Cansız varlıklara merhamet duyuyorum, bu tuhaf bir durum mu?

Bir kişinin cansız nesnelere karşı neden şefkat duyduğunun birkaç olası açıklaması vardır. Bir olasılık, kişinin nesneyle empati kurmasıdır - nesnenin ne hissediyor olabileceğini hissetmek. Bir başka olasılık da kişinin kendi duygularını nesneye yansıtmasıdır. Örneğin, kişi kendini yorgun ve stresli hissediyorsa, bu duygularını etrafındaki nesnelere yansıtabilir.

Bunun zararlı olup olmadığı konusunda doğru veya yanlış bir cevap yoktur. Bazı insanlar, hayattan tam anlamıyla zevk almalarını ve çevrelerindeki dünyayla etkileşim kurmalarını engellediği için bunu zararlı bulabilir. Başkaları, dünyaya daha bağlı hissetmelerini ve her şeyi canlı ve bir amaçla görmelerini sağladığı için bunu yararlı bulabilir. Sonuçta, bunun zararlı mı yoksa yararlı mı olduğuna karar vermek kişiye kalmıştır.

Normallik konusuna gelecek olursak bir şeyin normal olması bilimsel açıdan bakıldığında, Normallik birkaç şekilde tanımlanabilir. Sosyal bilimlerde normallik, belirli bir toplumdaki bir insanın tipik durumudur. Doğa bilimlerinde normallik genellikle bir standarttan sapma eksikliği olarak tanımlanır. Örneğin, bir insanın ortalama yüksekliği beş fit ise, o zaman normallik, ortalamanın iki standart sapması içinde veya dört ila altı fit arasında olan bir yükseklik olarak tanımlanır.

Şahsi görüşüme gelirsek; normallik oranlarını da ele alırsak psikolojik şekilde herhangi bir sıkıntı yaratacağını düşünmüyorum. Tabii sizi en çok bilen sizsinizdir, bu sorunun sizin için zararlı mı yoksa normal mi karşılanacağı da size kalmıştır.