak sonsuz pozitifte kalacaklar.

Tasarımcı, fizik evrende bir denge - polarizasyon dengesi kurmuşsa, bu sistem içinde vakit geçirmiş her bilincin elde ettiği bir sonuç olmalı ve bu sonuç, onun ölüm sonrası frekansını belirliyor olmalı.

Cennet ya da cehennem veyahut ahiret, ölümden sonra hayat, ölümden sonra dirilme inancı geçmişten günümüze bir çok dinde ve inanışta var olmuştur. Kimi insana göre ilkel bir inanıştır ve zaten onun için inançtır.

"Siz inanıyor musunuz, neden?" şeklinde sorulduğu için cevabım kendi inancıma göre olacaktır. Evet inanıyorum. Eğer Allah varsa ki var olduğuna hiç kuşku duymadan, aksine ihtimal vermeden inanıyorum evet Allah varsa ahiret de vardır. Çünkü bu dünyanın geçici olması ona rağmen insanın sonsuzluk duygusu içinde yaratılması, sonsuzu istemesi, sonsuz zevklere ihtiyaç duyması ama bunları bu dünyada elde edememesi buna kanıttır. İnsanın adalet istemesi ama çoğu zaman bu dünyada elde edememesi, iyilik, merhamet, güzellik, rahatlık, huzur istemesi fakat hayatının çok az bir kısmında bunlara kavuşabilmesi çoğu zamanda bunlardan mahrum kalması bu numunelerini tattığı şeylerin kaynağının başka bir dünyada varlığının göstergesidir. Allah insana güzellik vermiş, onu güzel yaratmış fakat bir süre sonra yaşlanınca artık o güzellik gider oysa insan devamlı güzel olmak ister bu güzelliğin kat ve kat fazlasıyla sonsuz bir aleme ona verileceğinin göstergesidir. Allah vermeyi istemeseydi istemeyi vermezdi. Burada bunları istiyoruz ki Allah başka bir alemde verecektir.

Bazı insanlar cennette verilecek nimetlerin yeme içme, cinsellik ve güzellikler üzerine kurulmuş olmasından rahatsız olup cennetin ruhani bir yer, oradaki nimetlerin de ruhani olması gerektiği gibi algıya sahiptir ve bu düşünceyle cennetle alakalı vaatlerin de insanları kandırmak için söylenmiş safsata ya da masal olduğunu ileri sürerler. Burada insanlar inanmadıkları cennetle ilgili söylemleri eleştirirler. Doğrusu şudur ki: Cennete biz, bu vücudumuzla ruh ve beden olarak dirilecek ve öyle gireceğiz yani bu vücudumuzun ne ihtiyacı varsa onlara orada da ihtiyaç olacak bir farkla o evren sonsuz olduğu için biz de o evrenin sonsuzluğuna uygun olarak yaratılacağız. Bugün kuantum çapında madde hakkında bilgi sahibi olan insanoğlu için artık bu tamamen imkansız değil atomlardan sonlu bir evren yaratan Allah bu evreni yok edip dürüp büküp tekrar aynı yapıyı kullanarak sonsuz bir evren yaratabilir. Belki de Allah bunu defalarca yaptı. Hz Adem'i de önceden yarattığı sonsuz bir evrenin cennet gibi bir köşesinde yarattı ve sonra dünyaya indirdi (çoklu evren kuramına inananların kulakları çınlasın). Bu evrenin de sonu geldiğinde tekrar sonsuzluğa uygun bir evren olarak yaratacak ve bizi de bu evrende sonsuz nimetleri içinde oraya uygun şekilde yaşatacak. Bu akla çok da uzak değil belki de bir gün bu evrenin sonsuzluğa doğru gittiği fiziksel olarak da anlaşılır.

Sonuç olarak bu evreni böyle muhteşem yaratan Allah'ın sonsuz bir evren yaratıp bizi de orada sonsuza kadar yaşatmaya gücü yeter.

