Belki de insan her şeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla...
“Şahsen ben insanları yargılamak yerine, onları anlamaya çalışmaktan zevk alıyorum.
“İnsanlar beni anlamıyorlar, bende onları anlamıyorum…”
Belki de insan her şeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla.
Söz konusu başkalarının derdi olunca nasıl da hep daha zeki ve daha nesnel oluruz.
...çünkü kayıtsız kalan için başkalarının uyarılmışlığı en hoş izlencedir.
O gece ilk kez öylesine büyülenmişçesine hissettiğim o güçten beslenerek yaşıyorum. Beni nereye sürüklediğini sorgulamıyorum: Belki başkalarının günah diye adlandırdığı bir başka uçuruma, belki de yüceliklere sürükleyecek. Bunu bilmiyorum, bilmek de istemiyorum. Çünkü sadece kendi kaderlerini bir gizem olarak yaşayabilenlerin gerçek anlamda yaşadıklarına inanıyorum.