Bir insan doğduğundan itibaren et yemezse ne olur?

Vejeteryanlık, bir ileri düzey vegan beslenme, daha çok felsefi bir zemine dayanan, çok da haksız olmayan beslenme tipleri.

Konunun medikal yönü açısından inek sütünden başlayan bir sorun silsilesi bu beslenme tiplerini destekliyor. İnek sütünün insan için uyumlu olmadığını, kalsiyum vermek yerine asitlenmeyi artırdığı anlaşılınca süt endüstrisi bundan hiç hoşlanmadı. Bu nedenle genelde otörler arasında kaldı. Kutu sütlerin süt olmadığı, besin hiç olmadığı konusu genele yayılınca günlük pastörize süt satılmaya başlandı.

Diğer yandan, bitkiler güneşten gelen fotonları kaparak dokuya çevirdiği için ve bitki metabolizasyonunda bakteriler rol oynadığı, ve sindirim enzimleri bitkiyle birlikte geldiği için insana en uygun besin kaynağı. Hayvanlar, dokuya çevrilmiş bitkiyi tekrar dokuya çevirdiği için, et yediğimizde ondan enerji üretmek için koca bir endokrin sistem çalıştırır, midede mekanik sindirim yoğunlaşıtırırız. Yani etten enerji elde etmek için üzerine enerji harcarız. İnsan türünün biyolojik özellikleri özellikle bağırsak boyu -çok uzun- onu bitkisel ağırlıklı beslenmesi gerektiğini gösteriyor.

Ancak tüm bunlara rağmen, vegan beslenen bireylerde kognitif fonksiyonların diğer bireylere göre istatistiksel olarak daha yoğun zarar gördüğü anlaşılıyor. Demans elzheimer a yakalanma riskleri oldukça artıyor. Ancak bunun en önemli nedenlerinden biri neredeyse bütün veganlar YAG konusunu atlıyor. (Nöronlar miyelin denen 2 kat yağ ile sarılıdır. İletişimlerinde bu önemlidir) Omega 3 zengini yağa ihtiyacımız var, almak zorundayız.

Haftada bir kez et tüketmenin yeterli olduğu, bitkiden zengin yağ ın eksik olmadığı bir beslenme tarzının (akdeniz diyetine yakın) önemli olduğunu anlıyoruz.

Kişi kısa vadede hiç et tüketmese de kronik bir sorunu yoksa ciddi bir olumsuzlukla karşılaşmaz. Ancak uzun vadede bahsi geçen risklerle yüzleşmesi yüksek olasılıktır. Zaten hastalıkların istatiksel olarak geç yaşlara yığılmasının nedeni, biyolojinin tölere etme kapasitesi. Çocuklar şeker, unlu gıda gibi zehirleri yiyorlar her gün ancak olumsuz etkilerini hemen görmüyorlar. Gençken direnç yüksek, yanlış yaşam bu kapasiteyi hızla kullanmaya ve hastalıkların erkene gelmesine neden olmakta. Özellikle günümüzde bunu daha net görüyoruz.