Ben şahsen inanmıyorum. Diyelim ki biri cehennemlik bir insan oldu ve hayatını böyle idame ettirmeyi seçti. (Özgür irade, kader vs konularında da belirsizlikler var bence ama bunu es geçiyorum, kedi özgür iradesiyle karar verdiğini varsayıyorum.) Ve cehenneme gitti ruhu. Orda sadece büyüyüp kötülükler yapan bir insanın ruhu, anıları olmayacak. Beş yaşındaki bir çocuğun masum parıldayan gözleri olacak. Gece korktuğunda kabus gördüm diyerek annesiyle babasının yanına sokulan bir çocuğun ruhu olacak. Eğer ailesinden dolayı tramvalari varsa ebeveynleri kavga ederken bir köşede sessizce ağlayan bir çocuğun ruhu olacak. Ya da tecavüze uğrayan bir çocuğun göz yaşları olacak. Akran zorbaligina uğrayan, tuvalete kaçan, gece gözyaşlarını silerek uyuyan bir çocuğun ruhu olacak. Ebeveyni ya da sevgilisi terk eden birinin kırık kalbi olacak. Arkadaşından nankörlük gören ya da öğretmeninden azar yiyen birinin verdiği aptallık hissi olacak. Fakirlikten dolayı olan bir hırs ya da varlıktan dolayı olan bir kibir olacak. Kısacası bizi biz yapan ama her şeyiyle elimizde olmayan olayların, içine doğduğumuz çevrenin de etkisi çok büyük üzerimizde. Biz onların eseriyiz bir nevi. Ben bir insan olarak şiddet görmüş birinden kötülük gördüğümde onu tümüyle suçlayamam çünkü öyle bir aileyi ya da geçmişi o secmedi. Hiçkimsenin kendiliğinden kötü olacağını düşünmüyorum ben. Hatta en büyük nefretlere sahip kişilerin bir zamanlar en çok hayalleri kırılanlar, şu hayatı, insanları en çok sevenler olduğunu düşünüyorum. Bunun zıttı yok değil. Beş yaşında küçük bir şeytan olan çocuklar gördüm. Ve o kurnazliklari, içten pazarlıklı olmayı daha bu yaşta ailesinden aldığına da şahit oldum. Aile, çevre bizi biz yapan şeyler ve bunları ne yazık ki biz seçemiyoruz. Bu polyanacilik değil, öyle insanlardan, her şeyi bir tokat atıldığında diğer yanağını çevirmek kafasıyla karşılayanları da haklı bulmuyorum. Ben sadece bir insanı yargilarken bunları seçmediginin göz önünde bulundurulmasinin gerektiğini söylüyorum. Tabi ki yargıç biz olmicaz, eğer Tanrı ve cennet, cehennem varsa. Ama Tanrı kötü olaylar yaşadıktan sonra kendini toparlayaman ve artık iyi biri olamayan bir insanı nasıl cehenneme gönderecek. O beş yaşındaki çocuğun yaşadığı şeylere rağmen nasıl bunu reva görecek? Peki ya cennete gönderirse? Onca yaptığı şey yanına kâr mi kalacak? Kötülük çok hızlı yayılan bir şeydir. Bir iyilik bir insanın hayatını harika yapmaz ama bir kötülük eğer yeterince etkiliyse bir insanın hayatını mahvedebilir. Birine yaparsanız, onun heveslerini,hayallerini, kalbini her seferinde daha da paramparça edersiniz. Ve bu gittikçe yayılır. Çünkü insan farkında olarak ya da olmayarak az ya da çok içindeki hıncı bir yerden çıkarıyor. Kısacası inanmıyorum ama cennet cehennem varsa da bunun bu dünyadan çok daha adaletsiz olacağını düşünüyorum o yüzden tek bir şeye göre yaşıyorum. Vicdanım.

İnanmıyorum çünkü dürüst olmak gerekirse koskocaman tüm evreni yaratmış ve bir sürü bizim gibi hissedebilen hatta başka hislere sahip canlıları yaratmış Tanrı'nın yaptıklarının bir öneminin olmaması ve hepsinin sadece bizim cennet ve cehenneme gitmemizi etkileyecek faktörler olması çok saçma geliyor yani o canlı da bizim gibi acı hissediyor elbette onunda kendi türü içerisinde etkileşimi var bizimki kadar karmaşık olmasa bile fakat bu canlılar gerçekten Kuran'da dendiği gibi gösteriş için mi var? Diğer saçma şeylerden birisi ise bizim gibi evrende aşağılık neredeyse bir hiç olan canlıların yaptıklarına Tanrı'nın kızması ve önemsemesi... Bu sonsuz denilen cennet ve cehennemi bir düşünelim şekli nasıl olucak? Dünya sonsuz değil o halde Dünya tarzı olamaz peki şekli evren gibi mi olucak? Eğer cennette arzu zevk istek olmayacaksa neden erkekler için tomurcuklu kızlar var? Kızlar ve erkekler neden eşit değil? Irkçılık yok diyen kitap araplara özel inmiş ve arapçayı kutsuyorsa nasıl tüm ırklara eşit bakıyor? Daha sayısız çelişkisi olan bu kitabın diğer dedikleri bile çelişkiliyken cennet ve cehennemi sorgulamadan kabul etmek imkansız bunları da geçtim islam semavi bir dindir yani cennet ve cehennemi tek insanlara tanıtan ve dinle insanları yönetmek isteyen din değil aynı şekilde musevilerde cennet ve cehennem için kendi kurallarını oluşturmuş musevilerin cennetinde musevi olmalısın müslümanda müslüman olmalısın eğer kızsan kapanmalısın hristiyansan yine erkeğine itaat etmelisin her şeyi sorgulamadan kabul etmelisin vb. Eğer cennet ve cehennem tartışacaksak hangi dinin cennet ve cehennemi olduğunu da karar vermeliyiz çünkü neredeyse tüm kontrolcü dinler cennet ve cehennemi kullanmış... İnanmak değil bilmek istiyorum :)

Öncelikle Cennet ve Cehennem'i değil de oraya nasıl ''girildiğini'' konuşmalıyız.

Sözde ''iyilik''ler yaparak sevap kazanıyoruz ve ölünce de bu sevapların karşılığında Cennet'e girmeye hak kazanıyoruz. Ama ''kötü''lükler yaparsak da günah ve ölünce de bu günahlarımızın karşılığını Cehennem'e giderek ödüyoruz öyle değil mi? Yani kısacası Cennet ve Cehennem bizim nasıl davrandığımızdır. Peki iyi ve kötü nedir?

Birini öldürmek kötüdür. Ama savaştaysan? Sen bir kahramansın. Birine kötü davranmak kötüdür. Ama ya o bir tecavüzcüyse? Sen bir halk kahramanısın,halkın yapamadığı ama yapmak istediğisin. Çalmak kötüdür. Ama halkın parasını gasp eden bir zenginden çocuğuna bakmak için çalıyorsan? Sen o çocuk için bir kahramansın. Yalan söylemek kötüdür. Ama ya söyleyerek birinin hayatını kurtardıysan? Sen o hayatta kalanın velinimetisin.

Şahsen ''iyi'' veya ''kötü''ye inanmıyorum. Çünkü ikisi de çıkarlara dayanan temelde aynı şeylerdir. Zamana,mekana,duruma ve inanca göre iyilikler de kötülükler de değişir. Söyle bana en günahkarı ki Cehennem'i hak etsin? Söyle bana ki en iyisi Cennet'i hak eden.

İşimize gelen şeyleri kutsal ilan edip Tanrı'cılık oynadık ve bunun etkisi olarak anlam arayışındayız. ''Yol'' arayışındayız. Oysa ki bizim hiçbir zaman bir Cennet'e ihtiyacımız olmadı. Vasat ve altı beyinler için uydurduk bir yalanlar silsilesi ve her geçen gün bizim aleyhimize işliyor.